بهروز غریب‌پور: جای گریه و ماتم گرفتن نیست
سال ۹۸ با تمام فراز و فرودهای خود و به ویژه آغاز بحران ویروس کرونا در ایران و جهان به پایان رسید و مردم ایران وارد سال ۹۹ هجری شمسی شدند به امید اینکه روزها و سالی پر برکت پیش روی همگان باشد. جامعه تئاتر نیز از جمله اقشار کشور هستند که با وجود تعطیلی و ایام سختی که در سال ۹۸ تجربه کردند، با امید به روزهایی همراه با سلامتی و رونق زندگی اجتماعی سال جدید را آغاز کرده اند.
بهروز غریب‌پور، مدرس و کارگردان شناخته شده و باسابقه تئاتر ایران در آستانه سال نو درباره شرایطی که جامعه ایران و خانواده تئاتر به دلیل شیوع ویروس کرونا تجربه کرده و عملکرد و نگاهی که باید در سال جدید داشته باشد، گفت: «من ۱۱ سالم بود که روز جهانی تئاتر نامگذاری شد و هیچ‌گاه در سال‌هایی که سپری شد چنین اتفاقی رخ نداده که روز جهانی تئاتر مصادف با تعطیلی تئاتر در جهان باشد.»
وی تأکید کرد: «ممکن است بحرانی که این روزها از سر می گذرانیم پیامدهای خوبی هم داشته باشد از جمله آن احساس جای خالی تئاتر در جامعه است که باید این احساس خلاء را به فال نیک بگیریم. اگر در جامعه کتاب و روزنامه چاپ نشود، یا مردم به پارک نروند و رفت و آمد نداشته باشند و نگران این امور باشند، نشان دهنده احساس اهمیت‌شان است.»
سرپرست گروه تئاتر «آران» در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: «در این شرایط، چاره گریه کردن و ماتم گرفتن نیست. به‌رغم همه دردی که دارم و بحرانی که بر جهان مستولی شده، گریه نمی‌کنم و به آینده فکر می‌کنم و امیدوار هستم که دوباره تماشاخانه‌های تئاتر باز شوند، بازیگران و عروسک‌ها روی صحنه بروند و تماشاگران در سالن به تماشای آثار بنشینند.»
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
