گروه ترجمه: نشریه اکونومیست در آستانه انتخابات انگلستان با دیوید کامرون، نخست‌وزیر محافظه‌کار این کشور، گفت‌وگوی اختصاصی انجام داده است. در این گفت‌وگو کامرون درباره تاکتیک‌های انتخاباتی، ضعف‌ها و قوت‌های احیای اقتصادی و نگرانی‌های عمده خود در مورد بریتانیا صحبت کرده است.

موضوع اصلی در این انتخابات چیست؟

آنچه در این انتخابات مطرح است، آینده اقتصاد است و درحقیقت آینده کشورمان هم هست. کارنامه اقتصادی ما بسیار خوب است. چرا باید این را به خطر بیندازیم؟ فقط کافی است منطقه شمال غربی را درنظر بگیریم. در این منطقه برای ۱۳۷ هزار نفر اشتغال‌زایی شده و ۷۰ هزار کسب‌وکار جدید به وجود آمده است. شمال غربی نسبت به دیگر مناطق کشور بهترین عملکرد چهارماهه را در زمینه مشاغل داشته است. البته همه‌چیز عالی نیست. می‌دانم مشکلاتی بوده است، می‌دانم برخی مردم هنوز احیای اقتصادی را آن‌طور که باید احساس نکرده‌اند، اما آن را احساس خواهند کرد. این یک کارنامه است و نباید آن را در خطر قرار داد. این کارنامه از یک برنامه نشأت می‌گیرد. خبر خوب این است که اقتصاد ما از طریق مشاغل بیشتر، کاهش مالیات‌ها، ساخت مسکن و مدارس مناسب زندگی خوبی برای مردم خلق می‌کند.

متقاعدکننده به نظر می‌رسد. در واقع شما اعتبار شخصی نسبتا خوبی دارید و کارنامه خوبی در اقتصاد، پس چرا در نظرسنجی‌ها پیشتاز نیستید؟

فکر می‌کنم این انتخابات تنگاتنگی خواهد بود و کمی دیرتر نظرسنجی‌ها به نفع ما تغییر می‌کند. گاه چنین اتفاقی رخ می‌دهد.

چرا؟

فکر می‌کنم چون ما پنج سال سخت را پشت‌سر گذاشتیم، قبل از آن هم دوره سخت پس از بحران بود. بنابراین فکر می‌کنم مردم به دقت درحال فکر کردن هستند. آنها می‌خواهند متقاعد شوند، می‌خواهند برنامه‌ها را ببینند، می‌خواهند ببینند موضوعات مطرح چیست. در برخی مواقع در سال‌های قبل از برگزاری انتخابات باید برنده انتخابات شد. اما در مبارزات انتخاباتی آنچه امروز یا فردا رخ می‌دهد مهم نیست، آنچه در روز انتخابات اتفاق می‌افتد، مهم است. ما مباحث‌مان را آماده می‌کنیم و فکر می‌کنم مباحث ما بسیار، بسیار قوی هستند، اما این یک مبارزه بسیار دشوار است و تا آخرین لحظه ادامه خواهد داشت.

اما این مباحث منعکس‌کننده ویژگی‌های احیای اقتصادی نیست؛ احیایی که در بسته دستمزدها نمایان نشده است؟

فکر می‌کنم ماهیت احیای اقتصادی را نشان می‌دهد. بهبود در مشاغل بیش از افزایش دستمزدها بوده است. این مساله هم‌اکنون درحال نمایان شدن است، اما می‌توان این بحث را مطرح کرد که این احیا نسبت به آنچه در گذشته اتفاق افتاده، عادلانه‌تر است، زیرا افراد بیشتر و با سرعت بیشتر مشغول به کار شدند و این مساله مزایای رشد اقتصادی را گسترش داد.

ما در دهه ۱۹۸۰ شاهد یک دوره طولانی نرخ بالای بیکاری بودیم، اما افراد شاغل دستمزد بیشتری می‌گرفتند؛ بنابراین باید توضیح دهیم که ما در مسیر درستی قرار داریم، یعنی سیاست‌ها موثر هستند و اشتغال‌زایی صورت می‌گیرد، استانداردهای زندگی در حال افزایش هستند و ما برای ارتقای استانداردهای زندگی مالیات‌ها را کاهش می‌دهیم. مساله دیگری که نباید دست‌کم گرفت؛ تصمیمات دشواری است که مجبور شدیم اتخاذ کنیم. البته همه از این تصمیمات حمایت نمی‌کنند. برای مثال در پارلمان قبلی مجبور شدیم کسری بودجه را مبلغ ۱۲۰ میلیارد پوند کاهش دهیم. این میزان کاهش کسری بودجه و همزمان جلب رضایت مردم کار آسانی نیست. در پارلمان بعدی نیز باید کسری بودجه را به میزان ۳۰ میلیارد پوند کاهش دهیم.

