در ادامه این مطلب آمده است: اینکه احمدی نژاد بازگشت به مشارکت در جلسات مجمع تشخیص را انتخاب کرده است، نشان دهنده نیت او برای انتقال مقابله به داخل مجمع است.

با اینکه به نظر می رسد در مرحله کنونی شاخصهای زیادی حکایت از توسعه نفوذ جناح اصولگرا در ایران دارد، اما نیازی به ایفای نقش احمدی نژاد نیست و وی نمی تواند نقش سر افعی را در محاصره دولت و سیاستهای آن ایفا کنند.

لبخندهای احمدی نژاد در جلسه مجمع، به نوعی، عجیب بود و به زعم خود او، بازگشتش به این جلسات، علامت پیروزی وی است.

در مقابل تصویر احمدی نژاد، تصویر وزیر خارجه ایران، محمد جواد ظریف که برای حضور در این جلسه دعوت شده بود، جلب توجه می کرد که در چهره اش یأس هویدا بود؛ البته این تصویر، در چهره دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران، شمخانی نیز دیده می شد و علت آن، عدم موافقت مجمع با FATF بود.

چه بسا این خمودگی و ناراحتی در چهره ظریف و شمخانی به درک درست آنها از مرحله خطرناکی باز می گردد که ایران در آن به سر می برد و نیازمند دقت نظر در مقابله با پیامدهای تصمیم های آمریکا و بازگشت تحریم ها است.

نارضایتی ظریف به این مساله بر می گردد که وی در مورد پیامدهای مخالفت با تصویبFATF و اضافه شدن ایران به لیست سیاه مالی، هشدار داده بود، اما در نهایت، مسئولان توجهی به این هشدار نکردند و این امر منجر به پیچیده شدن تلاشهای بین المللی برای اجرایی شدن ساز و کار مالی ویژه اروپا برای تعامل با ایران و دور زدن تحریمها می شود. ادامه مخالفتهای جریان اصولگرایان افراطی با توافق مذکور، می تواند تمام تلاشهای ظریف برای ایجاد روزنه ای برای نجات از تحریمها را از بین ببرد.

بنابراین، پشت لبخندهای احمدی نژاد، مواضع او علیه توافق هسته ای قرار دارد و وی از این حیث، خود را پیروز می داند. اما آیا لبخندهای ظریف که بدنبال امضای توافق هسته ای بر چهره اش نقش بسته بود، باز خواهد گشت؟ یا شاهد بیشتر شدن لبخندهای احمدی نژاد خواهیم بود؟!

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.