احساس شرم کارگردان اتریشی از سیاست‌های خصمانه علیه ایران
در گزارش دکتر آندریاس اونگر بوک آمده است:
«دونالد ترامپ آنجا نبود، هرچند گفت‌وگوها درباره او و سیاست‌های آمریکا در جشنواره فیلم فجر در همه جا حضور داشت. تعداد مهمانان شرکت‌کننده از کشورهای غربی قابل ملاحظه بود. به حق، برجسته‌ترین شرکت کننده در این جشنواره، پل شرایدر ( Pau Schrdaer)، کارگردان سینمایی آمریکا بود. او در جلسه‌ای که تعداد زیادی شرکت کرده بودند، علیه دولت ترامپ سخنرانی و از او انتقاد کرد. یکی دیگر از معروف‌ترین مردانی که در این جشنواره شرکت کرده بود، کارگردان معروف چینی، وانگ شیاشوا (Xiaoshuai) عضو هیئت داوران بخش مسابقه بود که فیلم جدید او «چقدر طولانی پسر من»، دو جایزه بهترین بازیگر مرد و زن را در فوریه ۲۰۱۹ در جشنواره برلیناله برنده شد.
به هر حال کاملاً آشکار است که اعمال تحریم‌ها از طرف آمریکا در بخش‌های فرهنگی و اقتصادی باعث می‌شود که کشورهای رقیب مانند چین و کره از این موقعیت‌های به‌دست آمده خوب استفاده کنند. طبقه‌های بالای مرکز خرید تقریباً جدید چارسو در تهران چند سالی است که مکانی برای جشنواره سینمایی فجر شده است. سالن‌های مدرن و زیبای سینماهای این مرکز پر از جمعیت مشتاق بودند. شما در این مرکز خرید، تلفن‌های همراه و تلویزیون‌هایی با تکنولوژی آسیای جنوب شرقی با مارک‌هایی مانند ال جی، سامسونگ و هووایی را به وفورمی بینید که در واقع در اینجا پیشتاز هستند و برعکس، تنها یک فروشگاه اپل وجود دارد که در واقع کپی شده از اصل آن است.
در سی هفتمین دوره، با وجود تمام مشکلات، جشنواره به روی تمام جهانیان باز بود و بسیار جو دوستانه‌ای حکفرما بود. افراد داوطلب که بیشتر از دانشجویان فیلم بودند و همچنین کارمندان جشنواره، بسیار عالی به زبان انگلیسی صحبت و از جان و دل به ما محبت و کمک می‌کردند. با دیدن این شور و شعف بایستی گفت آدم به‌خاطر سیاست جهانی اعمال شده در برابر ایران احساس شرم می‌کند. در این جشنواره ما همیشه از طرف ایرانیان به عنوان یک مهمان خارجی به گفت‌وگوهایی درباره فیلم، صنعت فیلم، فیلم‌های ایرانی، کشور ایران و حتی ناخواسته راجع به سیاست دعوت می‌شدیم.
نه تنها در بازار فیلم که به جشنواره ضمیمه شده، بلکه در خود جشنواره آدم می‌فهمد که ایران در مرکز ثقل فیلم خاورمیانه، بلکه آسیا قرار دارد. البته این چیزی است که در برنامه‌های خود جشنواره هم به‌طور واضح به آن اشاره شده است. از فیلم‌های به اکران در آمده، یک بخش به فیلم‌های جدید چینی و بخش دیگر به فیلم‌های کشورهای آسیایی و اسلامی اختصاص داده شده است.
علاوه بر اینها، تمرکزی هم بر سینمای آلمان شده بود و همچنین فیلمی از ابراهیم حاتمی‌کیا درباره جنگ ایران و عراق و فیلم‌های کلاسیک از شوروی که دیجتالی شده بودند، اکران شدند. در این میان، دیدن فیلم‌هایی مانند فیلمی به نام «درسو اوزالا» از کارگردان معروف ژاپنی، آکیرا کوروساوا که در سال ۱۹۷۵ و بر اساس نوشتهٔ ولادیمیر آرسنیف، افسر روسی که خاطرات اکتشافات خود را در سیبری و آشنایی‌اش با یک شکارچی به نام درسو اوزالا را در این کتاب آورده است، یا فیلمی کمدی اجتماعی از کارگردان روسی به‌نام الدار ریازونوز به نام «در شکوه خودش» را تجربه کردم.
