چرا شورای شهر به خبرنگارها وام می‌دهد؟
این روزنامه‌نگار در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داده نوشته است:
«هیچکس از وام گرفتن بدش نمی‌آید و هیچکس هم از اینکه کسی به کسی وام بدهد ناراحت نمی‌شود! به‌ویژه که وام‌گیرندگان از اهالی قلم، فرهیختگان یا خبرنگاران باشند، اما به شرط اینکه مشخص باشد این وام بر اساس چه وظیفه‌ای، در چه چارچوبی و بر اساس چه ضوابطی پرداخت می‌شود و منبع تامین آن کجاست!
در طول این سال‌ها، شهرداری، شورای شهر و برخی از زیرمجموعه‌های شهرداری وام‌هایی را به نخبگان و خبرنگاران اختصاص داده‌اند اما آیا وظیفه شهرداری وام دادن است؟ آن هم به خبرنگاران؟ پرداخت وام در کجای وظایف یا تکالیف شورای شهر تعریف شده‌است؟ (وظایف و اختیارات شورای اسلامی شهر در ۳۴ ماده و ۹ تبصره مشخص شده و البته در هیچ‌کدام، تصمیم‌گیری درباره چنین حمایت‌هایی یا ورود مستقیم به چنین حمایت‌های نیامده‌است) پرداخت وام از کدام منبع و بر اساس کدام قانون در دستور کار شورای شهر قرار گرفته است؟ محل تامین آن کجاست؟ ملاک اینکه چنین وام‌هایی به چه افراد یا گروه‌هایی داده شود چیست؟ آیا شورای شهر یا شهرداری می‌تواند به سایر گروه‌ها یا صنوف، که نیاز ضروری به وام دارند، هم از این نوع وام‌ها بدهد؟ مثلا به زنان خانه‌دار سرپرست خانوار، بازنشسته‌ها، رفتگرها، معلم‌ها و ... ؟
به گفته مجتبی شاکری، عضو پیشین شورای شهر، در سیصد و چهل و دومین جلسه علنی شورای اسلامی شهر تهران، پرداخت وام به فرهیختگان در شهرداری تهران از سال ۱۳۸۹، آغاز شده است؛ در فروردین ۱۳۹۶، گفته بود: صندوق فرهیختگان از سال ۱۳۸۹تا کنون ۲۹ میلیارد تومان وام به ۷ هزار و ۱۰۰ نفر از فرهیختگان تسهیلات ارائه کرده است. فقط در سال ۱۳۹۵، حدود ۹ میلیارد تومان وام پرداخت شده که این تسهیلات به ۲ هزار نفر از اصحاب رسانه، ۱۵۰۰ نفر از هنرمندان، ۱۴۰۰ نفر فعالان قرآنی، ۱۱۰۰ نفر از ورزشکاران و ۹۰۰ نفر از نویسندگان از این تسهیلات برخوردار شده‌است! ـ و البته این وام‌ها، مبالغ بالایی نیست.
بر اساس گفته احمد مسجدجامعی در گفتگو با خبرگزاری تسنیم (یک آبان ماه ۱۳۹۶)، کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران در دوره قبل، از تشکیل پرونده و پرداخت وام جلوگیری کرده‌است. البته از دیدگاه مسجدجامعی این اقدام کمیسیون «کار نامتعارفی بوده‌است»!
