در بخش اول گفتگو مدیری به اخلاق تلخ و مجادله گر فراستی اشاره کرد و فراستی پاسخ داد: همین الان دوستان متوجه شدند که من اصلا تلخ نیستم، در خانواده و با دوستان بسیار خوب و قابل تحمل هستم، شاید در نقد آدم قابل تحملی نباشم، اما در زندگی خوش اخلاق هستم.

مدیری گفت: به خاطر همین روحیه‌ای که دارید اصلا ۶۹ سال به شما نمی‌خورد.

فراستی درباره شروع کار نقد خود گفت: من مرض نقد را از ۱۷ سالگی شروع و در مجله فردوسی نوشتم. زمانی هم که به ایتالیا و فرانسه رفتم، عاشق فیلم دیدن بودم و می‌نوشتم.

فراستی به تعریف و تمجید از کارگردانان و فیلم‌های برتر جهان پرداخت و متر و معیار خود را برای دیدن فیلم‌ها می‌دانست و توضیح داد: متر من فرم است و سر این فرم هم حدود ۳۰ سالی است که دادو بیداد می‌کنم و با این متر می‌سنجم. من جزو معدود آدم‌هایی در ایران هستم که با نقد زندگی می‌کنم. نقد برای من یک جور دلیل اجتماعی زنده بودن، مدیوم و پروژه ام است، نقد اصلا حاشیه و کسب و کار نیست چرا که می‌توان کسب و کار بهتری داشت.

مدیری گفت: یک چیز جالبی الان من درباره خودت به آن رسیدم، خیلی‌ها نسبت به بیان گزنده و نقد بی رحمانه‌ای که داری منتقد هستند، به نظرم در این حرف‌ها روشن شد که چرا ۹۰ درصد آثار سینمایی به نظر شما خوب نیستند؛ من این را فهمیدم که وقتی متر در موسیقی، ادبیات و سینما، افراد برتر جهان باشند معلوم است که ۹۰ درصد آثار ما به درد نمی‌خورد!

فراستی گفت: من در سینمای جهان سالی چند فیلم خوب نمی‌بینم، اما درسینمای ایران شرایط بدتر است. در طول این سال‌ها از فیلم‌های خوب تعریف کردم و از تعریف نکردن فیلم بد اذیت می‌شوم.من خیلی دوست دارم مدیوم رشد کند و خیلی‌ها فکر می‌کنند من خوشحالم که نقد می‌کنم در صورتی که من خیلی از فیلم‌ها را نقد نمی‌کنم چراکه پنج دقیقه از آن‌ها را نمی‌توان تحمل کرد. من کار را نقد می‌کنم و با شخص کاری ندارم. سعی کردم این را جا بیاندازم که من منتقد جدی آثار هستم. البته ما فرهنگ نقد نداریم و در نقد لوس هستیم. سعی هم می‌کنم آدم‌ها را لوس نکنم و صریح هستم. این صراحت ابدا ادا درآوردن نیست.

در بخش دیگر فراستی درباره سینمای امروز گفت: فضای موجود سینمای امروز ایران فضای مسمومی است، به خصوص این فیلم هایی که می‌گویند کمدی واصلا کمدی نیستند چراکه کمدی یکی از مهمترین ژانرهای سینماست؛ این آشغال‌هایی که ما می‌بینیم، لغت آشغال اصلا فحش نیست چراکه از پول من، جیب من و مردم خرج می‌کنند و آشغال تحویل می‌دهند.

فراستی ادامه داد: پیوند آدم‌های فیلم ساز با مردم قطع شده است، سوژه‌ها از دل جامعه در نمی‌آید بلکه از تخیل بیمار گونه دوستان و کپی از فیلم‌های قبل از انقلاب و خارجی است. همچنین با پول کثیف نمی‌توان کار خوب انجام داد، با پول پولشویی شده ناسالم نمی‌توان فیلم ساخت و این فضای سالمی نیست و در کنار آن سلبریتی‌هایی که در دنیای مجازی رشد کردن حضور دارند. اولین قدم این است که مردم این آشغال ها را تماشا نکنند و به خودشان احترام بگذارند، از طرفی فرهنگ نقد نداریم در جامعه‌ای که فرهنگ نقد به این ضعیفی باشد جامعه پیشرویی نیست چراکه فقط با نقد می‌توانیم رشد کنیم.

در بخشی از گفتگو، فراستی گفت: مهران به من زنگ زد و گفت:« امروز افتتاحیه فیلم من است، یا خودم را می‌کشم یا تو را می‌کشم باید بیایی»، اما من گفتم در این مراسم‌ها نمی‌روم، بعد از مدتی همدیگر را دیدیم،گفت: «فیلم را دیدی؟ گفتم ۱۰دقیقه دیدم فاجعه بود».

مدیری گفت: من را نمی‌گوید، منظورش فیلم بود. (خنده)

فراستی ادامه داد: همچنان دوستت دارم، به نظر من مهران مدیری از «ساعت خوش» به بعد مهمترین کمدین ایران است با تمام کارهای بدی که دارد. (خنده) یک سرخوشی کمدی، احترام به مخاطب را در کارهایش می‌بیند. خنداندن مردم یکی از شریف‌ترین کارهاست و مهران انجام می‌دهد. این آشغال‌هایی که من از آن‌ها انتقاد می‌کنم، نمی‌توانند مردم را انسانی بخندانند.

مدیری در پایان گفت: سرخوشی کمدی ندارم برای اینکه غم من بیشتر از گذشته است.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.