«روسای جمهور در ایران معممولا علاقه و تمایل داشتند که بعد از پایان دوره مسئولیت، سکان امور اجرایی را تحویل کسی بدهند که به نگاه سیاسی آنها نزدیک باشد اما هیچ‌گاه این علاقه محقق نشده است. هاشمی رفسنجانی دولت خود را به کسانی تحویل داد که قبح انتقاد و همجمه رسانه‌ای به او را شکستند و سیدمحمد خاتمی نیز تصورش این بود که زمام قوه مجریه را به معین می‌سپارد اما روز آخر دست در دست محمود احمدی‌نژاد به پاستور رفت و کلید اتاق را تحویل او داد. محمود احمدی‌نژاد می‌خواست مدل پوتین - مدودف را با اسفندیار رحیم‌مشایی برای تداوم دولتش پیدا کند اما این مدل او در همان روز اجرا با رد صلاحیت مشایی شکست خورد و روحانی با شعار اعتدال بر کرسی ریاست‌جمهوری تکیه زد.

حالا این روزها دو دیدگاه درباره روحانی مطرح است. دیدگاه نخست اعتقاد دارد او نیازی به حفظ پایگاه اجتماعی‌اش نمی‌بیند و فارغ از چنین ملاحظاتی برنامه‌های اداره دولت را پیش می‌برد تا دوره ریاست‌جمهوری‌اش به پایان برسد اما در مقابل دیدگاه دیگر می‌گوید روحانی تمایل دارد رئیس‌جمهور بعد او راه اعتدال را ادامه دهد، بنابراین برای این مسئله پلنی را طراحی کرده است.

حسین‌الله کرم، فعال سیاسی اصولگرا در این باره گفت: احمدی‌نژاد یک استثنا بود که با معرفی نامزد مورد حمایت خرق عادت کرد اما آقای روحانی این کار را انجام نمی‌دهد.

او در پاسخ به پرسشی درباره گزینه مد نظر آقای روحانی برای انتخابات ۱۴۰۰ گفت: نام بردن از آقای لاریجانی، آقای جهرمی، آقای ستاری‌فر و آقای جهانگیری نشانه آن است که امکان دارد دوره ریاست‌جمهوری آقای روحانی به پایان نرسد؛ بنابراین زودتر از موعد نفرات مطرح شدند. برخی فکر می‌کنند آقای روحانی به دلیل شکست در استراتژی باید این جایگاه را ترک کند و این می‌تواند بعد از چهلمین سال پیروزی انقلاب، نوروز ۹۸ یا بعد از انتخابات مجلس باشد. بر همین اساس این افراد زودتر از زمان مورد نظر مطرح می‌شوند. حتی اگر اعلام زودتر از موعد این نام‌ها برای انتخابات ۱۴۰۰ باشد، از شواهد و قرائن برمی‌آید که کسی خارج از این افراد نخواهد بود.»

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.