حکومت بولیواری ونزوئلا آمادگی دارد تا از یک حکومت اقتدارگرا به یک حکومت دیکتاتوری تبدیل شود. در نوزدهم فوریه سال جاری، «آنتونیو لدزما»، شهردار منتخب شهر کاراکاس به اتهام کودتا علیه دولت دستگیر شد. سپس دولت ونزوئلا «خولیو بورگس»، یک اپوزیسیون میانه‌رو را از هیات قانون‌گذاری ملی اخراج کرد- سرنوشتی که پیش از این برای همکار وی، یعنی «ماریا کورینا ماچادو» رقم خورد و وی نیز از این هیات به بیرون رانده شد. «لیوپولدو لوپز»، یکی دیگر از رهبران اپوزیسیون که سالیان سال بود در زندان به سر می‌برد، دوباره در دادگاه حضور یافته است. اکنون نیز اکثر شهرداران مخالف برای اجرای اقدامات قانونی‌شان به مشکل برخورده‌اند. حکومت، مخالفان خود را دشمن خطاب می‌کند و می‌گوید که آنها به قصد براندازی دولت مادورو با ایالات‌متحده در ارتباط هستند. اما برخی اعتقاد دارند که وی به روح دموکراسی آسیب زده و مخالفان وی او را به «خود‌کودتایی» متهم می‌کنند. هوگو چاوز یکی از موسسان اصلی انقلاب بولیواری در ونزوئلا، که تا سال ۲۰۱۳، بر این کشور حکومت می‌کرد، بارها توسط مردم ونزوئلا به عنوان رئیس‌جمهورانتخاب شد و این موضوع را باید ناشی از نعمت سرشار نفت و کمک به فقرا تلقی کرد. چاوز با استفاده از رای اکثریتی که به وی تعلق داشت، دادگاه‌ها را در اختیار خود گرفته بود و رسانه‌های اپوزیسیون را سرکوب می‌کرد. بیشتر کشورهای آمریکای لاتین تسلیم محض وی بودند، زیرا می‌دانستند که این تسلیم شدن حمایت‌های مالی فراوانی با خود به همراه دارد. مادورو اما با چند مشکل روبه‌رو است: نخست اینکه مانند چاوز از شخصیت کاریزماتیک برخوردار نیست. دوم، او فاقد مهارت دیپلماتیک چاوز است و سه، بدشانسی مادورو با پایین آمدن قیمت نفت تکمیل شده است. در این میان، سیاست‌های کج‌دار و مریز اقتصادی وی، کمبود مواد غذایی، تورم و افزایش فقر را برای ونزوئلا به ارمغان آورده است. از این رو حمایت از ریاست‌جمهوری مادورو ۲۰درصد افت کرده است. در یک رقابت عادلانه، مخالفان وی احتمالا بتوانند در انتخابات پارلمانی پیروز شوند. سپس آنها می‌توانند با برگزاری یک رفراندوم آقای مادورو را به چالش بکشند. از یک جنبه، مادورو سخت‌تر از رئیس سابق خود با مخالفانش رفتار می‌کند. چاوز دست‌کم اجازه می‌داد تا رقبای وی در یک انتخابات آزاد با وی به رقابت برخیزند. مادورو اما آنها را به بند می‌کشد. در ۲۴ فوریه، یک نوجوان ۱۴ساله در راهپیمایی اعتراضی در کاراکاس کشته شد. هر چند پلیسی که ضارب این نوجوان بود، دستگیر و محاکمه شد، ولی این ترس وجود دارد که خشونت‌ها دوباره در این کشور از سر گرفته شود. در پایان باید گفت که شاید دستگیری لدزما برای تلافی راهپیمایی‌های اعتراضی سال گذشته صورت گرفته باشد. اعتراضاتی که در آن ۴۳ نفر از هر دو طرف کشته شدند. کسانی که به مادورو کمک می‌کنند تنها وی را تقویت می‌کنند. کشورهای آمریکای لاتین با تساهل در برابر مادورو هنجارهای دموکراسی را زیر سوال می‌برند.