ایسنا- هفته‌نامه اکونومیست در گزارشی انتقادی در خصوص عملکرد آنگلا مرکل در عرصه فعالیت‌های بین‌المللی به بیان این دیدگاه پرداخته که حضور پررنگ‌تر صدراعظم آلمان نه تنها برای کشورش بلکه برای جهان مفید و سودمند خواهد بود.

هفته‌نامه اکونومیست در گزارشی با عنوان «مرکل کجاست؟» نوشته است: این روزها آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان در کانون تحولات بین‌المللی و در بطن سیاست‌گذاری‌ها و واکنش‌های مستقیم به طیف گسترده‌ای از مناقشات و بحران‌های بین‌المللی نظیر بحران مالی کنونی جهان به ایفای نقش زیادی نمی‌پردازد. کسی که زمانی با روی کار آمدنش در بطن سیاست‌گذاری‌های آلمان سر و صدای زیادی را در جهان به پا کرد اکنون گویی خاموش خاموش است.

(آلمان) برترین اقتصاد اروپا و چهارمین اقتصاد بزرگ جهان است. این کشور بزرگترین صادرکننده کالا در دنیاست. اگر چه در اعماق رکود اقتصادی شدیدی فرو رفته، اما کماکان به طرز چشمگیری با ازدیاد بودجه روبه‌روست. به‌رغم برگزاری جمیع اجلاس‌های پر جنب و جوش ماه‌های اخیر که به بررسی بحران‌های مختلف در عرصه بین‌المللی پرداخته، حرف‌ها و پیام‌های زیادی از آلمان به گوش نمی‌رسد.

آنگلا مرکل طی ۳ سال گذشته، اساسا به خاطر نامرئی بودنش به چشم می‌آید!! بین مرکل و نیکولا سارکوزی، رییس‌جمهور به شدت فعال فرانسه و حتی گوردون براون، نخست وزیر به تازگی نیرومند شده بریتانیا تضاد تفاوت بسیار چشمگیری وجود داشته است.

البته بی‌سر و صدایی مرکل از دلایل کاملا معقولی نشات می‌گیرد. دست بر قضا فرانسه ریاست دوره‌ای اتحاد اروپا را طی ۶ ماه آ‌ینده بر عهده دارد؛ امری که بهانه لازم را برای سارکوزی فراهم می‌آورد تا خود را سر زبان‌ها بیندازد. از سوی دیگر گوردون براون که در صندوق بین‌المللی پول (IMF) و وزارت خزانه‌داری انگلیس دارای سوابق طولانی و ارزنده می‌باشد سیاستمداری است که مدیریت و درکش نسبت به مقولات مالی و اقتصادی در سطح بین‌المللی ارزنده است، سیاستمداری است که مدیریت و درکش نسبت به مقولات مالی و اقتصادی در سطح بین‌المللی مورد قبول همگان است. اما خانم مرکل ذ‌اتا مدیر بی‌سر و صدایی است که به جای گرایش به تیترهای پر زرق و برق بیشتر به ظرایف و دقایق سیاست‌گذاری‌ها و خط مشی‌ها توجه می‌کند.

مشکل مرکل به لحاظ سیاسی از این مساله سرچشمه می‌گیرد که حزب راست میانه دموکرات مسیحی آلمان (CDU) در ائتلاف بزرگ با حزب چپ میانه سوسیال دموکرات (SPD) مشارکت دارد. این در حالی است که مبارزات انتخاباتی برای انتخابات فدرال سپتامبر آینده در آلمان که به احتمال قریب به یقین به عرصه رقابت مرکل و وزیر خارجه کابینه‌اش فرانک والتر اشتاین مایر از حزب SPD تبدیل خواهد شد از هم‌اکنون آغاز شده است.

