صدای نسل ایکس
جولین زلیزر
استاد دانشگاه پرینستون
برای انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات‌متحده در سال 2016، مارکور روبیو، سناتوری از فلوریدا برای جب بوش، فرماندار سابق فلوریدا یک تهدید عمده به حساب می‌آید. روبیو «سیاستمدارِ خوش‌برخورد»، کسی است که توانسته در نظرسنجی‌های داخلی حزب جمهوری‌خواه آرام آرام خود را بالا بکشد و از روندی مستحکم در این نظرسنجی‌ها برخوردار شود. او توانسته در داخل این حزب در روزهایی که احزاب در حال معرفی نامزدهای خود برای یک رقابت بزرگ هستند، خود را به‌عنوان یک سیاستمدار مستحکم معرفی و روند روبه‌ رشدش را حفظ کند.

ظهور قدرتمند روبیو، برخلاف پیش‌بینی‌ها و تفکر بسیاری از ناظران سیاسی ایالات متحده بوده است و بسیاری از آنها می‌گفتند که جب بوش از مزیت‌های غیر قابل چشم‌پوشی برخوردار است که می‌تواند نخبگان حزب را به سمت خود جذب کند.

در کمال احترام باید گفت، روبیو برای حزب جمهوری‌خواه می‌تواند یک نامزد کامل برای این دوره از تاریخ سیاسی ایالات‌متحده باشد. اگرچه او ۴۳ ساله است و از تجربه کمی در عالم سیاست بهره‌مند است، اما او مزایایی دارد که می‌تواند در داخل حزب، در بحبوحه انتخابات ابتدایی، نظر سایر اعضا را به خود جلب کند.

مهم‌ترین نقطه قوتی که او دارد این است که وی در نقطه مقابل دید عمومی آمریکایی‌ها نسبت به جمهوری‌خواهان قرار دارد. در چند دهه گذشته، مردم این کشور، نامزدهای جمهوری‌خواهان را همواره یک مرد سفیدپوست با سن بالا دانسته‌اند که همیشه از نحوه اداره جامعه آمریکایی ناراضی است.

از نظر دیگر، آمریکایی‌ها نگاه مثبتی به نظرات جمهوری‌خواهان در مباحث مهاجرتی ندارند. به‌عنوان ملتی کثرت‌گرا و با تنوع قومیتی و با روند روبه رشد حمایت مردمی از سیاست‌های مهاجرتی، روبیو می‌تواند یک گزینه عالی باشد(روبیو کوبایی‌الاصل است) و نشان دهد که محافظه‌کاران در این پیشرفت همپای آنها هستند.

قرار دادن یک مهاجر در بین نامزدهای جمهوری‌خواهان می‌تواند یک تجدیدنظر فوق‌العاده در مورد این حزب باشد که قصد دارد چهره متفاوتی از خود به جامعه آمریکایی نشان دهد. این کار می‌تواند قدرت فوق‌العاده‌ای به جمهوری‌خواهان بدهد تا پس از ۸ سال کاخ سفید را از دموکرات‌ها پس بگیرند.

از طرفی داستان مردی که از پایین به بالا رسیده است، داستانی خواهد بود که بسیاری از طرفداران وی دوست دارند در کمپین انتخاباتی بشنوند. حتی بزرگ‌ترین شکست مفتضحانه او می‌تواند به‌نوعی برای وی یک مزیت محسوب شود. شکستی که وی در مورد لایحه مهاجرت خورده است اما این‌بار می‌تواند به‌عنوان برگ برنده وی مطرح شود و نشان دهد که جمهوری‌خواهان به‌دنبال حل مساله مهاجران غیرقانونی هستند. پیش‌تر، او به شدت در میان نظرات هم‌خانه‌ای‌هایش در داخل حزب در برابر این مخالفت‌ها تواضع به خرج داد. در حالی که این شکست وی را از یک پیروزی بزرگ محروم کرده است، او می‌تواند این اقدام خود را به‌عنوان تعهد برای حل مسائل مهاجرتی مطرح کند.

