به گزارش خبرآنلاین، شورای عالی اصلاح طلبان پیش از انتخابات مجلس دهم و با هدف وحدت جریانی اصلاح طلبان تشکیل شد. بعد از انتخابات ۹۲ اصلاح طلبان به فکر حضور جدی در عرصه رقابت های انتخاباتی افتادند و می خواستند خود را برای هفتم اسفند ۹۴ آماده کنند. قبل از انتخابات مجلس قرار بود شورای مشورتی رئیس دولت اصلاحات، کار خود را سازمان یافته‎تر از انتخابات ۹۲ ادامه دهد. با این حال عده ای فعالیت این شورا را در موازات با شورای هماهنگی جبهه اصلاحات که مرکب از احزاب اصلاح طلب بود، دانستند. در نهایت رئیس دولت اصلاحات برای ادامه کار پیشنهاد داد این دو تشکیلات در همدیگر ادغام شوند و شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان را تشکیل دهند. 

از لحظه تشکیل شورای عالی به ریاست محمدرضا عارف تا کنون، اصلاح طلبان موفقیت هایی نسبی‎ای در انتخابات مجلس، شوراها و ریاست جمهوری به دست آوردند. کسب اکثریت کرسی های مجلس توسط نامزدهای مورد حمایت اصلاح طلبان در لیست امید، این جریان را بر آن داشت تا برخلاف رقیب خود که در هر انتخابات با ساز و کار جدیدی وارد میدان می شود، تشکیلات خود را برای آینده ذخیره کند. شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان باید خود را برای انتخابات ۲۹ اردیبهشت آماده می کرد.

اینکه حسن روحانی مورد حمایت اصلاح طلبان قرار می گیرد قابل پیش بینی بود. کار دشوار شورا برای انتخابات شوراهای شهر و روستا بود. آنها باید دوباره لیستی از چهره های جناح خود را به انتخابات می فرستادند. شورای عالی در سال ۹۶ برخلاف دو سال قبل که در آستانه انتخابات مجلس از کمبود نیروهای به نام اصلاح طلب رنج می برد این بار با تورم نامزدهای تایید صلاحیت شده، رو به رو شد. تعدد نامزدها، آن ها را با دشواری انتخاب اعضای لیست‎های انتخاباتی رو به رو کرد. انتشار لیست امید «تهران» این بار انتقادات زیادی را متوجه شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان کرد و برخلاف ماه های قبل از اردیبهشت ۹۶ که اغلب اصلاح طلبان یکپارچه از شورا حمایت می کردند این بار بعضی فعالان این جریان پیشنهاد می کنند تا تشکیلات دیگری سکان هدایت اصلاح طلبان را در دست بگیرد.

شورای عالی سیاستگذاری، مرامنامه ندارد

 

اشکالی که منتقدین به شورای عالی سیاستگذاری وارد می دانند این است که مرامنانه ای که اعضا به آن پایبند باشند، ندارد. محسن صفایی فراهانی از جمله افرادی است که معقتد است در شرایط کنونی که احزاب پرقدرت شکل نگرفته اند تنها راه، تشکیل یک جبهه فراگیر است که بتوانند پتانسیل احزاب و شخصیت های اصلاح طلب را بروز و ظهور بخشد. به اعتقاد این عضو سابق حزب مشارکت، اجماع واقعی زمانی وجود دارد که مرامنامه جبهه اصلاح طلبان تهیه شود، بدیهی است مرامنامه یک چارچوب دارد که اعضا باید به آن اعتقاد داشته باشند. وقتی آن را ننویسند، همه احزاب اصلاح طلب می توانند بگویند که ما در کل با هم موافق هستیم. 

