کابوس کاستروها
گروه ترجمه: در ۲۹ مه آمریکا گام دیگری را برای التیام بخشیدن به زخمهای دوران جنگ سرد، برداشت. دولت اوباما بهطور رسمی کوبا را از فهرست رژیمهای نافرمان که حامی تروریسم هستند، خارج کرد. این اقدام، نیازمند بررسی ۴۵ روزه کنگره بود. گرچه وزارت امور خارجه آمریکا اعلام کرده است همچنان«با بسیاری از سیاستها و اقدامات کوبا مخالف است و نگرانیهای قابل توجهی در این مورد دارد»، اما این مساله مانع حذف کوبا از این فهرست نشد. درنتیجه، کوبا از شر تحریمهای مالی و دیگر تحریمهایی که فعالیتهای دیپلماتیک این کشور را مختل کرده بود، رها میشود.
گروه ترجمه: در ۲۹ مه آمریکا گام دیگری را برای التیام بخشیدن به زخمهای دوران جنگ سرد، برداشت. دولت اوباما بهطور رسمی کوبا را از فهرست رژیمهای نافرمان که حامی تروریسم هستند، خارج کرد. این اقدام، نیازمند بررسی ۴۵ روزه کنگره بود. گرچه وزارت امور خارجه آمریکا اعلام کرده است همچنان«با بسیاری از سیاستها و اقدامات کوبا مخالف است و نگرانیهای قابل توجهی در این مورد دارد»، اما این مساله مانع حذف کوبا از این فهرست نشد. درنتیجه، کوبا از شر تحریمهای مالی و دیگر تحریمهایی که فعالیتهای دیپلماتیک این کشور را مختل کرده بود، رها میشود. اما تحریمهای تجاری آمریکا علیه کوبا همچنان باقی است و مذاکرات برای بازگشایی سفارتهای دو کشور به کندی پیش میرود. دلایل اوباما واضحتر است. تلاشهای طولانی آمریکا برای به انزوا کشاندن تجاری و دیپلماتیک کوبا کاملا ناکام ماند. آمریکا نتوانست کاستروها را از قلب مردم کوبا بیرون کند و به احساسات ضدآمریکایی در دیگر کشورهای آمریکای لاتین دامن زد. اما کسانی که با جار و جنجال از این تحریمهای تجاری حمایت میکنند، کوباییها و آمریکاییهای
هم نسل کاستروها هستند که اکنون در اقلیت قرار گرفتهاند. نظرسنجیها نشان میدهد اکثریت کوبایی-آمریکاییهای جوانتر از ۶۵ سال نه تنها از تلاش اوباما برای بهبود روابط دو کشور حمایت میکنند، بلکه خواهان خاتمه تحریمهای تجاری هستند. شاید بتوان گفت این کمک اوباما به کوبا، راهی برای پرداخت دیناش به لاتینتبارهای جوان دموکراتی باشد که در به قدرت رسیدن او کمک کردند. این اقدام همچنین جایگاه آمریکا را در سراسر آمریکای لاتین بهبود میبخشد و به دولت آمریکا کمک میکند نفوذ خود را که قبل از مرگ چاوز از دست داده بود، دوباره به دست آورد.
شاید تصادفی نباشد که مذاکرات محرمانه بین کوبا و آمریکا اندکی پس از درگذشت چاوز در سال ۲۰۱۳ آغاز شد؛ زیرا این بهترین توضیح برای پذیرفتن آشتی از طرف کاسترو است: او نیازمند یک اعطاکننده جدید بود. درپی سقوط قیمت نفت، صادرات نفت یارانهای ونزوئلا به کوبا کاهش یافت و این مساله به این معنی است که کوبا باید به دنبال پول معتبر بیشتری باشد(پولی که بهطور مستمر تقاضا برای آن در بازار ارز بیش از عرضه آن است) و گردشگران آمریکایی که به لطف سیاستهای اوباما با آزادی بیشتری میتوانند به کوبا سفر کنند، منبع این پول هستند. کاسترو همچنین باید امتیازاتی هم به مردمش بدهد؛ زیرا بهرغم اصلاحاتی همچون کارآفرینی در بخش خصوصی، مردم همچنان شاهد رشد اندک اقتصادی هستند. یکی از نشانههای بهبود خوشبینیها این است که تعداد پرچمهای آمریکا که بر فراز خانه کوباییها افراشته شده، از ماه دسامبر افزایش یافته است. همچنین گزارشها حاکی از آن است که اکنون زوجهای کوبایی تمایل بیشتری به بچهدار شدن دارند؛ چون اعتماد بیشتری نسبت به اوضاع اقتصادی پیدا کردهاند. اما روابط با آمریکا، کاسترو را دچار چالش میکند. گرم شدن روابط کوبا و آمریکا انتظارات کوباییها را افزایش داده و بهرغم آنکه کاسترو نظام کنترل و فرماندهی ایجاد شده توسط رژیم کوبا را تسهیل کرده است، اکنون راضی کردن مردم دشوار خواهد بود. هماکنون برخی از کسب و کارهای آمریکایی مانند ایربیانبی،وبسایت اجاره مکانهای اقامتی، نتفلیکس، شرکت ارائهدهنده خدمات آنلاین رسانهای و آیدیتی اینترنشنال، شرکت تلفن همراه، از قوانین جدید برای افتتاح کسب و کارهای خود در کوبا استفاده کردهاند که انحصارهای دولتی را دور میزنند. اوباما با زیرکی به دنبال آن است که قوانین جدیدی ایجاد کند که از ۴۰۰ هزار نفر شاغل در رستورانها و شرکتهای خدماتی خصوصی در کوبا حمایت کند. کاسترو که میداند این آزادسازی اقتصادی برای رژیم کوبا به چه معنی است، ابتدا بر مسائل دیپلماتیک تمرکز کرده است. این نگرانی برای کاسترو وجود دارد که در صورت برداشته شدن همه تحریمهای تجاری کوبا، موج حاصل از تجارت و سرمایهگذاری او و حزب حاکم را یکبار برای همیشه از قدرت برکنار کند.
منبع: اکونومیست
ارسال نظر