شادی آذری- هر چه باراک اوباما و جان مک‌کین به پایان این رقابت انتخاباتی طولانی نزدیک‌تر می‌شوند، بیش از هر زمان دیگری دعوای آنها بر سر رای دهندگان سفید پوست مسیحی موسوم به پایبندان به انجیل یا «دوباره متولد شده‌ها» بیشتر می‌شود. هر دوی نامزدها زمان زیادی را صرف رهبران این دسته از مسیحیان می‌کنند و هر دوی آنها جلساتی را با «رای دهندگان به ارزش‌ها» برگزار می‌کنند تا آنها را متقاعد سازند.

دموکرات‌ها سرانجام فهمیده‌اند احمقانه است گروهی را که ۲۳درصد جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند، نادیده بگیرند. در سال ۱۹۸۸ مایکل دوکاکیس به ندرت در مورد این گروه از مسیحیان پایبند به انجیل سخن می‌گفت. امسال همه نامزدهای عمده حزب دموکرات به آنها توجه کردند. اوباما می‌گوید، کسی است «که واقعا پافشاری کرده است تا حزب دموکرات، مردم دیندار را جذب کند.»

کارکنان ستاد اوباما بیش از ۲۰۰ «گردهمایی ارزش‌های آمریکایی» یا جلساتی با موضوع دینداری و اعتقادات برگزار کرده‌اند. البته هدف این نیست که رای کل گروه پایبندان به انجیل را به دست آورند، بلکه صرفا شکستن چنین سنگ سخت و یکپارچه‌ای می‌تواند بسیار مفید واقع شود.دموکرات‌ها دلایل خوبی دارند که فکر کنند می‌توانند چنین تهاجمی را شکل دهند. بسیاری از انجیل گراها از جورج بوش ناراضی‌اند. نظرسنجی انجام شده توسط مرکز تحقیقاتی پو نشان می‌دهد که کمتر از نیمی از انجیل‌گراهای سفید پوست (۴۷درصد آنها) عملکرد بوش را مورد تایید قرار می‌دهند و ۴۸ درصد آنها عملکرد بوش را قبول ندارند. انتخابات میان دوره‌ای سال ۲۰۰۶ برای حقوق انجیل گراها وحشتناک بود.قهرمانان آن مانند ریک‌سانتروم در پنسیلوانیا و کنت‌بلک‌ول در اوهایو نابود شدند. دموکرات‌ها مسیحیان خودشان را از جمله تیم کین و تد استریکلند که به ترتیب فرمانداران ویرجینیا و اوهایو بودند، برگزیدند.

بسیاری از انجیل‌گراها نیز با مک‌کین این مشکل را دارند که چرا مک‌کین تصمیم نمی‌گیرد که پیرو کلیسای اسقفی است یا پیرو غسل تعمید. مک‌کین در سال ۲۰۰۰، پت رابرتسن و جری فال‌ول، دو رهبر کهنه‌کار انجیل‌گراها را متهم کرده بود که «نمایندگان تعصب» هستند. این بار نیز او ابتدا از دو انجیل‌گرای مشهور به نام‌های جان‌هاگی و راد‌پارسلی یاد کرد و سپس حمایت آنها را رد کرد.

تنها چیزی که رهبری گروه انجیل‌گراها در رقابت‌های انتخاباتی مقدماتی با آن موافق بود این بود که هرکس دیگری را می‌خواست جز مک‌کین. تنها ۲۸درصد از سفید‌پوستان پایبند به انجیل خود را حامی «محکم» مک‌کین در ماه اوت می‌دانستند. در حالی‌که این رقم در چهار سال پیش برای حمایت از بوش ۵۷درصد بود.

اما با وجود همه این شرایط این دموکرات‌ها هستند که از وضعیت بدتری برخوردارند. انجیل‌گرایان سفید‌پوست، مذهبی‌ترین گروه جمهوری‌خواهان در ایالات متحده هستند و ۶۲درصد آنها جمهوری‌خواهند در حالی‌که این رقم برای کل رای‌دهندگان آمریکایی ۳۸درصد است. حمایت آنها از جمهوری‌خواهان بیشتر از میزان حمایتشان در سال ۲۰۰۰ است و به علاوه زیر ۳۰ ساله‌‌های آنها نسبت به بالای ۳۰ساله‌هایشان بیشتر از جمهوری‌خواهان حمایت می‌کنند. ۶۴درصد انجیل‌گرایان جوان، جمهوری‌خواه هستند در حالی‌که ۲۹درصد آن دموکراتند.

این ارجحیت کلی که جمهوری‌خواهان نسبت به دموکرات‌ها دارند، در برتری مک‌کین (با همه اختلافاتش با انجیل‌گراها) نسبت به اوباما نیز وجود دارد. در مجموع انجیل‌گراهای سفید‌پوست با اختلاف ۴۴درصدی مک‌کین را به اوباما ترجیح می‌دهند. (این رقم مربوط به برتری بوش به الگور در سال ۲۰۰۰ تنها ۳۰درصد بود)

در میان انجیل‌گراهای سفیدپوستی که بیش از یک‌بار در هفته به کلیسا می‌روند، این برتری مک‌کین ۵۴درصد است. بخش اعظم این برتری مربوط به تردیدها در مورد اوباما است.

تنها ۲۷درصد از این گروه اعتقاد دارند که سناتور به شدت مذهبی ایلینویز به ارزش‌های آنها معتقد است.

اکنون این پرسش مطرح است که آیا مک‌کین می‌تواند با انجیل‌گرایان پرانرژی به کاخ سفید هدایت شود؟ بی‌شک او اکنون نسبت به یک ماه پیش که هنوز انجیل‌گراها نظری نداده بودند از وضعیت بهتری برخوردار است. کاتولیک‌ها حمایت خود را به اردوگاه دموکرات‌ها معطوف ساخته‌اند. از سوی دیگر پیلین و حامیانش طرفداران سکولاریسم آمریکا و رای‌دهندگانی را که هنوز تصمیم نگرفته‌اند، به خصوص در مورد مساله سقط جنین به فکر برده‌اند.

هرچند مشکلاتی که اکنون مک‌کین با آنها مواجه است، آن‌قدر کوچک است که پایبندان به انجیل را به وجد نمی‌آورد، اما به اندازه کافی هم بزرگ هست.