علت ماسک نزدن افراد از نظر یک نماینده مجلس
امیرحسین بانکی پور در خصوص مهم‌ترین عواملی که سبب می‌شود افراد از زدن ماسک در جامعه امتناع کنند، اظهار کرد: علت اینکه می‌بینیم برخی افراد در جامعه پروتکل‌ها را رعایت نمی‌کنند و ماسک نمی‌زنند به عادی‌سازی موضوع بر می‌گردد و این امر قابل پیش‌بینی هم بود، چراکه وقتی به منحنی‌های رعایت پروتکل‌ها نگاه می‌کنیم متوجه می‌شویم که در ابتدای بیماری رعایت کم است، اما وقتی مردم آثار کرونا را می‌بینند رعایت پروتکل‌ها بیشتر می‌شود و وقتی زمان بیماری طولانی می‌شود باز هم منحنی رعایت نزولی می‌شود.
وی افزود: بحران در یک دایره زمانی موقت است و وقتی یک بحرانی طولانی شد کم‌کم مردم جنبه بحرانی بودن را حس نمی‌کنند و این رفتار اجتماعی در کل یک رفتار طبیعی و قابل پیش‌بینی است، اما چه کنیم که بحران عادی‌سازی نشود؟ در این خصوص رسانه‌ها نقش بی‌بدیلی دارند تا افراد احساس نکنند که چون تاکنون به کرونا مبتلا نشده‌اند در آینده هم مبتلا نخواهند شد چون فیزیولوژی بدنشان با دیگران متفاوت است.
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی گفت: تاکنون مشاهده نکرده‌ام که مسئولان صدا و سیما و بهداشت روی این تفکر کار کنند که اگر فرد تاکنون به کرونا مبتلا نشده است دلیلش مصونیت بدن او نیست و این امر به این معنا نیست که دیگر مبتلا نخواهد شد. اگر امروز می‌بینیم که آمار مبتلایان به کرونا افزایش داشته و روزانه ۴۵۰۰ نفر به کرونا مبتلا می‌شوند به همین دلیل است و باید روی این موضوع کار کنیم تا افراد متوجه شوند هر لحظه ممکن است به کرونا مبتلا شوند و هیچ مصونیتی ندارند.
احساس ترس از کرونا باید در جامعه حفظ شود
بانکی پور تصریح کرد: نکته دوم اینکه باید به گونه‌ای رفتار شود تا احساس ترس از کرونا در جامعه حفظ شود، ترس یکی از نعمت‌های بزرگ خداوند برای حفظ امنیت انسان‌ها است. وقتی خطر جانی شما را تهدید می‌کند یکی از راه‌های حفظ جان ترس است و ترس یک امر غریزی بوده و تعلیم و تربیتی نیست. نباید اجازه دهیم احساس ترس در جامعه کاهش یابد. گرفتن گزارش از بیماران کرونایی یکی از راهکارهای حفظ ترس در جامعه است. اگر رسانه‌ها روی این موارد کار کنند فضای ترس از بیماری در جامعه حفظ می‌شود و این ترس یک ترس ممدوحی است نه ترس مذمومی.
وی ادامه داد: البته نباید سطح ترس آن چنان بالا برود که موجب ناامیدی مردم و از کار افتادگی آنان شود. نباید میزان ترس در این حد باشد که فرد امور عادی خود را هم انجام ندهد و به وسواس دچار شود. جلوگیری از بیماری وسواس فکری هم اهمیت دارد تا بعد از بحران کرونا تازه درصدد درمان یک بیماری دیگر بر نیاییم. ترس ممدوح و معقول مؤثر است به این معنا که فرد دریابد چگونه زندگی خود را با کرونایی که می‌تواند خطرناک باشد، هم زیست کند.
این عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، اظهار کرد: در عین حال موضوعی که در کشور دچار غفلت شده این است که باید متوجه باشیم که نمی‌توان به مردم گفت برای یک مدت زمان طولانی مسافرت نروند، تفریح نکنند و با اقوام خود معاشرت نداشته باشند. نمی‌توان به یک خانواده گفت ۶ ماه از خانه بیرون نیایید، چراکه در این صورت خانواده‌ها از نظر روحی دچار مشکلات جدی می‌شوند.
به جای نفی مطلق، الگوها را پر رنگ کنیم
بانکی پور یادآور شد: باید به این امر جهت دهیم که متأسفانه این کار را نکرده‌ایم. برای مثال روی این موضوع تمرکز کنیم که چگونه تفریحات خود را با وجود کرونا داشته باشیم. در ماه‌های اول شیوع کرونا افراد برای ۳ ماه به پدر و مادر خود سر نزدند و این امر موجب وارد شدن آسیب روحی به پدران و مادران سالخورده شد. وقتی الگو ارائه ندهیم جامعه تا حدی شیوه نامه‌های بهداشتی را رعایت می‌کند و در نهایت حریم‌ها را می‌شکند. بنابراین باید روی این امر کار کرد که به جای نفی مطلق، الگوها را پر رنگ کنیم و همه چیز را ممنوع نکنیم.
وی افزود: فرض را باید بر این بگیریم که کرونا حداقل تا ۵ سال دیگر وجود دارد، بنابراین باید سبک زندگی‌ای را طراحی کنیم که در عین حالی که امورات زندگی از قبیل آموزش، اقتصاد، معیشت و تفریحاتمان پیش می‌رود بتوانیم با بیماری کرونا هم کنار بیاییم تا در نهایت، ویروس از بین برود.
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی، خاطرنشان کرد: نبود ترس، عادی‌سازی بیماری و نبود الگوسازی‌های مناسب اجتماعی از مهم‌ترین عوامل ماسک نزدن افراد در جامعه است. در خصوص جریمه افرادی که ماسک نمی‌زنند حاکمیت باید محکم عمل کند به این معنا که این افراد متوجه شوند که ماسک نزدنشان فقط به خودشان ضربه نمی‌زند بلکه جان دیگران را هم به خطر می‌اندازد. در این صورت حاکمیت ماسک نزدن را تعبیر به جرم می‌کند و برای افراد خاطی جریمه در نظر می‌گیرد.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
