به ترکیب تیم برنده نباید دست زد، این یک قانون در فوتبال حرفه‌ای است. استقلال، اما به ترکیب برنده‌اش دست زد. مدیران فعلی می‌گویند همه چیز تقصیر مدیران قبلی است، اما شاید بتوان تقصیر‌ها را به گردن هر دو دوره انداخت؛ هم قدیمی‌ها و هم جدیدها. استقلال تهران سال گذشته با حضور مجید حسینی، امید ابراهیمی، جپاروف و تیام فوق العاده قوی‌تر بود. این بازیکنان در استقلال جواب پس داده بودند و طبیعتاً اگر تیم می‌خواست انسجام خود را حفظ کند باید به کارش با همین ترکیب ادامه می‌داد. مدیران قبلی استقلال ولی در جدایی بازیکنان نقش مهمی داشتند. با امید ابراهیمی طوری رفتار کردند که ترجیح داد برود. او همیشه از وضعیت مالی‌اش در باشگاه گلایه داشت ولی در مصاحبه‌ها چیزی نمی‌گفت، از سویی این‌قدر دست دست کردند که تصمیم گرفت برود. مثلاً دو هفته به پایان لیگ وقتی از ابراهیمی سؤال کردیم باشگاه با شما مذاکره داشته، جواب داد: «نمی‌خواهم این موضوع را در رسانه‌ها بگویم ولی دریغ از یک پیشنهاد برای تمدید قرارداد.» در واقع آن‌ها با این رفتار امید را هم مطمئن کردند که برود. حسینی را هم که با یک آپشن جدایی، از دست دادند. بعد از حضور مدیریت جدید، تیام و جپاروف را می‌شد نگه داشت. تیام از باشگاه عجمان پیشنهادی دریافت کرد که نهایتاً ۸۰۰ هزار دلار آن به خودش می‌رسید؛ قرارداد یک میلیون و ۱۰۰ هزار دلار بود، ۱۰۰ هزار دلار برای ایجنت می‌شد و ۲۰۰ هزار دلار هم به باشگاه استقلال می‌رسید، طبیعتاً میزان دریافتی اش فقط ۸۰۰ هزار دلار بود. استقلال می‌توانست همین پول را به او بدهد و حفظش کند. تیام هم به هر حال رابطه خوبی با هواداران استقلال داشت و می‌دانست حضور در این تیم و آسیا، زمین تا آسمان با تیم بی‌تماشاگر و درجه دو عجمان فرق دارد. وقتی تیام پیشنهادش را داد، مدیران جدید گفتند چه خبر است و اگر بخواهد روی رقم پیشنهادی بایستد، او را نمی‌خواهیم. باشگاه او را نخواست و رفت الحاجی گرو را آورد که شایعات زیادی درباره دستمزد بالایش مطرح است. درباره جپاروف هم همین رفتار را کردند. گفتند او سنش بالاست و چرا باید سه ساله با این بازیکن بست؟ سریعاً دست رد به سینه این بازیکن زدند در حالی که جپاروف دوست داشت بماند و طبیعتاً می‌توانستند به شکلی این بازیکن را طبق خواسته خودشان پای قرارداد بیاورند. دیروز هر چه تلاش کردیم با سرور در این باره صحبت کنیم او ترجیح داد چیزی نگوید و سؤالات‌مان را با وجود شنیدن پاسخ نداد و گفت: علاقه‌ای ندارد فعلاً در این باره حرف بزند. 

استقلال طبیعتاً می‌توانست خیلی بهتر در این زمینه عمل کند. بعد از شکست مقابل السد، این بازیکنان بودند که خیلی توهین شنیدند و بی‌غیرت خطاب شدند. این شعار‌ها هنوز در گوش بازیکنان هست و یکی از آن‌ها به خبرنگار ما می‌گوید: «کل بچه‌ها هنوز ناراحتند و یک چیز برایمان عجیب است. مگر ما باعث شدیم این بازیکنان بروند؟ مگر ما باعث شدیم مهره‌های کلیدی از تیم جدا شوند؟ چرا فحشش را ما باید بخوریم؟ چند تا از بچه‌ها به خاطر استقلال ماندند ولی آخرش فحش شنیدند. اسماعیلی، منتظری، روزبه و... پیشنهاد داشتند ولی گفتند تیم را تنها نمی‌گذاریم ولی حالا ما داریم فحش می‌خوریم در حالی که اصلاً در اتفاقاتی که برای تیم افتاد، نقشی نداریم.» 

این مسئله‌ای است که شاید در مصاحبه‌های بازیکنان هم به زودی دیده شود. آن‌ها می‌گویند همیشه در تیررس هستند. هواداران تصور می‌کنند بیشترین پول را می‌گیرند، در همه چیز نقش کلیدی دارند و وقتی تیم می‌بازد مقصر اول و آخر به حساب می‌آیند. آن بازیکن استقلال می‌گوید: «دوست ندارم در رسانه‌ها از شکل دریافتی‌هایمان بگویم ولی این را بگویم که هنوز بخش قابل توجهی از پول فصل قبل و بخش قابل توجهی از پول فصل جدید را نگرفته‌ایم. حداقل توقع داریم در این شرایط فحش نخوریم.»

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.