دیوید کامرون نخستوزیر انگلیس ماند
توفان محافظهکاران چپها را برد
گروه جهان: محافظهکاران روز پنجشنبه کار را یکسره کردند. پیروزی خیرهکننده دیوید کامرون و یارانش در حزب توریها همه کارشناسان و تحلیلگران مسائل اروپا و بریتانیا را شگفتزده کرد. کامرون و یارانش توانستند با کسب ۳۳۰ کرسی از ۶۵۰ کرسی پارلمان به تنهایی و بدون نیاز به ائتلاف با سایر احزاب سیاسی دولت یکدست محافظهکاران را تشکیل دهند.
حزب کامرون شاخ چپگرایان را شکست
توفان محافظهکاران انگلیسی در اروپا
دیوید کامرون نخستوزیر محافظهکار بریتانیا پنجشنبه شب را «شبی بسیار باشکوه» توصیف کرد. کامرون،با خوشحالی از پیروزی خود اعلام کرد: «امشب شبی بسیار باشکوه و به یاد ماندنی برای حزب محافظهکار بود.» به گزارش الجزیره، کامرون اعلام کرد؛ «برای کسانی که به او رای دادهاند سخت کار خواهد کرد.» نخستوزیر بریتانیا تصریح کرد که برنامههای دولتش با آرای مردم به تصویب و تایید رسید. «میشل گاو»، یکی از قانونگذاران ارشد حزب محافظهکار میگوید: نظرسنجیها به پیروزی آشکار این حزب اشاره کردهاند. الجزیره به نقل از «اد میلیبند»، رهبر حزب کارگر مینویسد وی از این شکست «سرخورده» شده است. میلیبند با اظهار ناراحتی از پیروزی رقیب در انتخابات اعلام کرد: «امشب شبی بسیار خردکننده و دشوار برای حزب کارگر بود. ما به نتایجی که در انگلستان و ولز میخواستیم نرسیدیم و در اسکاتلند هم با موجی از ملیگرایی مواجه شدیم.» میلیبند افزود: «من بسیار از آنچه رخ داده متاسفم.»نتایج انتخابات نشان میدهد حزب حاکم محافظهکار با کسب ۳۳۰ کرسی از مجموع ۶۵۰ کرسی مجلس عوام، با اختلافی چشمگیر نسبت به سایر رقبا پیشتاز است. حزب پیروز باید در مجموع ۳۲۶ کرسی (نیمی از کرسیها + ۱) را به دست آورد. حزب محافظهکار نسبت به انتخابات پیشین۲۸کرسی بیشتر به دست آورده است. حزب کارگر به رهبری اد میلیبند هم ۲۳۲ کرسی بهدست آورد. حزب ملی اسکاتلند با ۵۶ کرسی و حزب لیبرال دموکرات با ۸ کرسی در جایگاههای بعدی قرار گرفتهاند.
به گزارش نیویورکتایمز، حزب لیبرال دموکرات که متحد فعلی دولت محافظهکار است در مقایسه با سال ۲۰۱۰ حدود ۵۳ کرسی را از دست داده است. این روزنامه با ذکر این احتمال که ممکن است دولت محافظهکار بار دیگر دست یاری به حزب لیبرال دموکرات دهد، مینویسد: «آرای هر دو طرف در انتخابات نشان میدهد که احتمالا محافظهکاران و لیبرال دموکراتها بار دیگر برای تشکیل دولت با یکدیگر دست اتحاد دهند. محافظهکاران همچنین ممکن است حمایت برخی احزاب کوچکتر مانند اتحادیه دموکراتیک از شمال ایرلند و استقلال بریتانیا را برای تشکیل دولت به دست آورند.»
گزارشها حاکی است که «حزب ملی اسکاتلند» که مدافع استقلال اسکاتلند از بریتانیا است مورد تشویق و تحسین رایدهندگان در خیابانهای گلاسکو قرار گرفت. بسیاری در گلاسکو بر این باورند که «رفراندوم استقلال» دیگری برای اسکاتلند غیرقابل اجتناب خواهد بود. آنها معتقدند اگر پیروزی حزب محافظهکار قطعی شود بیتردید رفراندومی برای استقلال برگزار خواهند کرد. نیویورکتایمز مینویسد: «تلفات حزب کارگر در اسکاتلند جیم مورفی را هم شامل میشود. او رهبر حزب کارگر در اسکاتلند بود که در کابینههای تونی بلر و گوردون براون هم حضور داشت.»
پیش از اعلام نتایج انتخابات نیز نیویورکتایمز در گزارشی نوشت: «فارغ از اینکه کامرون نخستوزیر شود یا میلیبند یا هر کس دیگر اما بریتانیا با چالشهای بزرگ قانون اساسی و بینالمللی مواجه خواهد بود. نتیجه انتخابات تاثیر چشمگیری بر نقش بریتانیا در اروپا و جهان خواهد داشت. همچنین دولت آینده باید در مورد جایگاه اسکاتلند در بریتانیا و جایگاه بریتانیا در اتحادیه اروپا و روابط فراآتلانتیکی با آمریکا تصمیمات مهمی اتخاذ کند.»
