خاطره جالب بازیگر مطرح از گیر کردن در آسانسور و گریه دخترش
رسول نجفیان، بازیگر و کارگردان تئاتر و تلویزیون، با حضور در برنامه «پارک ساعی» که از رادیو ایران پخش می‌شود، از نخستین روزهای حضور در تلویزیون و منشاء سرودن و خواندن ترانه «رسم زمانه» گفت.
این بازیگر که از سال ۶۳ ایفای نقش در تلویزیون را با بازی در نمایش‌های تلویزیونی آغاز کرد، پس از تله‌تئاتر «منبع موثق» به کارگردانی تلویزیونی مسعود رسام و «آینه خیال» به کارگردانی داود میرباقری، بازی و کارگردانی نمایشی به نام «آسانسور» را عهده‌دار شد که خاطره‌ای طنز از آن را روایت کرده است.
نجفیان در پاسخ به واکنش خانواده‌اش به اولین حضور در قاب تلویزیون گفت: «کاری که بعد از انقلاب از من در تلویزیون پخش شد و کارگردانی هم کرده بودم، تله‌تئاتر «آسانسور» بود. لحظه‌ای که خانواده داشتند در منزل برنامه را می‌دیدند، دختر کوچکم که چهار ـ پنج سال بیشتر نداشت، لحظه‌ای که من در آسانسور گیر می‌کنم، شروع به گریه و داد و فریاد می‌کند که بابا در آسانسور گیر کرده است و تا آخر هم نمی‌گذارد کسی برنامه را تماشا کند.»
خواننده موسیقی «رسم زمانه» که این ترانه را در وصف مادربزرگ خود سروده است، در این زمینه توضیح داد: «مادربزرگ من به‌خاطر لالایی‌ها و داستان‌هایی که برایم می‌گفت، حضور بسیار پُررنگی در گوش کودکی من داشت. من در کودکی به شدت تحت تاثیر این نغمه‌ها و بوته یاس باغچه بودم. وقتی بعد از سال‌ها از سفر بازگشتم و دیدم آن خانه مثل خانه‌های دیگر تخریب و دوباره ساخته شده است، چنان دردی بر من عارض شد که اولین بارقه‌های شعر «رسم زمانه» از همان‌جا در ذهنم شکل گرفت؛ البته موسیقی این قطعه تحت تاثیر موسیقی مقامی و محلی ساخته شده، اما شعر و خوانندگی توسط بنده انجام شده است. خوشحالم این موسیقی بعد از سال‌ها همچنان ماندگار است.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
