علیرضا جوادی در خبر آنلاین نوشت: لوگوی ستاره‌دار تیم‌های سرخابی پایتخت در آستانه واگذاری است و هر لحظه امکان دارد که مراحل توقیف این دو لوگو تکمیل شود و این دو باشگاه با یک مشکل عظیم روبه‌رو شوند. این دو باشگاه درصورتی که طلب‌کارهایشان را راضی نکنند، حتی نمی‌توانند از نشان‌هایشان استفاده کنند و کم‌ترین تبعات این اتفاق، آغاز مشکلات تجاری و اسپانسرینگ است. این اتفاق درحالی در فوتبال ایران می‌افتد که باشگاه‌ها و برندهای معتبر جهانی برای نشان و لوگوهای تجاری خود ارزش زیادی قائل هستند و تمام تلاش خودشان را برای حفظ آن انجام می‌دهند.

اگر کمی دقیق‌تر به اخباری که پیرامون صادر شدن حکم توقیف باشگاه پرسپولیس است نگاه کنیم به خبری می‌رسیم که در آن ایرج عرب، مدیرعامل پرسپولیس به طلب‌کار باشگاه گفته هر کاری می‌خواهید انجام دهید تا هوادار بداند که ما چه شرایطی داریم! در طرف مقابل هم خلیل‌زاده، عضو هیات مدیره باشگاه استقلال اعلام کرده که این موضوع صحت ندارد. اما با نامه‌ای که روز یک‌شنبه در خبرگزاری‌ها منتشر شد، احتمال اینکه یکی از طلب‌کاران باشگاه استقلال، موفق شده باشد که حکم توقیف لوگو را بگیرد، بسیار بالاست. واکنش وزارت ورزش هم به‌عنوان متولی این دو تیم هم قابل تفکر و تامل است؛ مدیرکل  امور باشگاه‌های وزارت ورزش در گفت‌وگویی که در هفته گذشته داشت اعلام کرد که در جریان این اتفاق نیست و این حرف‌ها را جدی نمی‌گیرد.

حواس جمع مدیران بارسلونا

در فوتبال اروپا اما شرایط کاملا برعکس است و باشگاه ها تمام تلاششان را برای استفاده حداکثری از لوگوهایشان انجام می‌دهند. حتی برای مدت‌ طولانی با یکدیگر دچار درگیری می‌شوند تا اعتبارشان را حفظ کنند؛ باشگاه بارسلونا در سال ۲۰۱۵ متوجه شد که باشگاه «اوتلول گالاتی» رومانی به‌مناسبت پنجاهمین سالگرد تاسیسش، لوگوی خود را دوباره طراحی کرده و این لوگو، شبیه لوگوی بارسلونا است. بارسلونا از این اتفاق عصبانی شد و پیام‌هایی را برای باشگاه خاطی فرستاد. مدیر ورزشی باشگاه رومانیایی هم اعلام کرد که حق را به بارسلونا می‌دهد و این لوگو را به دو دلیل عوض خواهند کرد؛ دریافت پیامی از سمت بارسلونا و راضی نبودن هواداران.

درگیری در خارج از دنیای فوتبال

اهمیت لوگو و نشان برای باشگاه‌ها قابل درک است، اما گاهی این اتفاقات بین یک باشگاه فوتبال و کمپانی‌های بزرگ جهانی شکل می‌گیرد. از ۵ سال پیش و سال ۲۰۱۴ میلادی، جنگی میان باشگاه والنسیای اسپانیا و کمپانی دی‌سی، خالق بتمن، شکل گرفت. کمپانی دی‌سی معتقد بود، باشگاه والنسیا که لقب خفاش‌ها را هم به دوش می‌کشد، خفاش را از روی اثر این کمپانی کپی‌برداری کرده و حق استفاده از آن را ندارد، اما باشگاه اسپانیایی با انتشار بیانیه ای اعلام کرد از سال ۲۰۱۲ در تلاش است تا از لوگوی جدید خود رونمایی کند و به هیچ وجه از کمپانی دی‌سی کپی‌برداری نکرده است. آن‌ها همچنین اعلام کردند که از سال ۱۹۲۲ از خفاش در لوگوی خود استفاده می‌کردند و هیچ مشکلی هم برای استفاده از آن نخواهند داشت. این ماجرای برای مدتی مسکوت ماند و در سال میلادی جاری، بازهم کمپانی دی‌سی اعلام کرد که بتمن و خفاش نماد آن‌هاست، اما این‌بار باشگاه والنسیا و یکی از سخنگویان این باشگاه اعلام کردند که زمانی که این باشگاه علامت خفاش را در نمادش داشته، مردم آمریکا (کشوری که کمپانی دی‌سی فعالیتش را از آن‌جا آغاز کرده) به‌دنبال بوفالوها می‌دویدند. از حرف‌هایی که طرفین هر چند وقت یک‌بار به همدیگر می‌زنند این‌گونه برداشت می‌شود که تا فوتبال‌دوستان و علاقه‌مندان به شخصیت‌های ابرقهرمانی کمپانی دی‌سی، باید این دعواها را تحمل کنند.

با مقایسه همین نکات ساده و پیش پا افتاده است که مشخص می‌شود فوتبال ایران و سطح اول فوتبال اروپا فرسنگ‌ها با یکدیگر فاصله دارند و در هر لحظه و با هر مقایسه‌ای این اختلاف بیش از هر زمانی خود را نشان می‌دهد و این ادعا ثابت می‌شود که فاصله میان فوتبال ایران و اروپا، فاصله‌ای نیست که به راحتی جبران شود، باید خون تازه‌ای به رگ‌های فوتبال تزریق شود تا شاید فرصتی برای کم کردن فاصله شکل بگیرد.

اتفاقی که اخیرا برای لوگو دو باشگاه استقلال و پرسپولیس افتاده، نمونه ای بی نظیر در سطح فوتبال جهان است. اینکه لوگو دو باشگاه بزرگ قاره در خطر توقیف قرار بگیرد، به جز درباره کپی رایت که قوانین بین المللی دارد، رخ نداده و تا به حال هیچ باشگاهی نبوده که لوگو آن به خاطر بدهی توقیف شود. چنین اتفاقاتی است که فوتبال ایران را از همه جای دنیا مجزا می کند و نشان می دهد مدیریت فوتبال ایران تا چه اندازه نسبت به استانداردهای جهانی، عقب افتاده و توسعه نیافته است.

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.