مرکز مطالعات استراتژیک الاهرام در تحلیلی به قلم صافیناز محمد أحمد نوشت: در این میان، نقش نخست وزیر جدید عراق، عادل عبد المهدی برجسته شد که اعلام کرد عراق بخشی از منظومه تحریمهای آمریکا علیه ایران نیست. وی شخصیتی توافقی و مورد قبول منطقه ای و بین المللی است که در میانه مسافت بین ایران و ایالات متحده ایستاده است و می تواند عراق را از چارچوب انعکاس های سلبی تحریمهای آمریکا علیه ایران، برهاند؛ بویژه آنکه در گذشته بعنوان وزیر اقتصاد و سپس وزیر نفت عراق فعالیت داشته است و اکنون بزرگترین چالش در برابر او، کیفیت اداره توازن در رابطه عراق با ایالات متحده و ایران است.

بر این اساس، قطع رابطه اقتصادی بین ایران و عراق، آنطور که مطابق میل ایالات متحده باشد، دشوار است. در این جا سوالی مطرح می شود مبنی بر آنکه تا چه میزان تحریمهای آمریکا علیه ایران می تواند فرصتی برای دولت جدید بغداد فراهم کند تا از سیطره ایران در گرایش های خارجی عراق، رها شود؟

همانطور که گذشت، قطع رابطه سیاسی و اقتصادی بین ایران و عراق، بسیار سخت است؛ همانطور که محیط عربی، امکانات لازم را به عراق نمی دهد تا بتواند از آن بعنوان جایگزینی اقتصادی به جای ایران، استفاده کند. علاوه بر اینکه عراق برای تامین نیازهای اقتصادی خود به ترکیه و چین نیز وابسته است.

شاید دولت جدید عراق نسبت به تنوع بخشیدن به تعاملات اقتصادی خود با دولتهای عربی اقدام کند. این اقدام می تواند شرایط ایران را که به عراق بعنوان منفذ تنفس اقتصادی خود نگاه می کند، دشوار نماید. البته تمام اینها به قدرت رئیس جمهور جدید عراق در حرکتِ دور از ایران، وابسته است.

در این بین، باید این مساله را در نظر داشته باشیم که ایالات متحده که در زمینه های امنیتی و سیاسی با عراق هماهنگی هایی دارد، با شروع سال ۲۰۱۸، به بخشهای اقتصادی عراق نیز یورش برده و تفاهم نامه هایی را با شرکتهای عراقی امضا کرده است.

به دیگر معنا، می توان گفت روابط عراق و ایران، تنها در زمینه سیاست نیست و از زمان خروج آمریکا از عراق، ایران موفق شده است عراق را به یک طرح ایرانی دارای ابعاد سیاسی، اقتصادی و اجتماعی تبدیل کند که تفکیک و جدا کردن این طرح در زمان حاضر، بسیار دشوار است و حتی اگر ممکن باشد، هزینه های هنگفتی برای عراق دارد.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.