یک دوم جامعه غیر فعال ایران در سال گذشته، حال کار کردن نداشتند! نیمی از جامعه ایران با وجود داشتن توانایی ، کار نمی کنند اما باید پرسید آیا اگر این جمعیت ۲۰ میلیونی تصمیم به کار کردن بگیرند، شغلی برای آن‌ها در نظر گرفته شده است؟

این آمار اعلام کرده که بر اساس نتایج سرشماری از نیروی کار در سال ۹۵، از ۳۹ میلیون و ۵۹۳ هزار و ۶۲۲ نفری که در جامعه غیر فعال بودند، بیش از ۲۰ میلیون نفر به علت مسئولیت های شخصی و خانوادگی تمایلی به پذیرش شغل ندارند.

در این سرشماری، بیش از ۳ میلیون اعلام کرده اند به کار نیازی ندارند و بیش از ۱۱میلیون نفر نیز به علت اشتغال به تحصیل شاغل نیستند. 

با توجه به اینکه در آخرین اعلام‌های رسمی، نرخ بیکاری در کشور ۱۱.۷ درصد اعلام شده است آیا اقتصاد ما توانایی ایجاد شغل برای این ۲۰ میلیون نفر را دارد؟ 

البته بعد دیگر ماجرا، تنبلی اجتماعی موجود در جامعه ماست که همواره مورد نقد و بررسی فعالان اقتصادی و اجتماعی بوده است. برای مثال در روزهای پایانی اردیبهشت ماه سال ۸۶ رئیس مجلس شورای اسلامی در نطق پیش از دستور مجلس گفت: عده‌ای شب و روز درس می‌خوانند که بعداً مجبور نشوند کار کنند. ما از حیث فرهنگ کار در کشور مشکل داریم. در کشور ما فرهنگ یقه سفیدی پذیرفته شده است. این که آدم درس می‌خواند تا کار نکند و هر کسی درس نخواند کار کند. 

اگر بخواهیم موشکافانه‌تر به این ماجرا نگاه کنیم، باید در نظر بگیریم که یکی از ویژگی‌های اقتصاد دولتی تنبلی است. برخی منابع می‌گویند ایرانی‌ها در سال ۱۵۶ روز کار می‌کنند و بیشتر اوقات این مدت زمان را هم کار مفیدی انجام نمی‌دهند. تاجایی که برخی گمانه‌زنی‌ها حاکی از آن است که میزان ساعت کار مفید در ادارات دولتی یک ساعت و۲۵ دقیقه است که به نظر می رسد عدد ۲۵ دقیقه صحیح تر باشد!

آفت اقتصاد دولتی و سیستم کارمندی به جان شاغلان هم افتاده است. تصور کنید وقتی کیفیت کار و خروجی کار یک نیرو برای مجموعه اهمیتی ندارد و صرفا همه به پر کردن ساعات و سررسید موعد حقوق فکر می‌کنند، چه بلایی بر سر اقتصاد کشور و نیروهای با انگیزه و جوان کاری خواهد آمد؟

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.