کامرون متعهد شده در صورت رسیدن دوباره به نخستوزیری در مورد عضویت کشورش در اتحادیه اروپا تصمیمگیری کند. همچنین وعده داده در مورد ماندن یا خروج کشورش از اتحادیه اروپا تا سال ۲۰۱۷ تصمیم نهایی را اتخاذ کند. اگرچه بسیاری از سیاستمداران پس از شکست رفراندوم اسکاتلند و جدایی از بریتانیا نفس راحتی کشیدند، اما به نظر میرسد اسکاتلندیها هنوز آرام ننشستهاند و با طرح دوباره مساله رفراندوم و جدایی به خاری در گلوی لندن نشینان تبدیل شدهاند. نیویورکتایمز میافزاید: «در واقع ظهور احزاب استقلالطلب اسکاتلندی به دلیل ضعف دولت کارگری بوده است.»
به گزارش واشنگتنپست، تداوم حضور یک دولت محافظهکار به معنای تداوم سیاستهای ریاضتی برای اقتصاد بریتانیا خواهد بود. این گزارش میافزاید: «نتیجه نهایی انتخابات چیزی نخواهد بود جز تنشهای بیشتر میان اسکاتلند و انگلستان و راه افتادن بحثهای دوباره در مورد استقلال اسکاتلند.» واشنگتن پست مینویسد: «این شکست حزب کارگر را در وضعیت دشواری قرار خواهد داد اما میلیبند امیدوار است بتواند دولت اقلیت یا دولت در سایه را با حمایت احزاب کوچکتر تشکیل دهد. اما با ضعفی که میلیبند از خود نشان داد با پرسشهای جدی در مورد تداوم رهبری حزب مواجه است.» چنین بود که رهبر حزب کارگر از سمتش کنارهگیری کرد. اد میلیبند، رهبر حزب کارگر انگلیس دیروز (جمعه) پس از اعلام شکست حزبش در انتخابات پارلمانی از سمت خود استعفا داد. روزنامه گاردین مینویسد نیک کلگ، رهبر حزب لیبرال دموکرات انگلیس نیز در پی نتایج ضعیف حزبش در انتخابات پارلمانی اواخر دیروز استعفا داد. نیک کلگ هماکنون معاون دیوید کامرون، نخستوزیر انگلیس است و حزبش تاکنون تنها ۸ کرسی بهدست آورده است.
اطمینان بازار به کامرون
سرمایهگذاران بریتانیایی روز جمعه زمانی که از خواب برخاستند از نتایج انتخابات پارلمانی این کشور شگفتزده شدند و در نتیجه بازار واکنشی مثبت به این موضوع نشان داد. بازار بورس رشد قابلتوجهی پیدا کرد و پوند نیز نسبت به یورو بیش از پیش تقویت شد. نکته قابل توجه در بازارسهام، پس از پیروزی حزب دیوید کامرون، این بوده که سهام کمپانیهای متوسط نیز از رشد خوبی برخوردار شده است. به گزارش سیانان مانی، تحلیلگران میگویند رایدهندگان بریتانیایی نشان دادند که آنها به برنامههای ضدرکود دیوید کامرون اطمینان داشته و از این رو حزب وی را با رای قابلتوجهی دوباره بر مسند امور قرار دادهاند. بریتانیا در سال گذشته در میان کشورهای بزرگ اقتصادی رشد اقتصادی قابلتوجهی داشته است. در انتخابات این دوره نیز، حزب کامرون در قیاس با چپها چندان در مورد مبازره با اقتصاد ریاضتی شعار نداد، اما مردم این کشور به برنامههای دیوید کامرون اطمینان کردند. هولگر اشمدینگ، اقتصاددان بریتانیایی میگوید که پیروزی حزب کامرون مورد خوشایند بازار سرمایهداری قرار گرفته است. براساس آخرین آمارها، پس از اعلام خبر پیروزی محافظهکاران در بریتانیا، سهام بانک لویدز از رشد ۵/ ۶ درصدی برخوردار شده است و سایر بانکها نیز از تجربهای مشابه برخوردار شدهاند. در این آمارها آمده است رویال بانک اسکاتلند رشد ۵ درصدی و بارکلیز نیز ۴ درصد رشد داشته است. با وجود این بازار واکنش مثبت به پیروزی کامرون نشان داده، اما هنوز دغدغههای بازار بهطور کامل رفع نشده است. مهمترین موضوعی که هماینک وجود دارد، برنامه کامرون برای جدایی این کشور از اتحادیه اروپا است. کامرون گفته بود در صورت پیروزی در سال ۲۰۱۷ همهپرسی در این خصوص برگزار خواهد کرد. «تیم بیزلی»، پروفسور و استاد اقتصاد در دانشگاه اقتصادی لندن میگوید: «در اینجا یک واقعیت انکارناپذیر وجود دارد که توجه چندانی به آن نشده است و آن هم رفراندوم کامرون برای جدایی از اتحادیه اروپا است.»
صفحه 6 را بخوانید
ارسال نظر