اقدامات دولت برای رفع فقر چه بود؟
در اقتصادی که شرایط اقتصاد کلان نمی‌تواند وضعیت مردم را بهتر کند، مشاغل درآمدزا ایجاد نمی‌شود و تورم بسیار بالاست، هر سال جمعیت بیشتری به زیر خط فقر می‌روند. در چنین اقتصادی نمی‌توان با سیاست حمایتی، فقر را از بین برد یا حتی کاهش داد.
دهه ۱۳۹۰ دهه مناسبی به لحاظ شاخص‌های اقتصادی برای اقتصاد ایران نبود. سال‌های ابتدایی و انتهایی دهه ۹۰ سال‌هایی با تورم‌های بالا و رشدهای اقتصادی منفی بوده و همین موضوع باعث شده تا از رفاه ایرانیان به طور پیوسته کاسته شود. به طوری‌که در سال ۱۳۹۹ درآمد سرانه ایرانیان نسبت به سال ۱۳۹۰ بیش از ۳۰ درصد کاهش را نشان می‌دهد.
نمودار 1- رشد اقتصادی و رشد درآمد سرانه (درصد)- درآمد سرانه (میلیون تومان) /منبع: بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران
همان‌طور که در نمودار 1 مشخص است، رشد درآمد سرانه تنها در سه سال از 10 سال دهه 1390 مثبت بوده و در سایر سال‌ها منفی بوده است. با وجود وضعیت نامناسب اقتصادی در کل دهه 90، شرایط در سه سال آخر دهه 90 یعنی از سال 1397 به بعد بدتر بوده است. تورم‌های بالای 50 درصد باعث شده هزینه زندگی افزایش یافته و خط فقر با شیب زیادی افزایش یابد. در کنار آن عدم ایجاد ثروت جدید در اقتصاد و رکود اقتصادی که در نمودار 1 نیز مشخص است موجب شد درآمد مردم مطابق با افزایش هزینه‌ها افزایش نیافته و در نتیجه فقر گسترش یابد.
نمودار 2- خط فقر سرانه ماهیانه (هزار تومان) /منبع: بر اساس روش و کدهای مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی
با این میزان از خط فقر، در سال 1399 در حدود 26 درصد از جمعیت کشور زیر خط فقر قرار دارند. این در حالی است که در سال 1396 نرخ فقر 15 درصد بوده و بنابراین تنها در سه سال نرخ فقر 11 واحد درصد رشد داشته است. این موضوع نشان می‌دهد که اگر فقر مطلق در آغاز دهه 1390 یکی از معضلات اصلی کشور نبود، اما در آغاز دهه 1400 فقر مطلق و کاهش رفاه مردم یکی از اساسی‌ترین معضلات کشور است.
متن کامل این گزارش را با تیتر «اژدهای فقر مطلق /ایرانی ها در ۱۴۰۰ چقدر فقیرتر شدند؟» در اقتصادنیوز بخوانید.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
