افول دبی؛ صعود ابوظبی
کارشناسان بر این باورند که پول تزریقی از سوی ابوظبی می‌تواند مسیر روابط اقتصادی دبی با جهان غرب را تغییر دهد گروه بین‌الملل، شادی آذری- هیچ سمبلی را برای انتقال ثروت در کشورهای حوزه خلیج فارس نمی‌توان بزرگتر از این یافت که نام بلندترین ساختمان دبی به نام رهبر ابوظبی تغییر یافته است. ابوظبی، دبی غرق در بدهی را با پول خود از بحران نجات داد.
سال‌ها پایتخت امارات متحده عربی، ابوظبی، نقش یک همسایه ثروتمند اما ساکت را ایفا می‌کرد تا اینکه دبی همیشه درخشان در عرصه بین‌المللی انگشت‌نما شد و این زمانی بود که سررسید بدهی‌های بین‌المللی دبی فرارسیده بود.
ابوظبی غرق در پول‌های نفتی، سال گذشته میلادی ۲۵ میلیارد دلار به دبی داد تا به این سرزمین که سابقا بسیار پررونق بود کمک کند تا بدهی خود را به سرمایه‌گذاران خارجی پس دهد. رکود جهانی رشد دبی را به حداقل رساند. این عملیات نجات سبب شد تا تصویر جهانی ابوظبی به یک قطب قدرت و جاه‌طلبی بدل شود. هنگامی که دبی سرگرم ساخت شهرک‌های فانتزی در دل صحرا بود، ابوظبی قراردادهایی را برای تاسیس شعب موزه‌های لوور و گاگنهایم منعقد می‌ساخت.
اما آتش‌بازی و مراسم نور افشانی که به مناسبت بهره برداری از برج جدید دبی به ارتفاع نیم مایل (نزدیک به ۸۳۰ متر) برپا شد، در وهله اول این موضوع را به یاد می‌آورد که پول اعطا شده به دبی شرایطی را به دبی تحمیل می‌کند. حکام محافظه‌کارتر ابوظبی اکنون از اهرم‌های خود برای اعمال کنترل بیشتر بر سیاست‌های اقتصادی دبی، قواعد آزادانه اجتماعی و معاملات بین‌المللی این امیرنشین استفاده می‌کنند.
هانی صبرا، کارشناس خاورمیانه مرکز مشاوره‌ای یورآسیا می‌گوید: «فرمانبرداری سیاسی دبی بزرگترین سپاسگزاری دبی از ابوظبی است که به‌خاطر نجات آن از بحران بدهی‌های ماه گذشته انجام می‌گیرد.»
ابوظبی تلویحا افتخار گشایش بلندترین برج دبی را ربود و آن را از آن خود کرد. مدت‌های مدیدی بود که به این برج، برج دبی گفته می‌شد، اما به‌طور پنهانی نام آن به برج خلیفه تغییر یافت و روز دوشنبه به عموم مردم با این نام معرفی شد که از نام امیر ابوظبی و رییس امارات متحده عربی، شیخ خلیفه بن زاید آل نهیان برگرفته شد.
کریستوفر دیویدسون یک کارشناس منطقه خلیج‌فارس از دانشگاه دورهام انگلیس می‌گوید: «فرصتی طلایی برای ابوظبی فراهم شده است تا کنترل سیاسی خود را بر دبی و کل امارات افزایش دهد.»
سال‌ها بود که ابوظبی مترصد فرصتی بود تا به مرکز ثقل کشور امارات که متشکل از هفت امیرنشین است، تبدیل شود و در این میان دبی بیشترین مقاومت را در برابر هرگونه نظارت یا کنترل خارجی از خود نشان می‌داد. حقیقت این است که پول تزریقی از سوی ابوظبی می‌تواند مسیر روابط اقتصادی دبی با جهان غرب را تغییر دهد و مهمتر اینکه می‌تواند بر حجم مبادلات عظیم تجاری ایران با دبی تاثیرگذار شود.
به‌رغم دبی، ابوظبی بر این باور است که باید بی‌صدا و آرام به‌پیش رفت و اینکه هرگونه تصمیمی در زمینه سیاست یا اقتصاد چیزی نیست، جز یک موضوع خانوادگی بین ابوظبی و سایر امیرنشین‌های خانواده امارات.
شکیل از واحد اطلاعات اکونومیست می‌گوید: «ابوظبی پنانسیل‌ها و اهداف خود را به اعلام عموم نمی‌رساند» و آنهایی که امیدوارند بحران بدهی‌های دبی سایر کشورهای نفت‌خیز حوزه خلیج فارس را مجبور کند تا در مورد مسایلشان کمتر رازدار باشند، باید همچنان در انتظار بمانند.
ارسال نظر