زن ۲۶ ساله که کوله باری از غم را به دوش می کشید با بیان این که با عشقی دیوانه وار آینده ام را به تباهی کشاندم درباره ماجرای ازدواجش به کارشناس اجتماعی کلانتری میرزا کوچک خان مشهد گفت: هنوز بیشتر از یک ماه از پایان تحصیلاتم در رشته مهندسی صنایع غذایی نگذشته بود که روزی عموی کوچکم به همراه جوانی غریبه وارد منزلمان شد. همه خانواده با تعجب به یکدیگر می نگریستند چرا که سابقه نداشت در جشن های خانوادگی ما فرد بیگانه ای حضور داشته باشد.

برادر کوچک ترم بلافاصله واکنش نشان داد و به حالت قهر منزل را ترک کرد اما عمویم جشن تولد برادرم را علت حضور دوستش در منزل ما ذکر کرد و او را پسری مودب، باحیا و باوقار خواند. خلاصه آن شب افراد خانواده به احترام عمویم سکوت کردند ولی در یک لحظه متوجه شدم که آن جوان غریبه حرکات و رفتارهای مرا زیر نظر گرفته است و چشم از من برنمی دارد.

چند روز بعد از این ماجرا «شاپور» در حالی توسط مادرش از من خواستگاری کرد که برادرانم به شدت با این موضوع مخالفت کردند چرا که ما از خانواده ای سرشناس و ثروتمند بودیم به طوری که هر کدام از بستگان مان یک کارخانه تولیدی بزرگ داشتند اما شاپور نه تنها کارگر یک شرکت بود بلکه از نظر فرهنگی و اجتماعی نیز سنخیتی با ما نداشت. عمویم مدام از خوبی ها و معرفت شاپور سخن می گفت و تلاش می کرد خانواده ام را برای این ازدواج راضی کند.

دو سال از این ماجرا گذشت تا این که پسر یکی از کارخانه دارها که خودش نیز یک کارخانه تولیدی داشت به خواستگاری ام آمد و من در میان همه خواستگارانم او را پسندیده بودم ولی با وجود همه سماجت های آن جوان کارخانه دار ناگهان همه قرار و مدارها به هم خورد که بعد فهمیدم عمویم از این ازدواج به طور پنهانی جلوگیری کرده است. در همین رفت و آمدها عمویم مرا به همراه شاپور چندین بار به کافی شاپ دعوت کرد که بالاخره یک دل نه صد دل عاشق شاپور شدم به طوری که دیگر خودم نیز به این ازدواج اصرار می کردم. مخالفت برادرانم و خانواده ام هیچ فایده ای نداشت و من برای جلب رضایت آن ها دست به هر کاری زدم تا این که بالاخره پای سفره عقد نشستم و به عقد شاپور درآمدم.

با وجود آن که می دانستم خانواده ام جهیزیه سنگینی به من خواهند داد ولی باز هم نگران بودم چرا که شاپور همواره برای جهیزیه ام به من گوشزد می کرد. در طول یک سال دوران عقد همیشه به خاطر تفاوت های زیاد فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی خانواده شاپور با بستگانم مورد سرزنش قرار می گرفتم به گونه ای که رفتارهای نامزدم تعجب همه را برمی انگیخت. شاپور حتی شب ها را در اتاق عمویم می خوابید و من این رفتارها را به حساب خجالت و وقار او می گذاشتم تا این که بالاخره پدر و پدربزرگم با اهدای منزل ویلایی ۳۰۰ متری و جهیزیه یک میلیاردی عروسی باشکوهی برگزار کردند اما همسرم حتی یک مرغ مقابل پای عروس قربانی نکرد و من سنگینی نگاه های تاسف بار اعضای خانواده ام را به روشنی حس می کردم ولی انگار سرنوشت من به گونه دیگری رقم خورده بود. خلاصه رفتارهای زشت و نفرت انگیز شاپور در شب عروسی مرا به حیرت واداشت زیرا هیچ گاه فکر نمی کردم همسرم دچار انحرافات اخلاقی است در حالی که رفت و آمدهای شاپور و عمویم بسیار نزدیک و صمیمانه بود. در نهایت دل به دریا زدم و ماجرای رفتارهای زشت همسرم را از زن عمویم جویا شدم و او راز انحرافات اخلاقی شاپور را برایم فاش کرد و گفت: «همسر او نیز (عمویم) نیز دچار همین انحرافات است و من برای تداوم زندگی ام باید سکوت کنم!»

از آن روز به بعد روزگارم سیاه شد و اکنون که یک سال از ازدواجم می گذرد، دنیا در برابر چشمانم تیره و تار است. همسرم هیچ احساسی به من ندارد و من برای حفظ آبروی خانوادگی تاکنون سکوت کرده ام اما نمی دانم چگونه این کابوس های وحشتناک پایان می یابد.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.