دنیای اقتصاد- پس از چندین هفته که به نظر می‌رسید ریاست‌جمهوری اوباما با آغازی دشوار همراه بود، سرانجام وی موفق شد خبرهای خوبی نیز دریافت کند. دوشنبه شب گذشته بسته عظیم ۸۳۸میلیارد دلاری که قرار است براساس آن این مبلغ ظرف ۲ سال هزینه شود، موافقت اولیه ۶۱ سناتور از جمله سه جمهوریخواه را دریافت کرد که بدون این سه نفر تصویب طرح که رای ۶۰ نفر را لازم دارد، غیرممکن خواهد بود. تازه‌ترین تحلیل اکونومیست از طرح محرک اقتصادی اوباما:

یک پیروزی باکیفیت

قرار است سنای آمریکا لایحه عظیم محرک اقتصادی اوباما را تصویب کند

شادی آذری

پس از چندین هفته که به نظر می‌رسید ریاست‌جمهوری باراک اوباما با آغازی دشوار همراه بود، سرانجام وی موفق شد خبرهای خوبی نیز دریافت کند. دوشنبه شب گذشته یک بسته محرک اقتصادی عظیم ۸۳۸میلیارد دلاری که قرار است براساس آن این مبلغ ظرف ۲ سال هزینه شود، به بوته آزمایش دشواری در سنا گذاشته شد.

اگرچه هنوز مراحلی دشوار باقی مانده است که طرح به‌طور قطعی به تصویب رسد، اما تاکنون اوضاع باب میل اوباما پیش رفته است. تصویب قطعی طرح نیاز به رای مثبت حداقل ۶۰ سناتور دارد تا بحث‌ها به پایان رسد. در غیر این صورت طرح به‌طور نامحدود مورد بحث گذارده می‌شود و به این فرآیند اطاله کلام گفته می‌شود. طرح محرک اقتصادی هنوز به‌طور کامل موانع را پشت سر نگذارده است. رای اصلی سنا (که تنها نیازمند اکثریت آراست و اکنون تنها رای کفایت مذاکرات اخذ شده است) در روز سه‌شنبه آینده حالت رسمی به خود خواهد گرفت. اما هنوز نیازمند کار سخت است تا نسخه‌های سنا و کاخ سفید تطبیق داده شوند. اگرچه مجموع کلی پول مطرح شده در هر دو طرح شبیه به هم به نظر می‌رسد، اما این موضوع بر اختلافاتی مهم سرپوش می‌گذارد.

سه جمهوری‌خواهی که آرای آنها در سنا حیاتی بود، تنها در صورتی حاضر به دادن رای مثبت به طرح شدند که برخی قسمت‌های آن حذف شود. هضم این موضوع برای دموکرات‌های کاخ سفید دشوار می‌نماید. این حذف‌ها شامل کاهش کمک به ایالت‌ها و کاهش میزان هزینه بخش مواد غذایی، مدارس و مزایای بیکاری خواهد بود.

اگر دموکرات‌ها سعی کنند که این هزینه‌ها را در طرح حفظ نمایند، تصویب آن منتفی خواهد بود.

با وجود این شرایط خوب به نظر می‌رسد. هدف اوباما یعنی تصویب لایحه تا روز شانزدهم فوریه «روز رییس جمهوری»، محقق خواهد شد.این یک پیروزی با کیفیت برای رییس‌جمهوری آمریکاست. او با جمهوریخواهان و جناح چپگرای خود روبه‌رو شد و به نظر می‌رسد تقریبا هر آنچه که خواسته است را به دست آورده است و البته این کار به موقع انجام شده است.او با مبارزه برای تصویب طرحش در ایالت‌های تحت فشار اقتصادی ایندیانا و فلوریدا و با استفاده از همه توان و مهارت‌هایش در سخنوری توانست به خواسته خود دست یابد. این موضوع به اعضای کنگره یادآور شد که او توان تاثیرگذاری بر تفکرات آنها و به طور مستقیم بر مردم را دارد. در میان آمریکایی‌های عادی او هنوز از رتبه تایید عملکرد بالایی، یعنی رقم ۶۰درصد برخوردار است.

اوباما این برتری خود را (یعنی کسب ۶۱ رای که یک رای بیشتر از حد نیاز بود) به مدد آرای سه سناتور جمهوریخواه میانه رو به‌دست آورد که نام‌هایشان بدین قرار است:

اولیمپیا اسنو و سوزان کالینز که هر دو از ایالت ماین هستند و آرلن اسپکتر از ایالت پنسیلوانیا. بدون آرای این سه نفر، طرح اوباما با شکست مواجه می‌شد چون حقیقت تلخ این است که رویای دولت دو حزبی او از مرکز متحمل یک ضربه شده است. طرح محرک اقتصادی‌ (یا دقیق‌تر بگوییم نسخه کمی متفاوت آن که مبلغ ۸۱۹میلیارد دلار را شامل می‌شود) در شرایطی از سنا گذشت که حتی یک جمهوریخواه نیز به آن رای مثبت نداده بود.

هنوز معلوم نیست از این طرح چه درسی می‌توان برای قانونگذاری‌های حتی دشوارتر در آینده ازجمله برنامه‌های اوباما برای سیستم بهداشت و درمان تقریبا جهانی گرفت.

اوباما نمی‌تواند به این تکیه کند که خانم اسنو، خانم کالینز یا آقای اسپکتر همیشه در موارد دشوار به او رای حیاتی مثبت دهند، اما اعداد حاکی از آن است که اوضاع به نفع اوباماست.

بسته به موضوع، اوباما می‌تواند از نامزدهای بالقوه دیگری نیز استفاده کند.

به عنوان مثال جان مک کین می‌تواند از حزب خود در مورد اصلاح ساختار مهاجرت دفاع کند. یک جمهوریخواه از شرق مانند سه نفری که بسته محرک اقتصادی او را نجات دادند، می‌تواند به طرز قانع‌کننده‌ای در مورد بهداشت و درمان به او کمک کند. اما آنچه بیش از همکاری دو حزبی برای اوباما مورد نیاز است، استفاده از تاکتیک تفرقه بینداز و حکمرانی کن است، به خصوص وقتی با جمهوریخواهان مواجه می‌شود.