جعفرزاده: اسناد جاسوسی سید امامی را نشان دهید
غلامعلی جعفرزاده ایمن‌آبادی با اشاره به نمایش فیلم مستند صداوسیما در مورد کاووس سیدامامی اعلام کرد: در ماجرای آقای سیدامامی می‌توان به بسیاری از دستگاه‌ها ایراد گرفت اما شخصاً ایراد اصلی را متوجه دولت می‌دانم؛ چراکه مطابق منشور حقوق شهروندی تهیه شده توسط خود این دولت، قدمی برنداشته‌اند. این اتفاقی که افتاده نباید برای مجموعه نهادهای ما به اندازه سر سوزنی جای پذیرش داشته باشد.
اهم اظهارات جعفرزاده نایب رئیس فراکسیون مستقلان ولایی به شرح زیر است:
* در آمریکایی که معتقدیم سیستم ظالمی دارد، یک نفر در فلوریدا نزدیک ۲۰ نفر را می‌کشد اما از همان دقیقه اول بازداشت، یک وکیل همراه و شانه به شانه متهم در دادگاه حاضر است، آن هم در کشوری که مثل فرهنگ ما، نه تنها هزارها بلکه به اندازه تعداد انگشتان دست هم حدیث و آیه برای تاکید به رعایت حقوق دیگران ندارند. اما اینجا بیش از ۲ هفته آقای سید امامی دستگیر شده بود و کسی از وضعیت آن خبر نداشت. در نهایت هم جسد او را تحویل می‌دهند. به نظرم تمام دستگاه‌ها موظف هستند که بر پیگیری این موضوع تلاش و اصرار داشته باشند.
* اینکه کسی در فلان مهمانی بوده یا یک‌جور خاصی لباس پوشیده که نمی‌تواند مدرک برای جاسوسی باشد. مضافاً اینکه اینها مسائل خصوصی یک فرد هستند و انتشار فیلم آن، علی‌الخصوص بعد از فوت او و درحالی که دست خودش از دنیا کوتاه است و امکان دفاع بستگان و وکلا در صداوسیما وجود ندارد، اصلاً کار اخلاقی و شرعی نیست. در این فقره صداوسیما اخلاق اسلامی، دینی و معرفتی را رعایت نکرد. ضمن اینکه به حجم شبهات هم افزوده شد.
* در گزارش صداوسیما گفته شد آقای سید امامی جاسوس بوده، به‌طور سیستماتیک و سال‌ها این کار را می‌کرده و در نهایت هم اصلاً ماموریت داشته که باعث خشکسالی شود. بعد هم اینها روی تصاویری بی‌ربط و حتی خارج از حوزه اخلاق گذاشته شد که در بسیاری از آنها افراد و خود مرحوم سید امامی حتی لباس مناسب هم نداشتند. وقتی این کار را می‌کنید برای منِ مخاطب این سوال پیش می‌آید که چرا صداوسیما به خودش اجازه می‌دهد که خصوصی‌ترین عکس‌ها و تصاویر این فرد را نشان دهد اما سند محکمی برای ادعاهای خود درباره فعالیت‌های وی و همکارانش ارائه نمی‌کند؟ صداوسیما اگر تا این اندازه اطلاعات داشت که حتی دسترسی به تصاویر شخصی فرد هم برایش مقدور بود، چرا به‌جای آن اسناد متقن را نشان ندادند.
* گفته می‌شود شبکه سیدامامی از سال ۱۹۹۱ در ایران فعال بوده است. پس در این ۲۶ سال دستگاه‌های امنیتی ما فقط نظاره‌گر فعالیت‌های این افراد بودند؟ اگر اینها کار خلافی می‌کردند، پس نهادهای مربوطه در این ۲۶ سال چرا اقدامی انجام ندادند؟ بنابراین افکار عمومی هنوز آن‌طور که لازم است، اقناع نشده‌اند. حتی برای ما که نماینده مجلس هستیم هم هزار و یک سوال بی جواب وجود دارد.
* بدتر از همه اینها فرض می‌گیریم، آقای سید امامی به‌طور قطع جاسوس کد دار موساد یا سیا بوده باشد. وقتی چنین فرد خطرناکی که بنابر همان گزارش اطلاعات مهمی از مکان‌های نظامی دارد و در شبکه جاسوسی دشمن دارای جایگاه خاصی است، دستگیر می‌شود و در اختیار ماست، چطور نمی‌توانیم از جان او محافظت کنیم؟ یعنی نمی‌شد، حدس زد آدمی که گفته می‌شود با مارمولک اطلاعات هسته‌ای را جمع‌آوری می‌کند، می‌تواند در زندان و بازداشت دست به خودکشی بزند؟
* ما از هر طرفی به ماجرا نگاه کنیم، چه اینکه آقای سید امامی و همکارانش جاسوس بوده باشند یا نه، دستگاه‌های قضایی و امنیتی در این فقره قصور داشته‌اند و باید این قصور رسیدگی شود. جالب‌تر هم اینکه وزارت اطلاعات ما که نهاد تخصصی ضدجاسوسی است، خیلی در جریان نیست. این هم باز توقع ما از دولت است. اینکه دستگاه مسئول برخورد با جاسوسی در جریان این پرونده نباشد، اصلاً قابل پذیرش نیست. بنابراین از این منظر هم قصوری متوجه دولت و وزارت اطلاعات است.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
ارسال نظر