«سقوط ایرباس در خلیج فارس: جنایت یا اشتباه؟» عنوان سوالی بود که در کلاب هاوس خبرگزاری خبرآنلاین به بحث و بررسی گذاشته شد.

بخش هایی از این نشست مجازی را بخوانید؛

* صادق زیباکلام

زدن ایرباس در حقیقت کیفرخواست طولانی است که از ۲۸ مرداد سال ۳۲ تا امروز ادامه دارد. بخش عمده ای از این کیفرخواست ساخته و پرداخته ذهن ماست. بخش عمده ای تحریف شده است و همه واقعیت را نمی گوییم. خیلی از اینها روایت یکسویه و یکجانبه است از جمله زدن هواپیمای ایرباس و بسیاری از مواد کیفرخواستی که علیه آمریکایی ها صادر کرده ایم.

* حبیب احمدزاده

در کشورما بحث توهم توطئه وجود دارد. آقای زیباکلام همه همه چیز را توطئه و توهم آن می داند. من در جنگ بودم و هیچیک از گروههایی که به این توطئه معتقدند را نمی شناسم.

این که دولت آمریکا دارد توطئه انجام می دهد یا نه را نمی دانم. آمریکاییها عکس العمل های غلط ما را بابت هزینه های بزرگی که می دهیم برآورد می کنند. تاریخ کشور ما با این ماجراها عوض شد. ناصرالدین شاه دستور قتل امیرکبیر را داد. در خاطرات لیدی شل آمده روز قبل از مرگ امیرکبیر، او پیش ناصرالدین شاه رفت تا امان نامه برای امیرکبیر بگیرد. او امان نامه را می دهد ولی به محض اینکه همسر سفیر انگلیس می رود دستور قتل امیرکبیر را می دهد. من نمی دانم ناصرالدین شاه با این حرکت سفیر تحریک شد یا نه. ولی اگر ذهنیت باشد، اگر سفیر عاقلتر بود و دنبال نجات جان امیر بود، هیچوقت نمی آمد ذهن شکاک ناصرالدین شاه را بیشتر تحریک کند.

در کودتای ۱۲۹۹ رضاخان، ما دو گروه نظامی در ایران داشتیم. قزاقها از قزوین به بالا حاکم بودند و به خاطر انقلاب روسها به دست روسهای سفید افتادند و توسط ژنرال آیرونساید هدایت می شدند و سوئدیها که ژاندارمها را در تهران داشتند. شب به احمدشاه گفتند ژاندارم های سوئدی می خواهند کودتا کنند از قزاق ها کمک بخواه. در حالی که قزاقها بالاتر از قزوین آماده حرکت به تهران بودند. قزاقها با نامه احمدشاه به تهران وارد شدند. برای همین کودتا بدون خونریزی بود.

در کودتای نوژه گفتند قرار است تهران را بمباران کنند. در کودتای نوژه که ۴۰ روز قبل از جنگ بود، ما به دست خودمان خلبان ها را دستگیر کردیم. در حالی که قرار بود کودتاچیان با ۴ تا اتوبوس بیایند به سمت تهران و پادگان نوژه را بگیرند. همین الان ۴ تا نظامی برود در پارک لاله و عده ای هم آنجا آماده حرکت باشند، ما مشکوک می شویم. می شود گفت در جو انقلاب که همه مشکوک بودند، آیا دلیل این نیست که دشمنان عکس العملهای غلط ما را درک می کنند و بر آن اساس برنامه ریزی می کنند. خیلی از رفتارهای ما در قبال اسراییل را آنها دوست دارند و مظلوم نمایی می کنند.

ما بهتر درباره فلسطین و هلوکاست می توانیم حرف بزنیم ولی یک نکته وجود دارد. مثالی بزنیم. شهید فهمیده. ما در جنگ می دانستیم بحثی به نام شهید فهمیده و زیر تانک رفتن نداریم. کسی که می رود زیر تانک هرگز نمی تواند ۱۰ نارنجک را با خود به زیر تانک ببرد و منفجر کند. فقط مین های ضدتانک خاص می توانند تانک را منفجر کنند. شما ۵۰ تا نارنجک زیر تانک بگذارید منفجر نمی شود. آن افراط الان به این تفریط رسیده که همه شهید فهمیده را مسخره می کنند. 

من نمی دانم شهید فهمیده چند سال داشته ولی این که یک نوجوان در آن شرایط روحی که ما سیستم نظامی واقعی نداریم و بخاطر انقلاب و جنگ ما هیچ سیستمی نداریم، که باید از تاریکی شب بترسد می آید و ۴۰ روز در خرمشهر می جنگد. اگر این آدم از پایه احساسات رفته باشد همان انفجارهای اولیه باعث می شود برگردد. این آدم رفته و شهید شده و قرائت شجاعت او بسیار مهمتر از زیرتانک و بالا تانک رفتن است. عده ای می روند این قضایا را برای امام تعریف می کنند و ایشان می گوید این نوجوان رهبر ما است. 

