تک تایمز گزارش داد، گرچه لئوناردو داوینچی ۵۰۰ سال پیش فوت کرد، اما اخیراً دانشمندان اظهار کرده‌اند شواهدی در دست دارند که نشان می‌دهد احتمالاً این نابغه ایتالیایی اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی داشته است.

 

اختلال کم‌توجّهی-بیش‌فعالی یک اختلال رفتاری رشدی است. در این اختلال معمولاً کودک توانایی دقّت و تمرکز بر روی یک موضوع را نداشته و یادگیری او کند است و از فعالیت بدنی غیرمعمول و بسیار بالایی نیز برخوردار است. این اختلال با فقدان توجه، فعّالیت بیش‌ازحد، رفتارهای تکانشی، یا ترکیبی از این موارد همراه است.

 

پژوهشگران "کالج سلطنتی لندن"(King&#۳۹;s College London) و "دانشگاه پاویا"(University of Pavia) ایتالیا اظهار کردند، اسناد تاریخی نشان می‌دهد داوینچی رفتار فردا فکنی داشت و قادر به مدیریت زمان نبود و این دو نیز از مشخصه‌های اختلال کمبود توجه و بیش فعالی است. تعلل یا فردافکنی(procrastination) به تعویق انداختن مداوم کارها را گویند و ساز و کاری است که فرد وظایف خود را به‌طور متوالی به زمان و روز دیگری معوق می‌کند و به جای انجام آن‌ها به امور جزئی دیگر می‌پردازد.

داوینچی گرچه فرد بااستعدادی بود و به بسیاری از علوم مسلط بود اما به گفته خودش بسیاری از علوم را نیز نمی‌دانست زیرا مدتی پس از شروع علم یا هنری خاص، سریع نظرش تغییر می‌کرد و آن کار را ادامه نمی‌داد.

"مارکو کاتانی"(Marco Catani)، استاد روانپزشکی کالج سطنتی لندن و "پائولو مازارِلو"(Paolo Mazzarello)، استاد دانشگاه پاویا، گفتند: مشکل عدم تمرکز و به تعویق انداختن کارها، می‌تواند دلیل محکمی باشد که داوینچی به اختلال کم‌توجهی- بیش‌فعالی مبتلا بود. مانند بسیاری دیگر از افرادی که مبتلا به اختلال کم‌توجهی- بیش‌فعالی، داوینچی خیلی کم می‌خوابید و شب و روز در حال کار کردن بود. داوینچی همیشه سرش شلوغ بود اما این به آن معنا نبود که بر روی یک کار تمرکز داشته باشد چرا که او اغلب اوقات ناگهان از کاری به کار دیگر می‌پرداخت.

داوینچی با وجود نکات مذکور فرد موفقی بود چرا که در ۲۶ سالگی او کاراگاه هنری خود در فلورانس ایتالیا را افتتاح کرد. او همچنین به پژوهش درباره گیاهان و جانوران مختلف پرداخت تا بتواند از آن‌ها در تابلوهایش استفاده کند. علاوه بر این، دانش گسترده‌ای دربارهٔ نورشناسی، ژرفا نمایی و استفاده از رنگ‌ها داشت. لئوناردو در سال ۱۴۷۲ به عضویت گروه قدیس "لوقا "(Luke the Evangelist) درآمد. مرکز این گروه یا اتحادیه، که عمدتاً از داروفروشان، پزشکان، و هنرمندان تشکیل شده بود، در بیمارستان "سانتا ماریانوئووا " بود. لئوناردو در آنجا فرصتی برای آموختن کالبدشکافی به دست آورد.

این مطالعه نشان می‌دهد که کم‌توجهی- بیش‌فعالی یک اختلال رفتاری دوران کودکی است و افراد مبتلا به این اختلال دارای علائمی مانند وقفه مداوم، ناتوانی در اتمام وظایف و سرخوردگی ذهنی هستند. داوینچی علاوه بر علائم مذکور همچنین دارای ویژگی‌هایی مانند تسلط غیر معمول بر یک نیم کره، چپ دستی و خوانش‌پریشی نیز بود که این علائم در کودکانی که مبتلا به اختلال عصبی تکاملی و اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی هستند، شایع است.

خوانش‌پریشی، دش‌خوانی یا دیسلِکسی(Dyslexia) یک اصطلاح عام برای تشریح معلولیت آموزشی است. این معلولیت موجب اختلال در روانخوانی یا درک مطلب می‌شود. این ناتوانی، می‌تواند خود را به عنوان یک مشکل در رابطه با واج‌خوانی، دیکته، مهارت شنوایی، حافظه‌کوتاه‌مدت یا نامگذاری‌سریع آشکار کند.

یافته‌های این مطالعه در مجله "Brain "منتشر شد.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.