از ایوب تا زلزال
گروه جهان: وقتی خبر پرواز پهپادهای حزب‌الله لبنان برای هدف قرار دادن تکفیری‌ها در مرز لبنان (عرسال) با سوریه منتشر شد، منطقه ناشناخته عرسال به سرعت به نامی شناخته‌شده تبدیل شد. نیروهای حزب‌الله در کمینی که برای تروریست‌های النصره قرار داده بودند با آنها درگیر شدند. پس از آغاز درگیری‌های شدید میان طرفین، نیروهای واکنش سریع حزب‌الله و پهپادهای این گروه به سرعت مواضع این گروه‌ها را هدف قرار دادند؛ البته این اولین بار نیست که پهپادهای حزب‌الله به پرواز در‌آمده است، پیش از این هم پهپاد حزب‌الله فضای هوایی سرزمین‌های اشغالی را در‌نوردیده بود و گنبد آهنین را از اعتبار تهی کرده‌بود. این پهپاد که «ایوب» نام داشت پس از ورود به سرزمین‌های اشغالی از آسمان سرزمین‌های اشغالی گذشت و حتی سکوهای نفتی این رژیم را هم از تصاویر ماهواره‌ای خود بی‌نصیب نگذاشت. «جهان نیوز» مورخ ۱۳ فروردین‌ماه ۱۳۹۳ می‌نویسد: «با اعلام دبیر کل حزب‌الله مبنی بر ایرانی بودن این پهپاد، زنگ خطر دیگری برای سران رژیم صهیونیستی به صدا در‌آمد که وقتی سامانه‌های پدافندی آنها در برابر پهپاد ایوب ناکارآمد است، در مقابل نفوذ هواپیماهای بدون سرنشین پیشرفته‌تر ایرانی نظیر «شاهد۱۲۹» و «فُطرُس» چه عملکردی خواهند داشت؟ دور از ذهن هم نیست که جمهوری اسلامی ایران با در اختیار گذاشتن نمونه‌ای از دستاوردهای خود در عرصه هواپیماهای بدون سرنشین به حزب‌الله لبنان بار دیگر این نکته را یاد‌آور شود که در نوبت بعدی، پهپاد نفوذی شاید مجهز به موشک‌هایی باشد که به‌راحتی شاهرگ حیاتی رژیم صهیونیستی را در ۴۰ کیلومتری مورد هدف قرار دهد.»
اقتدار زرادخانه‌ای مقاومت
سرهنگ «دان گلدفوس» فرمانده تیپ ۷۹ پیاده نظام هیرام (رژیم صهیونیستی) در سپتامبر ۲۰۱۴ اعلام کرد که «حزب‌الله حدود ۱۰۰ هزار موشک دارد. این رقم ۱۰ برابر زرادخانه حماس است. ۵ هزار موشک دوربرد این گروه در بیروت و سایر مناطقی که در عمق لبنان قرار دارد مستقر است. این موشک‌ها قابلیت حمل کلاهک‌های جنگی بزرگ (تا ۱ تُن یا بیشتر) با ضریب خطای اندک دارد که تمام سرزمین‌های اشغالی را پوشش می‌دهد.»
ارتش رژیم صهیونیستی در گزارشی با اشاره به تعداد موشک‌های حزب‌الله می‌گوید: «۱۲ جولای ۲۰۰۶: نیروهای حزب‌الله به گشت نیروهای دفاعی اسرائیل (IDF) حمله کرده و سه سرباز را کشته و دو سرباز دیگر را ربودند. اسرائیل وارد جنگ شد. در ۳۳ روز بعد، حزب‌الله حدود ۴ هزار راکت به اسرائیل شلیک کرد. در این جنگ، حزب‌الله ۱۱۹ سرباز و ۴۴ شهروند اسرائیلی را کشت. در سال ۲۰۰۶، زرادخانه حزب‌الله شامل ۲۰ هزار راکت و موشک بود. در سال ۲۰۱۳، زرادخانه حزب‌الله شامل ۱۰۰ هزار راکت و موشک می‌شد.» وجه تمایز تسلیحات حزب‌الله این است که نیروهای حزب‌الله مجهز به سلاح‌های سبک هستند. از آنجا که شبه نظامیان حزب‌الله در قالب «رزمندگان در قامت ارتش» و نه «ارتش» می‌جنگند، بنابراین شکل نبردهای آنها «چریکی» است و مشخصه جنگ چریکی همانا تسلیحات سبک و قابل‌حمل است که توان جابه‌جایی سریع را از سرباز نگیرد.
