نشنال اینترست در گزارشی نوشت: جامعه جهانی در مقابل اقدام سریع امریکا در سازمان ملل قاطعانه ایستاد و "نه" گفت. اکنون مکانیسم به اصطلاح "اسنپ بک" در شورای امنیت به بن بست رسیده است.

توافق هسته ای محدودیت هایی را در برنامه هسته ای ایران و شرایط سختگیرانه شفافیت ایجاد می کند که توسط آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) کنترل و تأیید می شود.

 نظارت آژانس بین المللی انرژی هسته ای مانند یک سیستم هشدار سریع است، این امر به جامعه بین المللی اطمینان می دهد که ایران به دنبال دستیابی به سلاح هسته ای نیست.

 گزارش های دقیق آژانس بین المللی انرژی هسته ای همچنین اثبات می کند که این کشور تا ماه مه ۲۰۱۹ به تعهدات خود عمل کرده است.

بهترین راه برای اطمینان از اینکه ایران به تعهدات خود متعهد باقی بماند این است که فرانسه، انگلیس، آلمان، اتحادیه اروپا، روسیه و چین انگیزه های اقتصادی ایران را برای از سرگیری کامل انطباق به ایران ارائه دهند. برای موفقیت چنین تلاشی، سه شرط لازم است: همکاری با ایران، موانع طولانی مدت بر سر راه تحریم های بین المللی، تاکتیک ها و استراتژی های متحد. این شرایط را می شود برآورده کرد.

حفظ همکاری با ایران مستلزم اتحاد بین اروپایی ها ، چین و روسیه در خصوص استراتژی و تاکتیک های مشترک است. از قضا یک جانبه گرایی غیرمنطقی مقامات آمریکایی، اروپا را پس از ماه ها اختلاف در آژانس بین المللی انرژی هسته ای و سازمان ملل متحد ، به چین و روسیه نزدیکتر کرده است.

شکست یک گزینه نیست. سقوط توافق هسته ای ایران می تواند منجر به تعدادی سناریو شود که همگی بد هستند. اگر سقوط این معامله باعث ایجاد یک مسابقه تسلیحاتی هسته ای در یک خاورمیانه شود که پیش تر با رقابت های شدیدی دنبال شده بود، عواقب آن غیرقابل کنترل و به طور بالقوه ویران کننده برای منطقه و جهان خواهد بود.

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.