چسب زخم جادویی ساخته شد
دیلی میل نوشت، چسب زخم مذکور "ای- بند" (E-band) نام دارد و در آزمایش اخیر، پژوهشگران آن را بر روی بدن موش‌ها که زخمی بود، قرار دادند. هر بار که موش‌ها نفس می‌کشیدند، یک پالس الکتریکی ایجاد می‌شد که این نشان می‌داد سرعت پروسه بهبودی آنها در حال افزایش است. این باعث شد که سلول‌های شفادهنده پوست موسوم به "فیبروبلاست‌ها" (fibroblasts) به دور منطقه آسیب‌دیده جمع شوند و این کار باعث تولید کلاژن و ایجاد سلول‌های جدید پوستی شد.
فیبروبلاست، فراوان‌ترین سلول در بافت همبند است که همه انواع رشته‌های بافت همبند و مواد آلی ماده زمینه‌ای را سنتز می‌کند. فیبروبلاست، سلولی با هسته بیضوی و روشن است و کروماتین ظریف دارد که حاوی یک یا دو هستک واضح است.
"یین لانگ" (Yin Long)، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: پای دیابتی، زخم‌های پا و زخم‌های جراحی از آسیب‌های پوستی هستند که اغلب درمان نمی‌شوند.
پای دیابتی به هر گونه آسیب و پاتولوژی که نتیجه مستقیم دیابت یا عوارض دراز مدت (و یا مزمن) دیابت در پای بیمار است، گفته می‌شود.
برای نخستین بار در دهه ۱۹۶۰ از تحریک الکتریکی برای درمان زخم، کاهش تورم، افزایش جریان خون و تحریک رشد بافت جدید استفاده کردند. تاکنون این درمان به دلیل استفاده از سیستم‌های پیچیده تنها در بیمارستان‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت.
محققان پس از توسعه چسب زخم الکتریکی آن را بر دو گروه از موش‌ها آزمایش کردند. موش‌های هر دو گروه دارای جراحتی به اندازه یک سانتی‌متر بر پشتشان بودند. آنها جریان الکتریکی چسب مذکور را برای گروه اول فعال و برای گروه دوم غیرفعال کردند.
پس از دو روز، زخم موش‌هایی که جریان الکتریکی چسب آنها روشن بود، تقریباً کاملاً بهبود یافته بود؛ اما زخم موش‌های گروه دوم تغییری نکرده بود و ۱۰ تا ۱۲ روز طول کشید تا زخم آنها بهبود یابد.
از آنجایی‌که سطح کمی از جریان الکتریکی بر روی زخم اعمال می‌شود، بنابراین بیمار درد و یا ناراحتی نخواهد داشت.
محققان امیدوارند از چسب زخم مذکور بتوان روزی برای درمان اسکار آبله مرغان، آکنه و آکنه روزاسه استفاده کرد. به التهاب و قرمزی مزمن پوست صورت در دوران بزرگسالی آکنه روزاسه (acne rosacea) می‌گویند.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
ارسال نظر