سایت «Global Security » حزب‌الله را یک گروه شبه‌نظامی مجهز به سلاح‌های سبک معرفی کرد و نوشت: «حزب‌الله به سلاح‌های سبک همچون تفنگ‌های اتوماتیک، خمپاره، آرپی‌جی و راکت‌های کاتیوشا مسلح است و گاهی از راکت‌های خود برای بمباران شهرهای شمال [سرزمین‌های اشغالی] استفاده می‌کند. به گفته مقامات نظامی آمریکایی آنها راکت‌های خود را با راکت‌اندازهای چندتایی نصب شده روی کامیون شلیک نمی‌کنند؛ بلکه معمولا آنها را از لانچرهای ثابت و با استفاده از کنترل راه دور شلیک می‌کنند تا خدمه آتش آنها از آتش ضدتوپخانه در امان باشند.» در نیمه سال ۱۹۹۳، حزب‌الله اقدام به شلیک راکت‌های کاتیوشا به شهرهایی در شمال رژیم صهیونیستی کرد. رژیم صهیونیستی هم در اقدامی تلافی جویانه کوشید تا پایگاه‌های حزب‌الله در جنوب لبنان نابود کند.
در سال ۱۹۹۵ - ۱۹۹۶ در دوره‌ای که رژیم صهیونیستی زیر فشار حملات کاتیوشا از سوی حزب‌الله از مناطق شمالی قرار گرفته بود، ایالات متحده به این رژیم «سیستم‌های لیزری تاکتیکی با انرژی بالا» را پیشنهاد کرد که مورد پذیرش قرار گرفت. این سیستمی است که برای مقابله با راکت‌های کاتیوشای حزب‌الله طراحی شده است. در اوایل ۲۰۰۱ گزارش شد که حزب‌الله کمربندی از لانچرهای متحرک چند راکتی و موشک‌هایی را که روی کامیون حمل می‌شود در کنار مرز با اسرائیل مستقر کرد که به محض اقدام نظامی علیه لبنان، می‌توانست به سرعت علیه این رژیم به کار گرفته شود. گزارش‌هایی هم از وجود سیستم‌های راکت‌انداز چندلوله‌ای متحرک حکایت دارد مانند راکت‌اندازهای فجر۳ که روی کامیون‌های ایسوز و ژاپنی نصب شده‌اند.
در اکتبر ۲۰۰۲، گزارش‌هایی هم از انتقال موشک بالستیک کوتاه‌برد زلزال۲ با برد ۱۱۵ کیلومتر و کلاهک ۶۰۰ کیلوگرمی منتشر شد که به واحدهای نظامی حزب‌الله در «دره بکا» تحویل شد. منابع رژیم صهیونیستی بارها ادعا کردند که راکت‌های دوربرد از جمله راکت ۲۴۰ میلی‌متری که نوع بهبود‌یافته راکت کاتیوشای ۱۲۲ میلی‌متری است، به لبنان تحویل شده است. این منابع همچنین از راکت‌های فجر۳ و فجر۵ به حزب‌الله لبنان خبر داده‌اند. «Global Security » همچنین می‌گوید: موشک‌های دوربرد زلزال ۲ که به کلاهک‌های ۶۰۰ کیلوگرمی مجهز است می‌تواند شهرها را هدف قرار دهد. راکت‌های دوربردتر اما نیازمند تخصص در هدف‌گیری و استفاده دقیق‌تر است که احتمالا فراتر از ظرفیت‌های حزب‌الله است و نیازمند آموزش به آنها است. در سال ۲۰۰۴ رئیس سازمان اطلاعات نظامی رژیم صهیونیستی اعلام کرده حزب‌الله ۱۳ هزار راکت در اختیار دارد که بیشتر آنها برد ۲۵ کیلومتری داشته و حدود ۵۰۰ عدد از آنها برد ۴۵ کیلومتری (فجر۳) و ۷۵ کیلومتری (فجر۵) و چند ده عدد هم برد ۱۱۵ کیلومتری (زلزال۲) دارند. در سال ۲۰۰۶ یک مقام ارشد اطلاعاتی نظامی رژیم صهیونیستی به کمیسیون روابط خارجی و دفاعی