رهبران چین و تایوان با یکدیگر مذاکره میکنند
اولین دیدار پس از ۶۶ سال
نیویورکتایمز مینویسد: این دیدار اقدامی شجاعانه از سوی «شی» است که نشان داده دوست دارد در سیاست خارجی بیش از گذشتگانش خطر را به جان بخرد. آمریکا از خبر دیدار تاریخی رهبران سیاسی چین و تایوان محتاطانه استقبال کرد. یک سخنگوی کاخ سفید گفت که برداشتن گامهای احتمالی به سوی کاهش تنش مایه خرسندی است، اما باید منتظر نتایج دیدار ماند. پس از شکست ژاپن در جنگ جهانی دوم و خروج نیروهای این کشور از چین، آتش جنگ داخلی در سال ۱۹۴۶ بار دیگر در چین شعلهور شد. در جریان جنگ جهانی دوم ملیگرایان کومینتانگ (حزب ملی مردم) تضعیف شده و در مقابل کمونیستها قدرت گرفته بودند. در سال ۱۹۴۹ کمونیستها به رهبری مائو تسهتونگ در جنگ داخلی چین پیروز شدند و در پی آن ملیگرایان به رهبری چیانگ کایشک به تایوان گریختند و «جمهوری چین» را پایه گذاشتند. از آن سال پکن به تایوان به چشم یک استان شورشی نگاه میکند و میکوشد این جزیره را با شرایط مطلوب خود به چین الحاق کند. پکن و تایپه در سال ۱۹۹۲ به تفاهم رسیدند. براساس این تفاهم، هر دو طرف تایید میکنند که تنها «یک چین» وجود دارد؛ گرچه هر طرف برداشت خاص خود را دارد. رهبری چین تا کنون با رئیسجمهوری تایوان دیدار نمیکرد تا به دولت تایوان مشروعیت ندهد. چین اعلام کرده اگر تایوان بهطور رسمی اعلام استقلال کند، حاضر است برای الحاق تایوان به خاک خود از گزینه نظامی استفاده کند.
تنش میان دو کشور پس از پیروزی «ما یینگ جو» در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۸ کاهش چشمگیری یافت. او برخلاف رئیسجمهور قبلی تایوان، سیاست آرامتری را در مقابل چین در پیش گرفت. این سیاست به رونق گردشگری و تجارت منجر شده است. دو دوره ریاست جمهوری «ما» سال دیگر به پایان میرسد. انتظار میرود «حزب دموکراتیک پیشرو» (DPP) که نگاه بدبینانهتری به چین دارد، در انتخابات ریاست جمهوری ژانویه پیروز شود. نامزد این حزب پیش از این بارها تاکید کرده بود که مناسبات دو کشور را در سطح کنونی حفظ خواهد کرد. نیویورکتایمز مینویسد «شی» ارتباطات قدرتمندی با بریتانیا دارد و از این کشور بهعنوان «نیرویی تعادل بخش» در برابر آمریکا استفاده میکند. تایوان بهعنوان متحد آمریکا تلقی میشود و در مناقشاتی که با چین رخ میدهد این جزیره کوچک عمدتا به آمریکا بهعنوان چتر امنیتی متوسل میشود.
ارسال نظر