تلاش‌های روبیو برای اصلاح قوانین مهاجرتی در میان مخالفان تندرو جمهوری‌خواهان می‌تواند از وی یک چهره میانه‌رو بسازد که می‌تواند در نهایت برای محافظه‌کاران اعتبار اساسی فراهم کند. از طرف دیگر او در برخی مواضع خود بسیار سرسخت ظاهر شده است. به دلیل همین سرسختی بود که وی در سال ۲۰۱۰ مورد حمایت اعضای تی‌پارتی (جمهوری‌خواهان تندرو) قرار گرفت. تعصب او در مورد مواضعش، اتخاذ رویکردهای سخت در قبال موضوع گفت‌وگوهای هسته‌ای ایران، می‌تواند رای‌دهندگان ابتدایی کارولینای جنوبی را متقاعد کند او چندان میانه‌رو نیست و می‌تواند کاندیدای مورد قبول آنها واقع شود. اما باید گفت روبیو هر دو وجهه را دارد. در واقع او شاید از معدود نامزدهای ریاست‌جمهوری باشد که هر دو وجهه سختگیرانه و متعادل را همزمان داراست. او در عین حال که سیاستمدار محافظه‌کار است اما می‌تواند حکمران واقع‌نگری هم باشد. روبیو همچنین می‌تواند در سیاست خارجی دید قوی داشته باشد و این اتهام را که جمهوری‌خواهان در زمان جورج بوش دوم از این ناحیه بالاترین آسیب را دیده‌اند از اذهان جامعه آمریکایی بزداید. این موضوع هم‌اینک در جامعه آمریکا نمود تازه‌ای پیدا کرده است و بسیاری جب بوش را میراث‌دار برادر بزرگ‌تر خود می‌دانند. در مقابل در چند هفته اخیر جب بوش مدام مشغول پاسخگویی در این مورد بوده که آیا آمریکا مجددا عراق را اشغال خواهد کرد یا نه. گفتن اینکه وی عراق را مجددا اشغال خواهد کرد یک ضرر عمده برای جمهوری‌خواهان به حساب خواهد آمد.

ارتباطات خاندان بوش با جنگ عراق همچنان داستانی‌ ادامه‌دار خواهد بود که رند پال، دیگر نامزد جمهوری‌خواهان نیز بارها به آن اشاره کرده است.

در مقابل، روبیو می‌تواند چیزی بین این دو قرار بگیرد. یعنی وی در عین حال که می‌تواند بودجه نظامی بالا برای امور دفاعی در حوزه بین‌الملل اختصاص دهد، از اقتصاد جهانی نیز دفاع خواهد کرد. به‌رغم این محاسن اما وی باید هر چه زودتر در مورد موضوع جنگ عراق پاسخ مشخصی دهد. ناتوانی وی در ارائه یک پاسخ صریح در باب جنگ عراق، زمانی که با شبکه فاکس نیوز مصاحبه می‌کرد، می‌تواند از سوی رای‌دهندگان عقب‌نشینی محسوب ‌شود و ممکن است گفته شود که وی اعتماد به نفس لازم را در مورد موضوعات بین‌المللی ندارد. روبیو جوان است. او متولد ۱۹۷۱ است و شاید روبیو بتواند نسل «X» (فرزندان افراد پس از جنگ جهانی دوم) را به کاخ سفید بکشاند. اوباما نیز با سن کمتری نسبت به روسای جمهوری پیشین وارد کاخ سفید شد حالا اگر او به کاخ سفید راه یابد، رکورد باراک اوباما را هم خواهد شکست.

لازم است صدای نسل جوان شنیده شود و وی می‌تواند صدای این نسل را نمایندگی کند. نسلی که پس از بحران‌های دهه ۶۰ به‌دنیا آمده است.

نامزدی روبیو می‌تواند یک پیغام قوی برای آمریکا باشد که جمهوری‌خواهان به‌دنبال اتخاذ شیوه‌های تازه‌تری هستند. تاکنون دموکرات‌ها در همراه کردن جوانان با حزب خود، موفق‌تر از جمهوری‌خواهان عمل کرده‌اند.

افزون بر جوان بودن روبیو، او می‌تواند پایانی بر لغزش‌های پیاپی جمهوری‌خواه باشد. با تمام تفاسیر باید گفت او نه تنها برای جب بوش تهدید بزرگ است، دموکرات‌ها نیز نمی‌توانند در مقابل او دوام بیاورند.