جایزه اصلی این جشنواره به نام سیمر غ به فیلمی به نام جوان روسی از یک کارگردان روس به نام الکساندر سولوتوخین که ۳۰ سال دارد، رسید. این اولین فیلم او است. او یکی از شاگردان کارگردان مشهور روس، الکساندر سوکوروف است. فیلم او از زندگی یک جوان ساده روستایی روسی حکایت می‌کند که در جنگ جهانی اول شرکت کرده و در جنگ نابینا شده است، ولی با وجود این مشکل او به‌خاطر حس قوی گوشش به عنوان سرباز گوش کننده در ارتش کار می‌کند و با حس شنوایی خود نزدیک شدن نیروها و هواپیماهای دشمن را به اطلاع واحد نظامی خود می‌رساند.
جایزه بهترین کارگردان به یک کارگردان ایرانی به نام سروش صحت با فیلمی به نام «جهان با من برقص» رسید. جهانگیر فردی که می‌داند بزودی می میرد و تعدادی از دوستان او به‌خاطر جشن تولدش دور او جمع می‌شوند. هنرپیشه اصلی این فیلم به نام علی مصفا، در نقش جهانگیر، دیپلم افتخار را دریافت کرد. جایزه بهترین هنرپیشه مرد به یسپر کریستنسن از دانمارک به‌خاطر فیلم درام تاریخی او به‌نام «پیش از یخبندان» رسید.
جایزه بهترین بازیگر زن نیز به خانم بازیگری از بلغارستان به نام مارتینا آپوستولووا به فیلمی به‌نام «ارینا» اهدا شد. این فیلم چندی پیش در جشنواره عبور از اروپا در شهر لینتس در استان اتریش علیا به نمایش گذاشته شد.
داستان نادیا کوزواس داستان زنی است که رحم اجاره می‌دهد. البته این یک داستان کلیشه‌ای است که در اروپای شرقی به‌خاطر فقر اتفاق می‌افتد. ولی خانم مارتینا اپوستولاوا بسیار زیبا این نقش را بازی کرده است.
در بخش مسابقه، جایزه بهترین فیلمنامه به فیلم «واکرزدورف» از آلمان رسید و همچنین جایزه بهترین فیلمنامه از کشورهای اسلامی و آسیایی به فیلم «بدون دوست من» از کارگردان معروف، محمدعلی طالبی رسید. او یک فیلم مستند درباره خودکشی یک دختر ۱۵ ساله و دوستش ساخته بود. دوست دختر با وجود جراحات سخت زنده مانده بود و در هنگام معرفی فیلم حضور داشت. البته این فیلم مورد پسند متخصصان قرار نگرفت و هنگام اعلام جایزه، به نشانه رضایت نداشتن از انتخاب این فیلم، سر تکان دادند.
جایزه بهترین کارگردان نیز به یک کارگردان چینی به نام هوو منگ برای فیلم پر عشق و محبت پدربزرگ به نوه‌اش با عنوان «عبور از مرز» داده شد که سازنده فیلم به بُعد سیاسی خاطرات دردناک انقلاب فرهنگی چین می‌پردازد.»
مجله RAY یک مجله گزارشی مستقل شناخته شده است و تقریباً برترین مجله فیلم در اتریش محسوب می‌شود. تیراژ مجله ۱۲ هزار نسخه است که درباره فیلم‌های روز در سینما، اکران فیلم‌ها در آینده، توسعه و تحول فیلم‌ها در تلویزیون، اینترنت، دی وی دی و همچنین در زمینه‌های هنری درباره فیلم و اقتصاد تولید فیلم گزارش می‌دهد. این مجله در سال در ۱۰ نوبت چاپ می‌شود و می‌توان آبونمان آن شد. هزینه سالانه آن ۳۲ یورو و برای دانشجویان ۲۵ یورو است. این مجله همچنین خوانندگانی در آلمان و سوئیس دارد و از این کشورها هم آبونمان می‌پذیرد. این مجله درواقع نمایشگر بخشی از فرهنگ فیلم اتریش است.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
ارسال نظر