آغاز بزرگ‌ترین انتخابات جهان

گروه بین‌الملل- از امروز انتخابات پارلمانی هند که بزرگ‌ترین و طولانی‌ترین انتخابات جهان است، آغاز می‌شود. به گزارش «ایسنا»، به نقل از خبرگزاری رویترز، انتخابات پارلمانی هند از امروز مصادف با ۷ آوریل آغاز می‌شود و تا ۱۲ مه به طول خواهد انجامید.

طی این انتخابات شانزدهمین دوره پارلمان هند موسوم به «لوک سبها» تشکیل خواهد شد. رای‌گیری این انتخابات در ۵۴۳ حوزه انتخابیه انجام می‌شود و نتایج آن در تاریخ ۱۶ مه اعلام خواهد شد. پانزدهمین دوره پارلمان هند نیز در تاریخ ۳۱ مه به‌کار خود پایان می‌دهد.

به گفته کمیسیون انتخابات هند، واجدان شرایط رای دادن به این انتخابات برابر با ۵/۸۱۴ میلیون نفر هستند که بیشترین تعداد رای دهندگان برای یک کشور در جهان است. به گفته این کمیسیون در سال ۲۰۱۴ تعداد رای‌دهندگان هندی به نسبت انتخابات قبلی ۱۰۰ میلیون نفر بیشتر شده است. از طرف دیگر انتخابات پارلمانی امسال در هند طولانی‌ترین و پر هزینه‌ترین انتخابات پارلمانی در تاریخ هند است. براساس برآورد کمیسیون انتخابات هند هزینه برگزاری این انتخابات بدون در نظر گرفتن هزینه‌های امنیت و احزاب سیاسی معادل ۳۵ میلیارد روپیه خواهد بود. احزاب نیز قرار است معادل ۳۰۵ میلیارد روپیه (پنج میلیارد دلار) در انتخابات هزینه کنند. این هزینه سه برابر بیشتر از هزینه‌ای است که در انتخابات پارلمانی قبلی صرف شد.

این انتخابات پارلمانی هند پس از انتخابات سال ۲۰۱۲ آمریکا که هفت میلیارد دلار هزینه داشت پرهزینه‌ترین انتخابات در جهان خواهد بود.

مانموهان سینگ، نخست‌وزیر هند قصد دارد بازنشسته شود و در این انتخابات کاندیدای نخست‌وزیری نخواهد بود.

از سوی دیگر به گزارش خبرگزاری رویترز، نظرسنجی‌ها نشان داده‌اند حزب اپوزیسیون اصلی این کشور متعلق به نارندرا مودی، از کاندیداهای نخست‌وزیری هند و هم‌پیمانانش در انتخابات پارلمانی بزرگ‌ترین گروه خواهند بود و به حکمرانی ۱۰ ساله حزب حاکم پایان خواهند داد.

شبکه خبری سی.ان.ان هند گزارش داد: در یک نظرسنجی حزب بهاراتیا جاناتا متعلق به مودی و هم‌پیمانانش ۳۸ درصد آرا را کسب خواهند کرد. یک شبکه خبری دیگر به نام ان‌.دی.وی.تی نیز گفت براساس نظرسنجی دیگری حزب بهاراتیا جاناتا و هم‌پیمانانش در انتخابات پارلمانی ۹ / ۳۲ درصد رای خواهند آورد.

پیروزی حزب بهاراتیا جاناتا در هند تبعاتی برای سیاست خارجی این کشور خواهد داشت. دستیاران مودی که یک ملی‌ گرای هندو است گفته‌اند که در صورت نخست‌وزیر شدن او هند موضع سرسخت‌تری در مناقشات ارضی با چین و رقابت با پاکستان اتخاذ خواهد کرد.

به گزارش بی‌بی‌سی، هند به اینکه بزرگ‌ترین دموکراسی جهان است افتخار می‌کند (رای‌دهندگان چینی مستقیما حاکمانشان را انتخاب نمی‌کنند). در آخرین دوره انتخابات پارلمانی که در سال ۲۰۰۹ برگزار شد، دقیقا ۴۱۷، ۰۳۷، ۶۰۶ نفر شرکت کردند، و نرخ مشارکت اندکی کمتر از ۶۰ درصد بود. در مجموع ۸۳۰، ۸۶۶ شعبه اخذ رای وجود داشت، که در یکی از آنها در ایالت گجرات در غرب کشور تنها یک خادم معبد رای داد. کمیسیون انتخابات هند می‌گوید که هیچ رای‌دهنده‌ای نباید برای رسیدن به نزدیک‌ترین شعبه اخذ رای بیش از ۲ کیلومتر سفر کند، و در صورت نیاز باید برای جذامی‌هایی که در بیمارستان‌های خاص نگهداری می‌شوند هم شعبه اخذ رای ویژه ایجاد شود. علاوه‌بر این، هند رکورد دار بیشترین تعداد نامزد در یک حوزه انتخابیه است. در سال ۱۹۹۶ در انتخابات مجلس ایالتی تامیل نادو ۱۰۳۲ نفر نامزد شدند. به‌جز ۲ نفر از نامزدها، بقیه مبلغی را که به‌عنوان ودیعه گذاشته بودند از دست دادند، و ۸۸ نفر آنها حتی یک رای هم کسب نکردند.

