سید عباس عاملی- در یادداشت گذشته توضیحی ارائه شد مبنی بر چگونگی پرداخت کمک‌های نقدی به نامزدهای ریاست جمهوری در چند دهه اخیر. گفته شد که به دنبال اصلاح قانون مربوط به پرداخت کمک‌های نقدی به نامزدها در سال ۱۹۷۱، روند پرداخت کمک‌های نقدی از پرداخت مستقیم وجوه به نامزدها به پرداخت آنها به احزاب سیاسی و هزینه شدن کمک‌ها توسط احزاب برای نامزدهای متبوع تغییر یافت. در نظام سیاسی آمریکا از کمک‌های نقدی که مستقیما به نامزدها پرداخت می‌شود، به عنوان پول سخت (hard money) یاد می‌شود. در همین حال کمک‌های پرداختی به احزاب، پول نرم (soft money) نامیده می‌شوند. در واقع قانون سال ۱۹۷۱ به کاهش پول سخت و به افزایش پول نرم انجامید. ولی در سال ۲۰۰۲ این روند نیز دستخوش تغییر شد. برای سالیان متمادی بسیاری از فعالان سیاسی هزینه رقم‌های نجومی‌در انتخابات آمریکا را غیر قابل توجیه خوانده بودند و خواستار اصلاح این روند شدند. در صدر خواسته‌های آنها بسته شدن روزنه‌ای بود که قانون ۱۹۷۱ برجای گذاشته بود و آن پول نرم بود. در سال ۲۰۰۲، جان مک کین از حزب جمهوری خواه که خود زخم خورده هزینه‌های سنگین انتخاباتی بود (ناتوانی مک کین در جذب کافی کمک‌های نقدی در سال ۲۰۰۰، عامل اصلی شکست او در انتخابات داخلی حزب جمهوری‌خواه در مقابل جرج بوش شناخته می‌شود) در کنار راس فاینگلید از حزب دموکرات پیشتاز فعالان سیاسی برای اصلاح قوانین پرداخت کمک‌های نقدی بودند. این دو سناتور آمریکایی توانستند با جذب حمایت هر دو حزب در کنگره آمریکا قانون اصلاح نحوه پرداخت کمک‌های نقدی به نامزدهای انتخاباتی که به قانون مک کین- فاینگلید معروف شد را به تصویب برسانند.

هدف اصلی تصویب قانون مک کین- فاینگلید جلوگیری از روند رو به افزایش نقش پول نرم در انتخابات آمریکا بود. به دنبال تصویب این قانون پرداخت پول نرم به احزاب سیاسی بسیار محدود شد و همین مبلغ‌ها نیز مورد نظارت سنگین کمیسیون انتخابات فدرال قرار گرفتند. به علاوه از تبلیغات غیر مستقیم له یا علیه نامزدها توسط پول نرم نیز جلوگیری به عمل آمد.با این حال، پنج سال پس از تصویب قانون مک کین- فاینگلید، عدم تاثیر عملی این قانون مشهود به نظر می‌رسد. در حالی که هدف نهایی این قانون کاهش نقش پول در انتخابات آمریکا بود، انتخابات سال ۲۰۰۴ که اولین انتخابات ریاست جمهوری پس از تصویب قانون مک کین- فاینگلید بود گرانترین انتخابات تاریخ آمریکا بود، که در آن مجموعا یک‌میلیارد دلار توسط دو حزب اصلی هزینه شد. این قانون همچنین روزنه‌ای دیگر بر جای گذاشت. به دنبال تصویب این قانون گروه‌هایی موسوم به گروه‌های ۵۲۷ آغاز به فعالیت کردند. این گروه‌ها در نظام مالی آمریکا از پرداخت مالیات معافند و مورد نظارت کمیسیون انتخابات فدرال واقع نمی‌شوند. به همین دلیل این گروه‌ها به طور غیر مستقیم به تبلیغ به نفع یا بر ضد نامزدها می‌پردازند. یکی از معروفترین این گروه‌ها در انتخابات سال ۲۰۰۴ گروه Swift Boat Veterans for Truth بود که متشکل از تعدادی سربازان آمریکایی بود که در جنگ ویتنام شرکت داشتند و به منظور زیر سؤال بردن سابقه نظامی‌جان کری فعالیت می‌کردند. کنگره آمریکا در حال حاضر در حال بررسی تصویب قانونی برای محدود کردن فعالیت این گروه‌هاست. ولی هیچ قانون جدیدی انتخابات سال ۲۰۰۸ را تحت تاثیر قرار نخواهد داد.انتخاباتی که پیش رو داریم یقینا پر هزینه‌ترین انتخابات تاریخ آمریکا خواهد بود. در حالی که بیش از پانزده ماه به برگزاری انتخابات باقی مانده است، نامزدهای جمهوری خواه و دموکرات جمعا موفق به جذب حدود ۲۹۰میلیون دلار شده‌اند.

abbasameli@hotmail.com