کَرم‌داری در جماران، دِرَم‌داری در جنوب تهران

مرتضی بهشتی در خبرآنلاین نوشت: امام خمینی را مردم فردی می‌دانند که شهید مطهری بعد از بازگشت از پاریس معرفی کرد. ایشان در پاسخ به سوالاتی که امام را چگونه دیدی، می‌گفت او را درحالی دیدم که «به خدایش و هدفش، راهش و مردمش ایمان دارد» و با همین شاخصه رهبر نشسته در جماران بود که مردم تکریمش می‌کردند و در هنگام ملاقات، اصولا این در و دیوار ساده نبود که مردم بدان عشق بورزند بلکه حقیقت و پاکی و بی‌تکلفی او بود که از خمینی مردی صالح و رهبری کم‌نظیر ساخته بود.

اولین رئیس‌جمهور بعد ازانقلاب آقای ابوالحسن بنی‌صدر در مصاحبه‌ای در روزهای اخیر به خوبی و درستی بیان کرده است «من دو سال با ایشان کار کرده‌ام خمینی اهل تکلیف بود». واقعا درس امام و مبارزات و رهبری ۱۰ ساله‌اش بر اساس تکلیف بود نه حب جاه و از این رو بود که عموم مردم امام جماران‌نشین خود را تکریم می‌کردند که بالاترین اکرام آن امام سفر کرده این بود که جان خود را با فرمان وی به میدان جنگ بردند و شهادت و اسارت و جراحت و یتیمی و بی‌شوهری... را با جان و دل پذیرفتند. این نوع اکرام و تکریم را اقشار بی‌دِرَم تا زمان حیات ایشان نشان دادند و چون طرفین کرامت، با اخلاص همدیگر را تکریم می‌کردند از پایداری خاصی هم برخوردار بود.

لکن روی دیگر سکه بعد از وفات ایشان خود را نشان داد که از رفتار وارثان و جریانی که ماندگاری نام خمینی را برعهده گرفتند ناشی می‌شود و آن تکریم دِرَم‌داری از آن رهبر کم‌نظیر جلوه‌گر شد. البته ماندگاری بعدی با ساختن حرمی مجهز به معماری و چراغانی و زرق و برق برای او نیست، بلکه برای امامزادگان بعد از اوست! از قدیم می‌گفتند «درباری باید باشد تا برایش وزیر دربار انتخاب کنند»، لذا وزرای دربار یا به تعبیر خودمان امامزاده‌های در صف ایستاده، حرم پیر جماران را مجلل ساختند تا راه را برای خودشان باز کنند و نکته مهم در این زمینه این است که:

۱- اشرافیت نشان داده شده را مقایسه با حرم معصومین سلام‌الله علیهم می‌کنند.

۲- می‌گویند برای این‌که مهمانان خارجی می‌آیند در این مکان، پس باید مجلل و با شکوه باشد تا بدانند امام در نزد ملت ایران از عظمت و کرامت برخورداراست.

در صورتی که این حرم هیچ شباهتی به شخصیت آن امام سفر کرده ندارد و اگر هم خارجی‌ها به دیدن حرم ایشان می‌آیند برای دیدن سنگ و آذین‌بندی و... نیست بلکه می‌آیند ببینند بعد از سی سال از میراث وی چه چیزی مانده است و من خود از زمان اعمال اشرافیت بر حرم آن عزیز، به آرامگاهش نرفتم زیرا فقط همان محدوده قبر ایشان را متعلق به خمینی می‌دانم و مابقی را نتیجه اشراف‌زدگی کسانی که ماندنشان در تاریخ فقط با پول و آلودگی به ثروت و مقام و این نوع بازی‌ها می‌دانند می‌شناسم.

پیرجماران باشد یا نباشد کرم‌داران بی‌دِرَم تکریمش می‌کنند و راهش را ادامه می‌دهند لکن باید بدانیم: مقایسه معصومین با غیرمعصوم و ایجاد شأن آسمانی و الهی برای غیرمعصوم از آفت‌های بزرگی است که در طول تاریخ بسان موریانه معنویت را از طبقه دینداران و روحانیت و... ربوده و روزبه‌روز با توجیهات غیرقابل قبول فاصله‌های‌شان با مردم بیشتر می‌شود. آری، همگان بدانند «درم‌داران عالم را کرم نیست، کرم‌داران عالم را درم نیست». از این رو، کرم‌داران، خمینی را در قاب جماران تکریم می‌کنند و  دِرَم‌داران، در قاب بنای مجللی که به نام خمینی ولی به کام سایرین بنا شده است، نگاهش می‌کنند.

به امید بیداری

دکتر مرتضی بهشتی، حقوقدان و پژوهشگر