جمعیت هند به احتمال زیاد در سال ۲۰۲۸ از جمعیت چین بیشتر خواهد شد. طبق برآوردهای سازمان ملل، هند ظرف تنها ۱۴ سال آینده پرجمعیت‌ترین کشور جهان خواهد شد. این کشور در آن زمان حدود یک میلیارد و ۴۵۰ میلیون نفر جمعیت خواهد داشت. برای بسیاری از هندی‌ها، تبدیل این کشور به پرجمعیت‌ترین کشور جهان یک دستاورد به‌حساب می‌آید و نشان می‌دهد که در رقابت با چین پیشرفت کرده است. اما از دید خیلی‌های دیگر، به‌خصوص نسل‌های مسن‌تر، این اتفاق نشان‌دهنده ناکامی چند دهه‌ای این کشور در تلاش برای کنترل جمعیتش است.

انتظار می‌رود که جمعت هند در دهه ۲۰۶۰ حدود یک میلیارد و ۶۰۰ میلیون نفر باشد و بعد تا پایان قرن حاضر کاهش یابد و به یک و نیم میلیارد نفر برسد. طبق ارزیابی‌های سازمان ملل، تا آن موقع ممکن است نیجریه در رده دومین کشور پرجمعیت جهان جای چین را گرفته باشد.

اقتصاد هند چهارمین اقتصاد بزرگ جهان است. هند با رشد اقتصادی متوسط ۸ درصد طی ۸ سال گذشته به یک قدرت اقتصادی تبدیل شده‌است. این میزان رشد نزدیک به رشد اقتصادی کشور همسایه آن چین است. بر اساس برابری قدرت خرید، اقتصاد هند اکنون چهارمین اقتصاد بزرگ جهان به شمار می‌آید. میلیون‌ها تن هنوز در فقر شدید زندگی می‌کنند و درآمد سرانه ۷۲۰ دلار آمریکا در سال است. مشکلات زیربنایی نیز در هند ادامه دارد.

اگرچه هنوز بیش از ۳۴ درصد جمعیت هند کمتر از یک دلاردر روز درآمد دارند و حدود ۸۰ درصد مردم با کمتر از دو دلار در روز زندگی می‌کنند و بیش از ۳۰۰ میلیون نفر در زیر خط فقر زندگی می‌کنند، اما پیشرفت‌های اقتصادی عظیم این کشور در چند سال اخیر رشد اقتصادی هند را به رقم ۸ درصد رسانده است و کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند، در سال‌های آینده هند به رشد اقتصادی ۱۰درصد در سال نیز نایل شود.

اگر روزی، نام هند فقر و تنگدستی را به یاد می‌آورد، اکنون پیشرفت‌های اقتصادی و رنسانس علمی این کشور توجه همگان را به خود جلب کرده‌است. مدت‌ها است که سرمایه‌گذاری‌های عظیم خارجی در این کشور امری عادی به شمار می‌آید و فروش کالاهای هندی در بازارهای جهان به شدت افزایش یافته‌است.

کارشناسان سرآغاز پیشرفت‌های اقتصادی هند را سال ۱۹۹۱ می‌دانند. در این سال مانموهان سینگ وزیر دارایی هند، برنامه‌هایی را برای خروج کشور از اقتصاد برنامه‌ریزی شده به تصویب رساند و به تدریج به اجرا درآورد. از آن زمان به بعد به تدریج قوانین مالیاتی دست و پاگیر لغو شدند، قوانین صادرات و واردات کشور تعدیل شدند، امکان سرمایه‌گذاری خارجی فراهم آمد و امنیت سرمایه‌های داخلی تامین شد.

مانموهان سینگ اکنون نخست‌وزیر هند است و توسعه طرح‌هایی را که خود شروع کرده است، ادامه می‌دهد. تحلیلگران اقتصادی پیش‌بینی می‌کنند هند تا سال ۲۰۲۰ میلادی پس از آمریکا و چین سومین کشور صنعتی جهان باشد و درآمد سرانه کشور به ۵۰۰۰ دلار یعنی دوبرابر میزان فعلی برسد.

