جادوی عشق بدون استفاده از تشت!
اگر مسئولین‌مان شایسته‌سالار نیستند حداقل دلسوز و خدمتگزار که هستند، پس ما هم به عنوان ملت یا امت، متقابلا باید قدردان و سپاسگزارشان باشیم. البته نظر کارشناسان مجرب این است که برای تقدیر و تشکر، ابتدا باید جوراب‌های شخص مورد نظر را درآورد، بعد پایش را در تشت مخلوط آب و گلاب (برای کولاک کردن، در تشت شیر) ماساژ داد، دست آخر هم تا جایی که بوی پا، شخص تشکرکننده را بیهوش نکند، حسابی ماچش کرد. اما با توجه به لزوم صرفه‌جویی در مصرف آب و گلاب و همچنین گرانی لبنیات و کمبود تشت مخصوص گذاشتن پای مردان و از همه مهمتر، وجود برخی از قارچ‌ها در میان انگشتان پا، پیشنهاد ما راه‌های کم‌دردسرتری است، هر چند هیچ‌گاه به نسخه اوریجینال آن نمی‌رسد اما به هر حال به‌عنوان یک روش جایگزین کار را راه می‌اندازد و پیام مملو از مهر و محبت ما را هم تا حدودی به گوش مسئولین زحمتکش می‌رساند.
اما در چه مواقعی و چگونه باید برای تشکر از مسئولین دست به کار شد تا از دهن نیفتد؟ (منظور اجر خدمات‌شان است نه بوی پاهای‌شان!): در این شیوه، برای تشکر نیازی به آفتابه لگن نیست؛ فقط کافی است که تو روی مسئولین مربوطه بایستیم و خیلی مودبانه به آن‌ها دو کلمه حرف حساب بزنیم. این‌طوری: «فلانی متشکریم»!
در ذیل هم، منو مواردی را که «تشکر لازم» و «مستحق تشکر» هستند به شرح ذیل می‌آوریم تا شما ملت نمک‌شناس در قدرشناسی هم چیزی کم نگذارید:
- مسئولی که کمتر حرف می‌زند و یا حرف را در دهانش قرقره می‌کند و یا اصلا حرف نمی‌زند.
- مسئولی که اختلاس نمی‌کند و یا اگر هم می‌کند در حد نیازش اختلاس می‌کند.
- مسئولی که پارتی‌بازی، فامیل‌بازی و رفیق‌بازی نمی‌کند و یا حداقل با فامیل‌ها و رفیق‌های دورش بازی می‌کند!
- مسئولی که مدرکش را نمی‌خرد و یا حداقل چند واحدی را سر کلاس‌هایش حاضر می‌شود.
- مسئولی که ساده‌زیست (نه بابا؛ زیادی‌مان می‌شود)... مسئولی که حداقل کاخ‌نشین و برج عاج‌نشین نباشد.
- مسئولی که دروغ نگوید (البته توقع بی‌جایی است)، خالی نبندد و یا در صورت اجبار و ضرورت، حداقل دروغ مصلحتی بگوید.
- مسئولی که در مورد آینده وعده الکی ندهد و در مورد گذشته همه تقصیرها را گردن مدیران قبلی نیندازد.
- مسئولی که حداقل به شکل تستی پاسخگو باشد و معذرت‌خواهی را هم صدالبته بلد باشد.
- مسئولی که رانت‌خواری نکند و برای عزیزانش مجوزهای رنگ به رنگ مثل واردات کالا نگیرد.
- مسئولی که به فکر مردم باشد و یا فکر و خیالش مردم باشد و یا حداقل فکر کند که مردم وجود دارند.
- مسئولی که شعور مردم را کمی بالاتر از کالباس مارتادلا بداند.
و البته چند چیز دیگر که نمی‌شود اینجا گفت ....
ما به حداقل‌ها هم قانعیم چون باهوش‌ترین ملت جهانیم!
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
ارسال نظر