قضایا ساده است. هر یک از ماجراها شرایط خاص دارد. ما امروز داریم درباره ایرباس حرف می زنیم. موارد دیگری از جمله از دیوار سفارت رفتن وجود دارد و می توان درباره آن حرف زد. اگر موافقید روی بحث ایرباس برویم.

* زیباکلام

داستان ایرباس خیلی پیچیده نیست. آمریکا در سلسله ضدمنافع ملی ایران کار کردن تردید ندارند. من از آن کیفرخواست بلندبالا حرکت می کنم و فقره به فقره جلو می رویم که آیا اساسا این کیفرخواست ما علیه آمریکا چقدر با واقعیتها انطباق دارد.

از کودتای ۲۸ مرداد تا سیاستهای ضدایرانی تا عملکرد آمریکایی ها در انقلاب که معتقدیم تا دقیقه ۹۰ از شاه پشتیبانی کردند و فهرست توطئه ها بعد از انقلاب. چون شما اصرار دارید مطالب دیگر را فراموش کنید، اتفاقا تا آن مطالب روشن نشود قضیه ایرباس روشن نمی شود. ما معتقدیم آمریکاییها تعمدا ایرباس را زده و فرمانده راجرز فرمانده ناو وینست قطعا تشخیص می داد این هواپیما مسافربری و ایرباس سنگین است. غیرممکن است این پرنده را در رادار، فانتوم یا هواپیمای جنگی ببیند و بعد تعمدا از دید ما می زنند و بعد هم می گویند اگر نیایید قطعنامه ۵۹۸را قبول نکنید از این وقایع خیلی بیشتر اتفاق می افتد. دنیا هم سکوت کرد. ما هم مجبور شدیم قطعنامه را قبول کنیم.

به یک نکته ساده توجه کنیم صدها صفحه تحقیق پنتاگون و سنای آمریکا و دیگران انجام دادند که چطور ناخدا راجرز دستور شلیک می دهد و چنین اشتباه سهمگینی را متحمل می شوند؟ آمریکایی ها به ما دروغ می گویند به خودشان که نمی خواهند دروغ بگویند. این همه تحقیق کنند که چطور ناو وینست شلیک کرده و اشتباه را مرتکب کرده؟ آیا ما ایرانی ها خواسته ایم از این تحقیقات باخبر شویم؟ تحقیقات پنتاگون و سایر نهادهای مستقل چه بوده؟ صورت مساله برای ما روشن است. به راجرز گفته بودند بزنید دیگر برای چه تحقیق کنیم؟ فرض بگیریم شما خلبان هستید و یک اتوبوس عراقی را با فانتوم زده اید. اگر به واسطه زدن این اتوبوس شما مدال گرفته باشید حاضرید این مدال را در تاقچه خانه آویزان کنید و بعد که می پرسند بگویید من یک اتوبوس پر از زن و بچه عراقی را جای یک اتوبوس نظامی زدم؟ آیا افتخار می کنید؟ چرا شما فکر می کنید زدن ایرباس خیلی برای نظامی ایرباس افتخار داشته که به او مدال هم داده اند؟ ابتدایی ترین سوالات را درباره ایرباس ما نمی خواهیم بپرسیم. اگر ایرباس را تعمدا زده اند چرا تحقیق می کنند؟ نفس زدن یک هواپیمای مسافربری چقدر اهمیت دارد که به او مدال شجاعت می دهند؟ این پرسشها را هیچوقت مطرح نمی کنیم.

آیا وضعیت در جنگ به صورتی بود که ما می خواستیم ادامه دهیم و آمریکایی ها می خواستند جنگ تمام شود و بعد ایرباس را می زنند؟ تئوری ایرانی ها با مشکل مواجه می شود چون از سال ۶۵ برخی ایرانی ها از جمله مرحوم هاشمی متوجه شده بودند پیروزی در کار نیست و ما داریم وقت و بودجه و جان جوانان را هدر می دهیم. قبل از پذیرفتن ۵۹۸ تمام سرزمین هایی که در عراق از خرداد ۶۱ و فتح خرمشهر گرفته بودیم و ما تصمیم به ورود به خاک عراق گرفتیم تا ظرف ۶ سال آینده، جزایر مجنون و فاو را گرفتیم. تمام اینها را عراقیها در ماههای آخر جنگ پس گرفته بودند و ما نتوانسته بودیم یک وجب در خاک عراق باشیم. این که بگوییم ایرباس را زدند تا ۵۹۸ را بپذیریم دروغ بزرگ تاریخ است که ما برای خودمان درست کردیم. جنگ به طرز هولناکی علیه ما پیش می رفت و اگر ما قطعنامه را قبول نمی کردیم عراقیها حتی ممکن بود وارد سرزمین ما شوند.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.