جنگ ناامیدکننده

دیوید ایگناتیوس تحلیلگر واشنگتن پست مترجم: رفیعه هراتی زمانی که برنامه جنگ محدود آمریکا علیه گروه داعش با واقعیت ‌های ناامیدکننده مواجه می‌شود در عمل، چه اتفاقی می‌افتد؟ در واشنگتن و خارج از آمریکا فریادها برای مشارکت نظامی بیشتر آمریکا بلند می‌شود. این‌گونه است که جنگی که به‌صورت کنترل‌شده آغاز شده بود، گسترش می‌یابد. به‌طور خلاصه، تنگنای اوباما از این قرار است: او استراتژی‌ را برای مقابله با داعش مطرح کرده است که به بیان گراهام آلیسون، استاد دانشگاه هاروارد «محدود، بیمار، داخلی و انعطاف‌پذیر» است. این شیوه تنظیم‌شده برای آلیسون که یکی از باتجربه‌ترین استراتژیست‌های آمریکایی است، اهمیت دارد، زیرا عملکرد آمریکا را در جنگ با دشمنی که تهدید فوری برای ایالات متحده محسوب نمی‌شود، محدود می‌کند. مساله این است که تاریخچه نظامی، از زمان روم باستان، به ما می‌گوید که جنگ محدود به ندرت موفق بوده است. سیاست‌گذاران زمانی که باید بین مشارکت کامل یا دست روی دست گذاشتن یکی را انتخاب کنند، معمولا گزینه حد وسط مداخله جزئی را انتخاب می‌کنند؛ اما این انتخاب به بن‌بست و درنهایت عقب‌نشینی می‌انجامد و ژنرال‌های ما را خشمگین می‌کند.

مشکل ایالات‌متحده از زمان جنگ جهانی دوم تاکنون این است که جنگیدن در جنگ‌های محدودی را برگزیده است که در بهترین حالت نتایج مبهمی داشته‌اند. جنگ‌های کره، ویتنام، عراق و افغانستان از این دست هستند. ایالات‌متحده تنها در عملیات طوفان صحرا که در سال ۱۹۹۱ انجام شد، یک پیروزی قاطع به دست آورد، اما در آن عملیات با اهداف محدود و دشمنی ضعیف رو به رو بود. ناامیدی ناشی از پیروزنشدن در درگیری‌ها موجب شد کالین پاول اظهاراتی را بیان کند که به «دکترین پاول» مشهور شد.

او گفت: آمریکا تنها زمانی باید وارد جنگ شود که امنیت ملی‌اش تهدید شود، حمایت افکار عمومی وجود داشته باشد، متحدان همکاری کنند و یک استراتژی مشخص خروج وجود داشته باشد. اوباما نیز امیدوار است از جنگ‌های ناامیدکننده و نامحبوب در سوریه و عراق اجتناب کند؛ گرچه احتیاط او قابل درک است، اما راه را برای داعش باز کرده است. من معتقدم که حتی در سردرگمی سیاسی فعلی، راهی مشخص در پیش‌رو وجود دارد. موضع ترکیه اساسا در بحث درباره ایجاد یک منطقه بی‌طرف در شمال سوریه که ازطریق نوعی منطقه پرواز ممنوع حفاظت شود، قابل بررسی است.

ایجاد منطقه بی‌طرف به ایالات متحده زمان می‌دهد تا ارتشی واقعی از مخالفان را آموزش دهد که بتوانند داعش را از شرق سوریه خارج کنند. در عراق آموزش نیروهایی که قادر باشند موصل و فلوجه را آزاد کنند ماه‌ها طول خواهد کشید، اما ایالات متحده دست‌کم پیشروی افراط‌گرایان را به اربیل متوقف کرده و سد موصل را پس گرفته است. اوباما در انتخاب سلاح‌های محدود و کنترل شده برای این جنگ اشتباه نکرده است. اما این مساله از نیاز مبرم به اینکه او باید با این سلاح‌های محدود موفق شود، چیزی کم نمی‌کند.