او معتقد است: هردو جریان سیاسی باید سراغ تشکیل جبهه بروند. او پیشنهاد تشکیل جبهه اصلاحات را می دهد و می گوید: به جای شورای عالی فعلی، یک شورای عالی ناشی از سازماندهی و تشکیلات با اعضاء شناخته شده با ظرفیت های معلوم باشد. در ابتدا باید یک مانیفست مشترک تنظیم نمود و بعد براساس آن مانیفست اساسنامه جبهه را نوشت تا کسانی که آن را قبول دارند مشخص گردد، طبیعی است در چارچوب آن ضمن پذیرش اصول مشترک سهم و قدر هر شخصیت سیاسی و احزاب و انجمن ها مشخص می گردد، اداره این سازمان بر اساس مبنای دمکراتیک با رای اکثریت خواهد بود. وزن افراد و احزاب و ... در تشکیلات مشخص است و عملکرد این سازمان مورد تایید همه اعضاء بدون هیچ نگرانی و گله گذاری خواهد بود. هرچه قدر سازمان شفاف تر باشد، تاثیرگذاری آن بیشتر می شود و اقبال بیشتری با آن خواهد شد.

حرکت بعدی تشکیل جبهه اصلاحات است

 

البته این فعال سیاسی اصلاح طلب معتقد است که تشکیل شورای عالی سیاستگذاری یک اقدام موفق بوده است اما حالا باید برای حرکت بعدی که تشکیل جبهه اصلاحات است اقدام شود. او ادامه می دهد: مکانیزمی که براساس آن اعضای شورای عالی تعیین می گردد بایستی دارای ساختاری روشن باشد. آن ساختار را باید همه احزاب عضو قبول کرده باشند و به آن پایبند باشند. اگر از یک حزب یک نفر و از حزب دیگری چهار نفر حضور دارند یا یک شخصیت سیاسی عضو شورا می شود، نحوه انتخاب آنها برای همه شفاف شده باشد. گفتنی است در حال حاضر حدود 30 حزب اصلاح طلب هستند و تعدادی از شخصیت های سیاسی مستقل اصلاح طلب نیز فعال هستند که به گفته صفایی فراهانی اگر از بین آنها با یک مکانیزم شفاف و روشن تعدادی به عنوان اعضای شورای تصمیم گیری برای ۴ سال انتخاب شوند، بدیهی است همه نیروهای اصلاح طلب خودشان را پایبند به تصمیمات آنها می دانند. یا حداقل پذیرفته اند در چارچوب تصمیمات آنها قرار بگیرند و اقدام کنند. (اینجا)

همیشه نمی توان از بند ناف شورای عالی استفاده کرد

مرتضی الویری، عضو اصلاح طلب شورای شهر تهران نیز در مصاحبه ای گفته بود: برای همیشه نمی توان از بند ناف شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان استفاده کرد. او معتقد است: وضعیت ایده آل و مطلوب برای ما عبارت از این است که جریان اصلاح طلبی به وسیله یک برند حزبی اداره شود، نه برند شورای عالی. او اضافه می کند: وجود شورای عالی در شرایط فعلی یک اضطرار است. به عبارت دیگر به دلیل اینکه احزاب فراگیر وجود ندارند، ما مجبور شدیم که در بیایان به یک آب شور بسنده کنیم! در حالیکه باید به دنبال آب گوارا بگردیم. آن آب گوارا همان تشکیل دو سه حزب فراگیر است.

او آرزو دارد در آینده روزی را ببینید که دیگر شورای عالی اصلاحات وجود نداشته باشد و احزاب بتوانند این نقش را ایفا کنند. در حال حاضر ده ها حزب اصلاح طلب داریم ولی حتی یک حزب فراگیر اصلاح طلبی که بتواند در سراسر کشور به صورت سازمان یافته حضور داشته باشد، نداریم. به همین دلیل اشخاص کاریزماتیک به علاوه احزابی که دور هم جمع شده اند و شورای عالی را تشکیل دادند، توانستند یک انسجام موقتی را بوجود بیاورند. (اینجا)

ساختار شورای عالی غیرحزبی است

 

مصطفی کواکبیان دبیرکل حزب مردم‌سالاری هم معتقد است ایراد شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان حزبی نبودن این شوراست. او با اشاره به آنکه تعدادی از نمایندگان در مجلس به حبیب الله بیطرف، گزینه پیشنهادی دولت برای وزارت نیرو رای ندادند، ریشه این مساله را در ساختار غیرحزبی می داند. کما این‌که عده‌ای از به‌ اصطلاح مستقل‌ها با وزش باد به‌سرعت تغییر جهت سیاسی می‌دهند وبه قول کواکبیان، عکس سلفی‎شان را با اصلاح طلبان می گیرند ولی زنبیل یادگاری‎شان را جای دیگر می گذارند!