پس شما چطور در رقابت انتخاباتی مساله کاهش کسری بودجه را مطرح می‌کنید، در شرایطی که به مردم نمی‌گویید دقیقا چه چیزی را می‌خواهید کاهش دهید؟

آنچه ما می‌گوییم این است که در پارلمان قبلی مبلغ ۲۰ میلیارد پوند از بودجه برنامه‌های رفاه اجتماعی کاستیم و اکنون باید آن را ۱۲ میلیارد پوند دیگر کاهش دهیم. اگر این کاهش بودجه در بخش رفاه صورت نگیرد، به شدت از بودجه وزارتخانه‌ها کاسته خواهد شد یا مالیات‌ها افزایش خواهد یافت و من نمی‌خواهم هیچ‌کدام از این دو، اتفاق بیفتد. ما هم‌اکنون اعلام کرده‌ایم که به مدت دو سال مزایای نیروی کار تغییر نخواهد کرد و ثابت خواهد بود. کدام سیاستمدار را در جهان غرب سراغ دارید که پیش از انتخابات چنین مساله‌ای را اعلام کند.

شما به این مساله اشاره کردید که افزایش استانداردهای زندگی ناامیدکننده‌تر از آمار مشاغل است. به نظر می‌رسد بین اشتغال‌زایی و افزایش دستمزدها معاوضه‌ای صورت گرفته است (یعنی برای اشتغال‌زایی بیشتر، از افزایش دستمزدها کاسته شده است). آنچه اکنون انتظار داریم این است که بهره‌وری افزایش بیابد، اما این مساله در مانیفست شما چندان جایی ندارد.

فکر می‌کنم باید به آنچه ما انجام می‌دهیم توجه کنید: ترغیب کسب‌وکارها به سرمایه‌گذاری، نرخ پایین مالیات شرکت‌ها، مبالغ کلان سرمایه‌گذاری داخلی و برنامه‌های منطقه‌ای رشد که برای ایجاد تعادل مجدد در اقتصاد انجام داده‌ایم. اینها همه مربوط به بهره‌وری است، اینها اقداماتی است که به کسب‌وکارها کمک می‌کند تا بهره‌وری‌شان را افزایش دهند. مقالات دانشگاهی فراوانی در مورد بهره‌وری وجود دارد، این مساله باید روشن شود زمانی که بحران مالی داریم، بهره‌وری بسیار کندتر بهبود پیدا می‌کند، زیرا چرخ‌های بازارهای مالی درست نمی‌چرخند و این مساله سرمایه‌گذاری کسب‌وکارها را در ظرفیت بهره‌وری دشوار می‌کند و بنابراین شاهد افزایش‌های بیشتر

خواهیم بود.

به هرحال این یک بحث آکادمیک طولانی است که مطمئنا نشریه اکونومیست درباره آن خواهد نوشت... بسیاری از کسب‌وکارها نگران تردیدی هستند که برگزاری همه‌پرسی درباره خروج از اتحادیه اروپا ایجاد خواهد کرد.

این مساله من را خیلی تحت تاثیر قرار داد. من دو سال پیش قول برگزاری همه‌پرسی را دادم و از آن زمان به بعد سطح سرمایه‌گذاری داخلی در بریتانیا بسیار زیاد بوده است، در برخی ماه‌ها سرمایه‌گذاری در بریتانیا بیشتر از کل اتحادیه اروپا بوده است. نکته دوم اینکه، فکر می‌کنم مهم‌ترین اتفاق امسال در کنفرانس اتاق‌های بازرگانی بریتانیا رخ داد. اتاق‌های بازرگانی بریتانیا بزرگ‌ترین نهاد کسب‌وکار در بریتانیا است، و در این کنفرانس برنامه برگزاری یک همه‌پرسی تایید شد و اتاق‌های بازرگانی بریتانیا اعلام کردند خواهان برگزاری همه‌پرسی زودتر از موعد مقرر هستند. فکر می‌کنم این مساله نشان‌دهنده حمایت قوی کسب‌وکارها از داشتن یک استراتژی برای اجرای این برنامه است.

چرا همه‌پرسی سال آینده برگزار نشود؟

هرچه زودتر بتوانیم این کار را انجام دهیم بهتر است، اما باید به مذاکرات مجدد با اتحادیه اروپا زمان داد، بنابراین نمی‌خواهم قولی دهم که نمی‌توانم به آن عمل کنم. بنابراین ما پایان سال ۲۰۱۷ را برای این کار درنظر گرفته‌ایم، اما اگر بتوانیم، این کار را زودتر انجام می‌دهیم.