احسان حدادی پس از کسب مدال طلا بازی های آسیایی ۲۰۱۸ اظهار کرد: خدا را شکر توانستم باز هم مدال طلا بگیرم و با همه سختی ها رکورددار شوم. بخاطر آسیب دیدیگی شرایط سختی داشتم اما الان وضعیت بهتری دارم. در لیگ الماس رکوردهای خوبی زدم. امیدوارم جمعه هم در فینال این لیگ موفق شوم.

حدادی ادامه داد: خوشحالم و امیدوارم که بتوانم بار دیگر در المپیک مدال بگیرم. کار من تازه شروع شده است و امیدوارم دو سال دیگر در المپیک توکیو مدال خوشرنگی برای کشورم بگیرم.

قهرمان پرتاب دیسک بازی‌های آسیایی در ادامه درباره تمرین‌هایش گفت: خدا را شکر در سالی که گذشت در مسابقه‌های مختلف دایموند لیگ شرکت کردم و توانستم امتیاز لازم را برای حضور در فینال دایموند لیگ کسب کنم. روز جمعه همین هفته فینال این مسابقه‌ها در بروکسل برگزار می‌شود و من هم تا سه ساعت دیگر از جاکارتا به بلژیک خواهم رفت تا در فینال دایموند لیگ رقابت کنم. در این مدت چند عمل جراحی نیز انجام دادم. صددرصد برای این مسابقه‌ها آماده نبودم. با این وجود اختلاف زیادی با نفر دوم مسابقه‌ها داشتم.

حدادی گفت: امیدوارم در فینال دایموند لیگ پرتاب خوبی داشته باشم و دوباره دل مردم را شاد کنم. جا دارد که از حسین توکلی نیز تشکر کنم. در این یک سال و نیم اخیر زحمت زیادی برای من کشید و در مورد موضوعات مختلف با هم صحبت کردیم. افراد زیادی می‌گفتند که حدادی باید ورزش را کنار بگذارد اما خودم می‌دانستم که در ماده پرتاب دیسک می‌توانم ادامه دهم. قهرمانان در این ماده از ۳۰ سالگی شروع می‌کنند و تا ۴۰ سالگی می‌توان در این ماده مدال گرفت. اگر اتفاقی نیفتد تا المپیک ۲۰۲۰ و ۲۰۲۴ هستم.

او همچنین گفت: به عنوان فردی که ۱۶ سال از جوانی ام را گذاشته ام و بیش از ۱۰ عمل جراحی داشتم و سختی های زیادی کشیده ام یک خواسته از مسئولان ورزش و وزیر ورزش دارم که مربی من مک ویل کینز را تا المپیک حفظ کنند. او دانش خوبی دارد و امیدوارم که تا المپیک توکیو کنار من باشد و با او ادامه دهیم. مک ویل کینز زحمت زیادی برای من کشیده است و امیدوارم که مانند المپیک ریو که بدون مربی ماندم برای المپیک توکیو این اتفاق تکرار نشود.

احسان حدادی در ادامه درباره اشک‌هایی که پس از قهرمانی در بازی‌های آسیایی جاکارتا ریخت توضیح داد: من ۱۶ سال در سطح اول ورزش ایران، آسیا و جهان حضور داشتم. پس از المپیک برزیل، وقتی آسیب دیدم با بی‌مهری‌های زیادی روبه‌رو شدم. بعد از المپیک انتقادات زیادی از من شد و همچنین مجبور بودم جراحی‌های زیادی انجام دهم. چه خوب است کسانی که انتقاد می‌کنند انتقاد منصفانه انجام دهند. من پس از قهرمانی در جاکارتا پدرم را در ورزشگاه دیدم که در حال گریه کردن بود. من هم گریه‌ام گرفت و کل اتفاقاتی که در این چند سال برای من رخ داد از جلوی چشمم عبور کرد مانند اینکه روی ویلچر بودم.

او خطاب به مردم ایران گفت: من همیشه عاشق کشورم و سرباز کوچکی برای ایران هستم. خدا را شکر که امروز مقابل ملت ایران که سختی‌های زیادی به خاطر مسائل اقتصادی می‌کشند شرمنده نشدم. نشان دادم که می‌توانیم بایستیم و در همه زمینه‌های اقتصادی و ورزش برتر باشیم.

قهرمان پرتاب دیسک بازی‌های آسیایی جاکارتا در پایان اظهار کرد: مسئولان ورزش این مدال را ببینند. اگر همه چیز سر جایش باشد در المپیک توکیو اتفاقات المپیک برزیل را جبران می‌کنم.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.