چرا بالگردهای امداد کشور توانایی عملیات در شب را ندارند؟

حوادثی مانند زلزله هیچ وقت خبر نمیکنند اما کشورهای مختلف جهان یاد گرفته‌اند که از این حوادث گریزی نیست و به همین خاطر باید برای آن آماده باشند و فناوری‌های لازم را به کار بگیرند.

 

به گزارش خبرآنلاین،کشورهای مختلف جهان اما تلاش دارند که با استفاده از فناوریهای جدید همیشه برای قبل و بعد از چنین حوادثی آماده باشند. آماده بودن برای امداد و نجات و در اختیار داشتن ابزارهای لازم میتواند به شدت آمار تلفات حوادثی مانند زلزله را کاهش دهد.

دید در شب برای عملیات بالگردها

بالگردهای امداد کشور نمی‌توانند در شب عملیات امداد را در مناطق حادثه دیده  ادامه دهند. این مسئله به خاطر مسائل فنی بالگردها و همچنین مشکلات دید در شب است.  در کشورهای مختلف اما گروه‌های امداد و نجات از جمله خلبان‌ها و خدمه بالگردهای امداد به عینک‌های دید در شب پیشرفته مجهز شده‌اند که ادامه عملیات نجات را در شب میسر می‌کند. همچنین بالگردهای جدید و پیشرفته امداد دارای سنسورهایی هستند که در کنار چشم خلبان به او برای فرود در مناطق حادثه دیده کمک می‌کند. در انگلیس به عنوان نمونه ۵ سال قبل کلیه بالگردهای تیم‌های امداد و نجات با هزینه ۳.۵۷ میلیون دلار به عینک‌های دید در شب مجهز شدند. این اقدام پس از آن صورت گرفت که مقام‌های دولت اعلام کردند که ۴۰ درصد همه پروازهای امدادی این کشور در شب صورت می‌گیرد. 

استفاده از پهپادها و رباتها

ربات‌ها و پهپادها در مواقع اورژانسی بعد از وقوع بلایای طبیعی، پتانسیل‌های فراوانی دارند و می‌توانند در مناطق در حال توسعه یافته کمک رسان باشند. ربات‌ها می توانند به قسمت‌های تخریب شده و یا خطرناک وارد شوند و عملیات‌های امداد و نجات را جلوتر بیندازند. پهپادها هم می‌توانند برای ارسال کمک‌های امدادی به مردم و نقاط دور از دسترس به کار بیایند. پهپادها از ارتفاع بالا توانایی فیلمبرداری و عکاسی از مناطق آسیب دیده را برای کمک به امدادرسان‌ها دارند. همچنین می‌توانند وسایل امداد و نجات را به مناطقی که دسترسی به آنها سخت یا غیرممکن است برسانند. 

سامانه‌های هشدار

سامانهٔ هشدار زمین‌لرزه سامانه‌ای برای اطلاع‌رسانی سریع زمین‌لرزه‌های بزرگ قریب‌الوقوع است. کشورهای مختلف تلاش‌ها و تحقیقات بسیاری در این رابطه داشته‌اند. این فناوری هم‌اینک تنها دارای قابلیت پیش‌بینی زمین‌لرزه در لحظاتی پیش از وقوع آن است اما حتی چند ثانیه هم می‌تواند در یک زمین لزره شدید فاصله مرگ و زندگی باشد. این سامانه‌ها به سرعت در منطقه زلزله پیام‌ها را از طریق پیامک یا اپلیکیشن موبایل به مردم می‌رسانند.

 اولین سامانهٔ هشدار زمین‌لرزه برای عموم مردم در سال ۱۹۹۵ در مکزیکو سیتی پیاده‌سازی شد.  در هنگام وقوع زمین‌لرزه، از کانون آن چندین موج با سرعت‌های مختلف منتشر می‌شود (در هر زلزله‌ای، ۴ نوع اصلی از امواج ارتجاعی، قابل احساس بوده و قادر به ایجاد خسارت  است). امواج سریع‌تر (امواج پی) با سرعتی حدود ۷ کیلومتر بر ثانیه منتشر می‌شوند. این امواج به طور کلی آسیب کمی می‌رساند. امواج مخرب (موج اس) با سرعتی حدود ۴ کیلومتر بر ثانیه منتشر می‌شوند. بنابراین (در اغلب زمین‌لرزه‌ها) موج پی زودتر از موج اس قابل حس کردن است. یک حسگر، رخ دادن زمین‌لرزه را در نزدیکی مرکز آن حس می‌کند و از آنجایی که سرعت حرکت سریعترین امواج حجمی زلزله (امواج اولیه، یا امواج P) از سرعت حرکت امواج رادیویی کمتر است، بنابر این، اختلاف زمانی بین رسیدن امواج P و S، و سرعت بالای امواج رادیویی نسبت به امواج زلزله، سبب می‌شود تا هشدار مربوط به وقوع حادثه را، چند ثانیه پیش از رسیدن امواج مخربتر (S)، به ساکنین و مسئولین محلی اطلاع داده شود. یک مطالعه که در سال ۲۰۰۷ انجام شده بود نشان می‌داد که خانواده‌های تهرانی مایل هستند که ماهیانه به طور متوسط حدود ۳۸ دلار جهت ایجاد چنین سامانه‌ای هزینه کنند.