این هفته‌نامه ادامه می‌دهد با این وجود کاخ صدر اعظمی آلمان تریبون قدرتمندی را در اختیار مرکل قرار می‌دهد تا به وسیله آن هم برای مخاطبین داخلی و هم مخاطبان خارجی درباره مسائل گوناگون موعظه کند. واقعیت آن است که آلمان بحران جدی را پشت سر می‌گذارد. این کشور مدت‌های طولانی تصور می‌کرد که قادر به در هم شکستن امواج سهمگین بحران‌های اقتصادی است، اما به راستی که وقتی متوجه زیان‌ها و مضرات اقتصادی بانک‌های خود شد که دیگر دیر شده بود. اگر چه آلمان یکی از کشورهایی است که به بهترین نحو ممکن می‌تواند بسته انگیزشی اقتصادی تهیه و تنظیم کرده و در جهت مقابله با بحران‌های اینچنینی ابتکار عمل را در دست گیرد، اما اکنون می‌بینیم که مقامات برلین به طرز تاسف برانگیزی نسبت به ارائه چنین طرح‌ها و بسته‌هایی اکراه دارند. پیپر اشتاین بروک وزیر دارایی آلمان، از دیگر مهره‌های سیاسی حزب سوسیال دموکرات همانند بسیاری از اهداف خود شدیدا به اصل صداقت و راستی در سیاست‌گذاری‌های اقتصادی وابسته و علاقه‌مند است. نویسنده اکونومیست معتقد است زمانی که کشورهای متمول جهان در آستانه سقوط در درون بدترین رکود اقتصادی از دهه ۱۹۳۰ به این سو قرار دارند دیگر برای پافشاری و اصرار بر تدوین سیاست‌های بودجه متوازن (Balanced Budget) فرصتی باقی نمی‌ماند.

بانوی ساکت

اکونومیست در ادامه می‌نویسد: ایفای نقش و اظهارنظرهای بیشتر و پررنگ‌تر از سوی مقامات آلمان بدان جهت لازم و ضروری به نظر می‌رسد که این کشور باید باور و عقاید اروپا را در عرصه رقابت اقتصادی و بازار آزاد تجاری تحکیم بخشد. نیکولا سارکوزی مسلما تنها سیاستمدار اروپایی است که از بحران مالی پیش آمده به عنوان بهانه‌ای برای زیر سوال بردن اساس سیاست آزادی اقتصادی (عدم دخالت دولت در امور اقتصادی ) و دفاع از ایفای نقش گسترده‌تر برای دولت‌ها (در عرصه اقتصادی) بهره‌برداری کرده است. مرکل به عنوان سیاستمداری که متولد آلمان شرقی کمونیست بوده است در قیاس با سایر رهبران اروپایی برای خود دلایل قانع کننده‌تری جهت نگرانی در خصوص این قبیل ایده‌ها دارد. متاسفانه دولت مرکل در حال نشان دادن تزلزل و سستی است به خصوص پس از آنکه حرف و حدیث‌هایی در خصوص کمک مالی به کمپانی خودروسازی اپل - از زیرشاخه‌های کمپانی رو به ورشکستگی آمریکایی جنرال موتورز، به گوش رسید.

مرکل شاید در واکنش به برخی فشارها به این نکته استناد کند که هنوز نزد مردم آلمان محبوب است، از علائم و قراین این‌گونه پیداست که حزب متبوع وی یعنی حزب دموکرات مسیحی به احتمال زیاد در انتخابات بعدی به پیروزی خواهد رسید. اما در عین حال احتمال می‌رود که وجود شکاف و دو دستگی نزد رای دهندگان مرکل را به تشکیل یک دولت ائتلافی نارضایت‌بخش دیگری وادار کند.

تحت این شرایط این خطر وجود دارد که تداوم بن‌بست‌های سیاسی مانع از پیشبرد اصلاحات اقتصادی در آلمان شود. بدتر از همه آن که خود مرکل گاهی اوقات بر لزوم ایجاد اصلاحات بیشتر تاکید می‌کند. با وجود این اگر چه نرخ اشتغال‌زایی در آ‌لمان طی ماه‌های اخیر با رشد روبه‌رو بوده اما کمتر اقتصاد‌دانی را می‌توان پیدا کرد که بگوید آلمان در ادامه مسیر رفاه و آبادانی به آزاد‌سازی اقتصادی و رقابت بیشتر نیاز مبرم ندارد. هفته‌نامه اکونومیست در پایان آورده است: خانم مرکل در عین حال مدیری ماهر و توانمند است. سیاستمدارانی که پیوسته از او انتقاد کرده‌اند اغلب اوقات مجبور شده‌اند شغل خود را عوض کنند، اما در هر حال رهبر ژرمن‌ها اگر بیش از پیش به بیان مواضع و دیدگاه‌های خود بپردازد قطعا به کشورش و در مجموع کل اروپا لطف بزرگی کرده است. کسی چه می‌داند شاید این رویه باعث شود که سال آینده او حتی بدون حضور حزب SPD در ائتلاف حاکم دوم یافته و به حرکت خود ادامه دهد.