رئیس جمهور از راه حل مراجعه به آرای عمومی و اصل ۵۹ قانون اساسی در بحث ها و مشکلات سخن گفته است.

همین فاصله سه ساله در طرح دوباره موضوع شاید از انگیزه موافقان و مخالفان برای استقبال یا انتقاد بکاهد و معتقد باشند مانند نوبت قبل پی گیری نخواهد کرد یا عملیاتی نخواهد شد. در حالی که تأکید مقام ارشد مجری قانون اساسی بر اجرای یک اصل از اصول قانون اساسی نباید تا این اندازه مناقشه برانگیز و سوء تفاهم خیز باشد اما رفراندوم یا همه پرسی همچنان «تابو» ست و تا مطرح می‌شود کسانی برمی آشوبند و موضع می‌گیرند. این تابو شاید ناشی از این تصور باشد که رفراندوم در یک موضوع خاص امکان پذیر نیست و متوجه اصل می شود. این تلقی احتمالا به این خاطر غالب شده که در تاریخ ایران تنها ۳ بار رفراندوم برگزار شده است. 

یک بار در روزهای دهم و یازدهم فروردین ۱۳۵۸ درباره نوع حکومت جدید و اکثریت مطلق به « جمهوری اسلامی» رأی دادند. رفراندوم بعدی در آذر ماه همان سال برای قانون اساسی جدید برگزار شد و هر چند شمار شرکت کنندگان کمتر بود اما باز اکثریت مطلق به قانون اساسی جدید رأی دادند و سومین رفراندوم هم در سال ۱۳۶۸ و همزمان با انتخابات ریاست جمهوری درباره بازنگری قانون اساسی و تغییرات اِعمال شده.

سال هاست که با ذوق داریوش آشوری به جای واژه فرنگی رفراندوم واژه پارسی و همه کس فهم و خوش آوای «همه پرسی» ساخته و رایج شده اما در این ۲۸ سال هیچ همه پرسی‎ای برگزار نشده است. همه پرسی اما الزاما درباره تعیین حکومت و تغییر و اصلاح قانون اساسی نیست. درباره خیلی موضوعات می توان همه پرسی برگزار شود. رییس جمهور روحانی می تواند با موضوعات مهم اما کمتر مناقشه برانگیز مانند ادامه یا قطع پرداخت یارانه نقدی همه پرسی برگزار کند.

این که دو سوم نمایندگان باید موافقت و فرمان همه پرسی را رهبری صادر کنند نیز امر محالی نیست که اگر بود در قانون اساسی نمی آمد. سه و سال و ۳۸ روز دیگر البته روحانی به قاعده و اگر اتفاق غیر مترقبه‌ای رخ ندهد همچنان رییس جمهور است اما برای برگزاری همه پرسی دیر شده است.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.