همه این مشکلات به‌ زعم او به خاطر غیرحزبی بودن مجلس است و یکی از دلایل اساسی مخالفتش با شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان هم این است که وزن اشخاص را بر وزن احزاب ترجیح می‌دهد. (اینجا)

ایرادات رفع شود، نیازی به تشکیلات جدید نیست

الیاس حضرتی، عضو هیات رئیسه فراکسیون امید مجلس اما معتقد است که اگر ساز و کار شورای عالی مجددا مورد بررسی قرار بگیرد نیازی به تشکیلات جدید نیست. این نماینده مجلس گفته است: ما ضمن اینکه باید به دنبال فرمولی باشیم که از تجارب شورای عالی استفاده کنیم، اگر هم نقص ها، عیب ها و ایراداتی بر آن شورا وارد هست باید آن را رفع کنیم و به نقدها و صحبت های دوستانمان توجه کنیم.

به اعتقاد او جبهه اصلاحات که گزینه پیشنهادی صفایی فراهانی است، چیزی شبیه شورای عالی می شود. در شورای عالی نیز تمامی اصلاح طلبان حضور داشتند، از این رو نیاز به سازوکار جدید نیست فقط باید نقص ها و ایرادت رفع شود. چه اسم آن شورای سیاست گذاری باشد و چه جبهه اصلاحات باید این ایرادات رفع شود. (اینجا)

هدف شورای عالی رسیدن به حزب فراگیر است

 

محمدرضا عارف، رییس شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان اما نظر دیگری دارد. او با تاکید بر حفظ وحدت و انسجام در جریان اصلاح‌طلب می گوید: باید یک صدا از داخل جبهه اصلاحات شنیده شود؛ به همین دلیل در انتخابات مجلس دهم تصمیم گرفته شد شورای هماهنگی جبهه اصلاحات، شورای مشورتی آقای خاتمی و شورای مشورتی گروه امید در قالب ساز و کار شورای‌عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان فعالیت کنند. شورای‌عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان بر خلاف تصور برخی دوستان نه تنها باعث تضعیف احزاب نشد؛ بلکه فرصتی را برای تقویت احزاب فراهم کرد و برخی احزاب اصلاح‌طلب با توسعه و گسترش فعالیت‌های خود رو به رو شدند.

عارف در ادامه سخنانش بر ضرورت تشکیل احزاب فراگیر در کشور تاکید کرده و می گوید: ترکیب شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان و ساز و کار آن وحی منزل نیست. به همین دلیل علاوه بر تعیین کارگروه ارزیابی عملکرد و پیشنهاد اصلاح در ساختار و روند فعالیت‌ها از حدود ۶۰ نخبه اصلاح طلب که بعضا از منتقدان شورای عالی بودند، در قالب پرسشنامه‌هایی نظرخواهی شده است که تداوم فعالیت این شورا و تغییرات احتمالی در ساز و کار آن با استفاده از تجمیع این نظرات انجام خواهد شد. (اینجا)

رئیس شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان در جای دیگری هم درباره سمت و سوی آینده این تشکل می گوید: اینکه شورای عالی اصلاح طلبان به پارلمان اصلاحات تبدیل شود یا نه نیاز به زمان دارد و قطعاً نظر احزاب اصلاح‌طلب در این مورد بسیار موثر و مهم است.

موضع عارف ظاهرا این است که شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان می تواند در نهایت به حزبی فراگیر تبدیل شود. به بیان او «یکی از اهداف تشکیل شورای‌عالی تقویت احزاب اصلاح‌طلب و در نهایت رسیدن به چند حزب فراگیر است.» (اینجا)

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.