خبرهای خوشی که نباید هدر داد

رای دهندگان بزرگ‌ترین دموکراسی جهان به دولت خود شانسی دوباره دادند

شادی آذری

هندوستان سرزمین امیدهای روشن و در عین حال کشوری به شدت هم فقیر است. در سال جاری حدود ۲۷میلیون هندی پا به عرصه جهان می‌گذارند. اگر اوضاع بهبود نیابد حدود ۲میلیون نفر آنها تا پیش از انتخابات سراسری بعدی خواهند مرد. بیش از ۴۰درصد کودکانی که زنده می‌مانند به دلیل سوء‌تغذیه از رشد فیزیکی باز خواهند ماند. اغلب این کودکان خواهند توانست در مدرسه‌ای نام‌نویسی کنند، اما نمی‌توانند روی عملکرد معلم‌هایشان چندان حساب کنند چون با گذراندن پنج کلاس تنها کمتر از ۶۰درصد این دانش‌آموزان قادر خواهند بود یک داستان کوتاه را بخوانند و بیش از ۶۰درصد آنها با یک حساب ساده گیج می‌شوند.

حدود ۳۰۰ حزب و نامزدهای مستقل بسیاری در انتخاباتی که به تازگی در هندوستان به پایان رسید، شرکت کرده‌ بودند. آنها طیف وسیعی از نمادهای عجیب را انتخاب کرده بودند: یک نوع نیلوفر آبی، تیروکمان، پنکه سقفی، یک بازیکن کریکت که توپی را به سمت خط مرزی زمین هدایت می‌کند، ... .

از میان ۴۱۷میلیون نفری که رای دادند (مشارکت ۵۸درصدی) حدود ۱۱۹میلیون نفر به نماد دست باز که متعلق به حزب کنگره بود رای دادند. همین کافی بود که ۲۰۶ کرسی از ۵۴۵ کرسی مجلس هند به این حزب تعلق گیرد. در کشوری که اندازه آن بیش از دوبرابر اندازه اتحادیه اروپا است و تعداد زبان‌های آن هم بیش از زبان‌های مورد استفاده در اتحادیه اروپا است این بدان معناست که هر حزبی می‌تواند با رای مردم به پیروزی امیدوار باشد و اگر حزب کنگره از این آرا به درستی استفاده کند شانسی بی‌نظیر به وجود می‌‌آید تا رفاه نسل آینده هندوستان بهبود یابد. خبر خوش این که حزب کنگره توانست ائتلافی تشکیل دهد که اکثریت باثبات پارلمان را به خود اختصاص دهد. بنابراین کشور مجبور نخواهد بود قصه پنج سال گذشته را تکرار کند. طی این سال‌ها حزب کنگره انرژی خود را هدر می‌داد تا بین متحدانش در ائتلافی بزرگ و نامتجانس صلح برقرار کند.طی پنج سال گذشته حزب کنگره می‌توانست نقصان‌هایی چون بوالهوسی‌های سیاست‌های ائتلاف را مورد نکوهش قرار دهد. اما در هفته جاری این بهانه خود را از دست داد و زحمت متحدان سابقش از دوشش برداشته شد. اکنون این حزب به وضوح از قیومیتی برخوردار شده است که می‌تواند برای کشور مغزهای تحصیل‌کرده، شکم‌های سیر، مزارع آبیاری شده و برق بدون خاموشی به ارمغان آورد بدون آنکه بودجه کشور مورد تهدید قرار گیرد. این وعده‌ها در نخستین بیانیه حزب نیز مطرح شد همان‌طور که در انتخابات سال ۲۰۰۴ مطرح شده بود. اما اگر این بار دست باز هندوستان باز هم خالی بماند دفعه بعد رای‌دهندگان به دستی دیگر رای خواهند داد.