انتقاد از رقابت نهادهای اطلاعاتی کشور
آیا بحران‌ها و هزینه‌ها و تجربه‌های تمام این سال‌ها‌ـ که هر روزش چون سالی بر ملت ما گذشته‌ـ به مدیران و کنشگران سیاسی نمی‌آموزد که از این گزاره‌های غلط و خطابه‌های مغلوط و مغشوش دست بردارند، اتهام و بداخلاقی را کنار بگذارند، خصومت و خودحق‌پنداری را دفن کنند و راهی برای اتحاد و اجماع عمومی و تداوم قدرت سیاسی و منابع اقتصادی و رویکردهای فرهنگی در دست اهل آن (که ملت ایران است) بیابند؟
تا زمانی که یک رقیب قدرتمند و در سایه، بدون هرگونه پاسخگویی و در غیاب هرگونه نظارت و نقد رسانه‌ای آزاد و شجاعانه‌ای، می‌تواند در کار دولت و نهادهای مدنی و تقنینی شکاف اندازد و مانع ایجاد کند و اجرای برنامه‌ها و پروژه‌ها را مختل کند، هیچ امیدی به توسعه نیست.
تا وقتی هراس و تزلزل در عرصه کشور وجود دارد، حتی اگر تبلیغاتی و غیر واقعی هم باشد، کار کشور پیش نخواهد رفت و گره از مشکلات بزرگ گشوده نخواهد شد. چه رسد به آن که هراس آفرینان و توطئه چینان و مانع‌تراشان، فعال مایشاء باشند و اینجا و آنجا اثر و تأثیر و سنگ اندازی کنند. سخن بیژن زنگنه واقعاً دلها را به درد می‌آورد که بدین مضمون سخنی گفت: ما جرأت نداریم اسم شرکت‌هایی را که می‌خواهیم قرارداد منعقد کنیم، اعلام نماییم، زیرا عده‌ای آنها را می‌تارانند و می‌هراسانند و با تماس‌های آلوده، موجب فسخ قراردادها می‌شوند…
آیا دستگاه‌های اطلاعاتی ما، که اگر رقابت و موازی‌کاری داشته باشند هزاران زیان به بار می‌آورد و آورده، نباید مانع این رفتارها و نقارها شوند؟
ریشه‌یابی مشکلات نشان می‌دهد که وجود رقبای بی‌مهار و دولت موازی، هم از حیث اجرا و اقتصاد، هم از جهت امنیت و اطلاعات، هم از حیث فرهنگ و تبلیغات، تنها موجب هزینه و مانع شکوفایی کشور و رسیدن به توسعه پایدار خواهد بود.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
ارسال نظر