براساس سنجشی که طبق برابری قدرت خرید صورت گرفته است، اقتصاد هند با داشتن تولید ناخالص داخلی ۳/۶۱۱ تریلیون دلار، در مقام چهارم قرار دارد. طبق محاسبه بر اساس نرخ برابری ارزی با دلار آمریکا، تولید ناخالص داخلی این کشور با رسیدن به میزان ۸۷۱۹ میلیارد دلار (۲۰۰۵)، مقام بیستم را به خود اختصاص می‌دهد. در پایان سه‌ماهه اول سال ۲۰۰۶، اقتصادهند با رشد ۸/۹ درصدی تولید ناخالص داخلی، از نظر سرعت رشد دومین اقتصاد مهم جهان بود. با این حال تعداد بسیار بالای جمعیت باعث شده‌است درآمد سرانه طبق برابری قدرت خرید به ۳۳۰۰ دلار و طبق تولید ناخالص داخلی اسمی به ۷۱۴ دلار برسد.

اقتصاد هند، اقتصادی متنوع است و کشاورزی، صنایع دستی، نساجی، صنعت و گستره وسیعی از خدمات را در بر می‌گیرد. اگر چه هنوز دو سوم نیروی کار هند، درآمد خود را به‌طور مستقیم یا غیر مستقیم از بخش کشاورزی به‌دست می‌آورند، نقش بخش خدمات در اقتصاد هند اهمیت روزافزونی به خود گرفته‌است. آغاز عصر دیجیتال و خیل فراوان جمعیت تحصیلکرده و مسلط به زبان انگلیسی در هند، به تدریج اقتصاد این کشور را برای آن‌دسته از شرکت‌های بین‌المللی که خدمات به مشتریان و پشتیبانی فنی خود را برون‌سپاری می‌کنند به یک مقصد مهم تبدیل کرده‌است. هند یکی از مهم‌ترین صادرکنندگان نیروی کار متخصص در زمینه‌های خدمات مالی و نرم‌افزاری و مهندسی نرم‌افزار است.

تنوع زبانی در هند شاید از هر کشور دیگری بیشتر باشد. شمار دقیق زبان‌هایی که در هند به آنها تکلم می‌شود احتمالا از یک‌هزار بیشتر است، اما تعیین مرز مشخص میان زبان‌ها دشوار است. در سرشماری سال ۱۹۶۱ هند جمعا ۱۶۵۲ زبان ثبت شد، اما ممکن است برخی از آنها گویش‌های مختلف یک زبان واحد بوده باشند، و بعضی از آنها نیز از آن موقع تابه‌حال منسوخ شده‌اند.

۶ زبان عمده این کشور عبارتند از: هندی، بنگالی، تلوگو، مراتی، تامیل و اردو. بیش از ۵۰ میلیون نفر به هر یک از این زبان‌ها صحبت می‌کنند. ۱۲۲ زبان هم وجود دارند که بیش از یک میلیون نفر به هر یک از آنها حرف می‌زنند. هند زبان ملی سراسری ندارد.

در میان ۱۰ ابرشهر بزرگ جهان سه شهر آن در هند واقع شده اند؛ یعنی یکی بیشتر از چین. طبق آمار سازمان ملل، دهلی نو حالا دومین ناحیه شهری بزرگ جهان است، بمبئی (مومبای) در رده هفتم است و کلکته هم در جای دهم قرار دارد. جمعیت دهلی و حومه‌های بلافصل آن بیش از ۶۵/۲۲ میلیون نفر است و از این نظر تنها از توکیو پایین‌تر است.

در قرن هفدهم دهلی برای مدت کوتاهی پرجمعیت‌ترین شهر جهان بود، اما این شهر در سال ۱۹۶۰ حتی در میان ۳۰ شهر پرجمعیت جهان هم قرار نداشت. از آن پس رشد سالانه جمعیت این شهر بیش از ۴ درصد بوده است. نرخ سالانه رشد جمعیت اخیرا رو به کاهش گذاشته، اما هنوز هم بالای ۳ درصد

است.

با این نرخ رشد، جمعیت این شهر از طریق زاد و ولد و مهاجرت سالانه ۷۰۰ هزار نفر زیاد می‌شود و این افزایش جمعیت فشار زیادی بر منابع پایتخت هند وارد می‌کند. تامین آب یکی از مشکلات عمده است. تقریبا یک‌چهارم خانوارهای ساکن شهر دسترسی دائم به منابع آب ندارند. ۶ شهر بزرگ دیگر هند، یعنی چنای (مدرس)، بنگلور، حیدر آباد، احمدآباد، پونه (پونا) و سورات، در فهرست ۱۰۰ ناحیه شهری بزرگ سازمان ملل قرار دارند.