مسجدجامعی پرداخت وام به خبرنگاران را مصوبه شورای شهر تهران دانسته است ـ و این یعنی، که باید انجام شود یا ایرادی به آن وارد نیست! ـ اما چرا اساساً شورای شهر باید چنین مصوبه‌ای داشته باشد؟ جایگاه قانونی چنین مصوبه‌ای کجاست! شورا می‌تواند مصوبه‌ای برای اعطای وام به دستفروشان یا کتابفروش‌ها یا سایر گروه‌ها نیز داشته باشد؟
در این مورد خاص، یعنی پرداخت وام به خبرنگاران، چرا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به خبرنگاران چنین وام‌هایی نمی‌دهد؟ یا حتی معاونت مطبوعاتی؟ بر این اساس وزارتخانه‌های دیگر نیز می‌توانند وام‌هایی را از بودجه‌های وزارتخانه ـ که طبیعتا و قانوناً به امور دیگری اختصاص دارد ـ به خبرنگاران تخصیص بدهند؟ بهتر نیست اگر قرار است از خبرنگاران حمایت‌های لازم و ضروری انجام شود ساز و کارهای دیگری برای آن، آن هم در نهادهای مرتبط ایجاد کرد؟ بهتر نیست اگر قرار است برخی با اعطای این قبیل وام‌ها و ایجاد نوعی رضایت در خبرنگاران احتمالا آن‌ها با خود و عملکرد خود همراه کنیم، از جیب شخصی خود هزینه کنیم؟
محمد جواد حق‌شناس، رییس کمیسیون فرهنگی شورای شهر تهران نیز امروز اعلام کرده است که حدود ۱۷۰۰ نفر خبرنگار در نوبت دریافت وام هستند! (چرا شورای شهر باید به خبرنگاران سیاسی، اجتماعی، ادبی و ... وام بدهد؟ آیا این ۱۷۰۰ نفر، فقط خبرنگاران فعال در حوزه شهری هستند؟ یعنی حوزه مرتبط با شهرداری؟ (که ظاهراً چنین نیست).
نکته جالب اینجاست که بر اساس گفته جناب حق‌شناس، متاسفانه بخش زیادی از وام‌های ارائه شده بازنگشته و حالا حدود ۳ میلیارد تومان از این تسهیلات ارائه شده بازگشت نشده است! چه ساز و کار محکمی! این سه میلیارد یقینا نه از آسمان نیامده و نه از جیب شخصی مسئولان شهرداری و اعضای شورای شهر، بنابراین چگونه کسی برای بازگشت این پول به صندوق همتی نداشته یا سازوکارهای لازم برای الزام بازگشت این پول لحاظ نشده‌است؟»
داورپناه در ادامه مطلب خود آورده است:
«به یقین، هر نوع حمایت از فرهیختگان، اهل قلم، هنرمندان و خبرنگاران به هر شکل، هم لازم و ضروری است و هم شایسته قدردانی به شرط آن که محمل و ساز و کار آن قانونی و موجه باشد اما اینکه شورای شهر (و برخی زیر مجموعه‌های شهرداری) چنین اقدامی را آن هم به طورمستقیم انجام می‌دهدبه نظر نمی‌رسد محلی از اعراب داشته‌باشد ـ مگر این گمان بد را داشته باشیم که برخی از افراد در شهرداری یا شورای شهر به نوعی تلاش دارند با چنین نوع اقداماتی، حمایت مثبت و رضایت بخشی از فرهیختگان یا خبرنگاران را با خود و عملکرد خود همراه کنند! هنرمندان، فعالان قرآنی، خبرنگاران، اهل قلم و ... هر کدام صنوف خود و سازمان‌ها وزارتخانه‌های مربوط به خود را دارند و یقینا چنین نوع حمایت‌هایی از مجرای متولیان و متصدیان اصلی این امور و از محل اعتبارات موجه و ویژه این قبیل امور می‌تواند محلی از اعراب داشته‌باشد. به ویژه این اقدام درباره خبرنگاران همیشه می‌تواند شبهه‌برانگیز باشد! خبرنگاری که از یک سازمان به طور مداوم هدیه یا وام دریافت می‌کند تا چه حد می‌تواند به‌عنوان یک خبرنگار و از موضعی انتقادی به رسالت خود عمل کند؟ این موضوع درباره خبرنگاران حوزه شهری، حساسیت بیشتری دارد ـ خبرنگاری که باید بدون هیچ وابستگی، موضع اطلاع‌رسانی و در عین حال نقادانه نسبت به رخدادها و مدیریت شهری داشته باشد.»
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
ارسال نظر