کنست (مجلس رژیم صهیونیستی) گفت که حزب‌الله هزاران راکت با برد ۲۰ کیلومتری و حدود ۱۰۰ راکت با برد ۴۰ تا ۷۰ کیلومتری در اختیار دارد. حزب‌الله تا جولای ۲۰۰۶ از راکت‌های فجر استفاده نکرده بود. برخی منابع می‌گویند که ایران پهپادهای غیرمسلح مهاجر-۴ یو. اِی. وی را در اختیار حزب‌الله قرار داده که در ۷ نوامبر ۲۰۰۴ و ۱۱ آوریل ۲۰۰۵ بر فراز سرزمین‌های اشغالی به پرواز در آمد و نیروی هوایی رژیم صهیونیستی را شگفت زده کرد. این پهپاد پس از گذشتن از فراز شهر نهاریا در آب‌های سرزمینی لبنان سقوط کرد. ۱۰ روز پیش از این حادثه، سید حسن نصرالله دبیر کل حزب‌الله اعلام کرد که این گروه مسلح به تجهیزاتی است که در صورت تجاوز نیروهای هوایی رژیم صهیونیستی با آنها برخورد خواهد شد. در ۱۳ جولای ۲۰۰۶ حزب‌الله راکتی را به حیفا شلیک کرد. دقایقی پیش از شلیک این راکت، شبکه المنار متعلق به حزب‌الله اعلام کرد که این راکت جدید می‌تواند «پایگاه‌های دشمن صهیونیستی» را نابود کند. این راکت رعد ۱ نامیده می‌شد. المنار اعلام کرد: «این موشکی است که از سوی حزب‌الله برای پاسخ به حملات اسرائیل استفاده خواهد شد و پایگاه‌های نظامی دشمن صهیونیستی را هدف قرار می‌دهد. این یک راکت ۳۳۳ میلی‌متری با کلاهک ۱۰۰ کیلوگرمی و برد ۱۳ کیلومتری است.» به نظر می‌رسد این «رعد ۱» همان «شاهین ۱» باشد که از سوی ایران ساخته شده است.
در ۱۴ جولای ۲۰۰۶ حزب‌الله یک کشتی موشک‌انداز کلاس ساعَر-۵ (SAAR۵) رژیم صهیونیستی را هدف قرار داد آن هم با استفاده از موشکی که «نیزه» (Spear) نامیده می‌شد که هدفش کمک به شکست محاصره لبنان از سوی اسرائیل بود. یک ملوان صهیونیست کشته و ۳ نفر دیگر پس از این حمله ناپدید شدند. سرزمین اشغالی ابتدا تصور می‌کرد یک پهپاد حامل بمب به کشتی برخورد کرده اما بعدا مشخص شد که حزب‌الله از موشک کروز سی۸۰۲ (یا همان موشک نور) برای حمله استفاده کرده است.
در ۲۸ جولای ۲۰۰۶ حزب‌الله هفت راکت دوربرد را به سوی شهر آفولا در شمال سرزمین‌های اشغالی شلیک کرد که به خارج از شهر برخورد کرده و هیچ کشته و مجروحی نداشت. حزب‌الله این راکت را خیبر۱ معرفی کرد که به نظر می‌رسد نام دیگر راکت فجر۵ باشد. حزب‌الله در زمره یکی از معدود گروه‌های شبه نظامی است که قابلیت استفاده از پهپادهای نظامی را هم دارد.
رزمندگانی در قامت ارتش
حزب‌الله گرچه «ارتش» نیست اما با تجهیزات نظامی که در اختیار دارد در قامت یک ارتش عمل می‌کند. با تجهیزات نظامی که حزب‌الله در اختیار دارد تعجبی ندارد اگر ببینیم بار دیگر پهپادهای آنها بر فراز لبنان، اسرائیل و سوریه به پرواز در آید. در صورت وقوع جنگی دیگر با رژیم صهیونیستی، این پهپادهای حزب‌الله خواهند بود که شهرهای اسرائیل را در خواهند نوردید و قدرت هوایی و زمینی خود را به رخ رژیم صهیونیستی خواهند کشید.
ارسال نظر