سیدعباس عاملی- توانایی فراهم کردن سرمایه لازم را می‌توان مهم‌ترین شرط پیروزی در انتخابات آمریکا دانست. انتخابات آمریکا، به علت وسعت این کشور و مدت طولانی رقابت نامزدها با یکدیگر به عنوان گرانترین انتخابات در سراسر دنیا شناخته می‌شود.

نیازمندی نامزدهای انتخاباتی به کسب پول مورد نیاز در تاریخ انتخابات آمریکا باعث شده است، عواملی که پشتوانه مالی نامزدها می‌شوند همواره نفوذ قابل توجهی در روند سیاسی کشور داشته باشند. و این مساله همواره مورد انتقاد ناظران سیاسی قرار گرفته و قانونگذاران آمریکا را چندین باربرانگیخته است تا این روند را اصلاح کنند. تا پیش از سال ۱۹۷۱، بخش عظیمی از کمک‌های نقدی توسط اشخاص‌میلیونر پرداخت می‌شد که در اصطلاحات سیاسی آمریکا به «گربه‌های چاق» (fat cats) موسوم هستند.

به دنبال افشای ماجرای واترگیت که قول اهدای کرسی‌های عالی رتبه سیاسی توسط ریچارد نیکسون، رییس‌جمهور وقت آمریکا، به ازای کمک‌های مالی در انتخابات سال ۱۹۷۰ را برملا کرد، کنگره آمریکا اصلاحیه قوانین مربوط به اهدای وجوه نقدی به نامزدهای ریاست‌جمهوری را در سال ۱۹۷۱ تصویب کرد. به دنبال تصویب این قانون کمک‌های نقدی اشخاص به هر نامزد ریاست‌جمهوری به‌هزار دلار و کمک سازمان‌های غیر دولتی به ۵‌هزار دلار محدود شد. ولیکن تصویب این قانون روزنه ای عظیم را بر جای گذشت.

افراد و سازمان‌های غیر دولتی اگرچه در پرداخت وجوه کمکی به نامزدها محدود شدند، ولی در پرداخت کمک‌های نقدی به احزاب سیاسی همچنان آزاد بودند. و احزاب سیاسی نیز می‌توانستند وجوه دریافتی را به نحو دلخواه هزینه کنند به شرط اینکه به طور مستقیم در تبلیغات خود با استفاده از عباراتی همچون «به x رای بدهید» یا «x برای آمریکا مضر است» له یا علیه نامزدی تبلیغ نکنند.

بدین‌ترتیب احزاب سیاسی با استفاده از روش‌های غیرمستقیم، مانند مطرح کردن مسائل مهم انتخاباتی و بیان کردن عملکرد ضعیف نامزد رقیب در مورد آن مساله، به حمایت مالی از نامزدهای متبوع خود پرداختند.

در حقیقت اسپانسرهای اصلی نامزدها همان افراد‌میلیونر باقی ماندند. شرکت‌های تجاری نیز با ایجاد گروه‌هایی موسوم به «کمیته‌های فعالیت سیاسی» به حمایت مالی از نامزدهای مورد علاقه‌شان پرداختند. شرکت‌ها برای دور کردن نگاه‌های منتقد کمک‌های مالی خود را از طریق این کمیته‌ها راهی ستاد‌های انتخاباتی می‌کردند.

تعداد این کمیته‌ها نیز به مرور زمان افزایش چشمگیری یافت. در حالی که در سال ۱۹۷۴ ایالت واشنگتن میزبان تنها ۶۰۸ کمیته فعال سیاسی بود، تعداد این کمیته‌ها تا سال ۱۹۹۴ به حدود چهار‌هزار رسید. در همین مدت کمک‌های نقدی این گروه‌ها به نامزدهای ریاست‌جمهوری از ۵/۱۲‌میلیون دلار به ۱۷۰‌میلیون دلار افزایش یافت.

abbasameli@hotmail.com