دعوای بازیگر معروف با مردم در سوپر مارکت

ايسنا : حسام منظور، بازیگر معروف گفت: یک بار بعد از اجرای یک صحنه از سریال نجلا آنقدر عصبانی بودم که در سوپرمارکت با شخصی گلاویز شدم! که البته بلافاصله از او عذرخواهی کردم.

حسام منظور، بازیگر نقش اصلی مجموعه رمضانی «نجلا ۲» باور دارد تغییر بازیگر زن «نجلا» می‌توانست کار را با شکست کامل مواجه کند و او به عنوان یک بازیگر این ریسک بالا را پذیرفت و به گروه پیوست که خوشبختانه مخاطبان فصل دوم هم کار را دوست داشتند.

گفت و گو با حسام منظور، بازیگر نقش عبد را در ادامه می‌خوانید:

اول دوست داشتم ارزیابی خودتان را از «نجلا ۲» بفرمایید؛ اینکه فصل دوم این مجموعه را چطور می‌بینید و نظرتان درباره تغییر بازیگر نقش مقابل شما چیست؟

ببینید! فصل اول «نجلا» به هیچ عنوان قابل قیاس با فصل دوم نیست. در فصل اول ما مجموعاً سه ماه درگیر فیلمبرداری بودیم ولی ساخت فصل دوم نزدیک به یک سال طول کشید. در ابتدا مخالف ساخت فصل دوم بودم چون معمولاً در ایران به دلایلی که بسیار مفصل است، فصل های بعدی مجموعه‌ها از کیفیت فصل اول برخوردار نیستند. تغییر بازیگر نقش زن هم می‌توانست مجموعه را با شکست کامل مواجه کند ولی با اعتقاد به کاری که می‌کنیم، این ریسک بزرگ را پذیرفتم. خوشبختانه مخاطبان، فصل دوم را هم دوست داشتند. محیا دهقانی هم به خوبی و با تجربه و فهم بالا توانست نقش نجلا را به گرمی ایفا کند. مجموع اتفاقات دراماتیک در فصل دوم بسیار پیچیده‌تر و عمیق‌تر از فصل اول است. شخصا معتقدم فصل اول یک تمرین و دستگرمی برای ساخت فصل دوم بود.

آقای منظور بازی شما مثل فصل اول قابل توجه است و حتی می‌توان گفت مسلط تر و پخته تر شده، معلوم است برای بازی در این نقش تنش‌های زیادی را تحمل کرده‌اید؛ خودتان نظرتان چیست؟

ممنون از لطفی که به من دارید. وقتی قرار است نقشی را بازی کنم با تمام وجود آن را ایفا می‌کنم. مدام این جمله معروف براندو را در ذهن مرور می‌کردم که "تنها وظیفه بازیگر این است که حوصله تماشاگر را سر نبرد!"

من برای بازی در نقش عبد به پیشنهادات کاری دیگر، نه گفتم برای اینکه عمیقاً معتقد بودم این نقشی است که من باید بازی کنم. در طول کار نمی‌توانم از فکر و خیالات نقش بیرون بیایم. مهمترین چالشی که داشتم این بود که اجازه ندهم فشارهای روحی که به صورت مداوم روی شخصیت عبد وارد می‌شد، بر من اثر بگذارد وگرنه دیوانه می‌شدم! وقتی در آبادان بودیم ساعت‌ها در اتاق هتل راه می‌رفتم و سعی می‌کردم به چیزهای خوب فکر کنم ولی به ناگاه دوباره سراغم می‌آمد. یادم هست یک بار بعد از اجرای یک صحنه آنقدر عصبانی بودم که در سوپرمارکت با شخصی گلاویز شدم! که البته بلافاصله از او عذرخواهی کردم. به هر حال این‌ها تنش‌هایی هستند که اکثر بازیگران با آن دست و پنجه نرم می‌کنند و باید با آن کنار بیایند. خوشبختانه همه ما یاد گرفته‌ایم چگونه این تنش‌ها را فراموش کنیم و به زندگی عادی برگردیم.