هدف: دستگیری دو «ناقض قانون» که در یک رستوران پناه برده بودند؛ مکان: مجموعه‌ای از خانه‌های سیار فلزی برای تقلید از محله فلسطینی‌ها؛ وسایل: ماسک صورت، سلاح‌های پلاستیکی و اسلحه پینت‌بال. نیروهای جذب‌شده به‌طور روش‌مند پخش شدند، وارد شدند و مهاجمان را بدون شلیک گلوله دستگیر کردند. مدیر آموزش که یک سرهنگ بود با غرور نگاه می‌کرد. او به این شرط صحبت کرد که برای بحث درباره مسائل حساس از نظر رتبه مشخص شود. «میریام برگر»، «سفیان طه»، «هایدی لوین» و «لاودی موریس» در گزارش ۵مارس در واشنگتن پست نوشتند، او ماه گذشته در موسسه آموزشی مرکزی تشکیلات خودگردان فلسطین به واشنگتن‌پست گفت: «می‌بینید، ما اینجا بسیار حرفه‌ای هستیم. ما واقعا تلاش می‌کنیم.»

به خبرنگاران واشنگتن‌پست اجازه دسترسی به این مرکز آموزشی داده شد تا به چالش‌های پیش روی نیروهای امنیتی فلسطین نگاهی بیندازند؛ اقدامی که واشنگتن آن را محور برنامه‌های خود برای تشکیلات تقویت‌شده خودگردان فلسطینی می‌داند که می‌تواند به ثبات غزه پس از جنگ کمک کند. به‌رغم دو دهه اصلاحات، نیروهای امنیتی به‌طور مزمن کمبود بودجه و به‌طور گسترده‌ای نامحبوب هستند و برای بر عهده گرفتن مسوولیت‌های عظیمی که حامیان غربی آنها متصور هستند، مجهز نیستند. بایدن در مقاله‌ای در واشنگتن‌پست در ماه نوامبر نوشت: «درحالی‌که ما برای صلح تلاش می‌کنیم، غزه و کرانه باختری باید تحت یک ساختار حکومتی واحد و در نهایت تحت یک تشکیلات خودگردان فلسطینی دوباره متحد شوند.» در ماه‌های پس از آن، نمایندگان ایالات متحده در رام‌الله، تل‌آویو و پایتخت‌های عربی در رفت و آمد بودند و تلاش می‌کردند تا به این دیدگاه رئیس‌جمهور زندگی ببخشند؛ اما تشکیلات خودگردان فلسطین و نیروهای امنیتی آن در حال حاضر برای حفظ نظم در کرانه باختری تلاش می‌کنند.

این نیروهای امنیتی که در منطقه‌ای تحت اشغال نیروهای اسرائیلی هستند، در قلمروهای در حال کوچک شدن فعالیت می‌کند. اعضای آن در معرض همان محدودیت‌های اسرائیلی هستند که هموطنان فلسطینی‌شان، درحالی‌که بسیاری در جوامع فلسطینی به این نیرو به‌عنوان پیمانکاران فرعی سرکوب اسرائیل نگاه می‌کنند. نیروهای امنیتی فلسطین نمی‌توانند برای توقف خشونت شهرک‌نشینان یا حملات نظامی اسرائیل مداخله کنند. در برخی شهرک‌ها و شهرهای فلسطینی از آنها استقبال نمی‌شود. این روزها، اعضا حتی نمی‌توانند روی یک چک حقوق ثابت حساب کنند. تشکیلات خودگردان فلسطین کمتر از نیمی از حقوق کارکنان خود را از ۷اکتبر به‌دلیل بن‌بست درآمد مالیاتی با اسرائیل پرداخت کرده است.

یکی از سرهنگان این مرکز گفت که در سال گذشته این مرکز هیچ مهمات جنگی برای آموزش نداشته است؛ زیرا مقامات اسرائیلی درخواست واردات را رد کرده‌اند. گروه‌های منتخب برای تمرین با سلاح‌های واقعی به اردن اعزام می‌شوند. مقامات فلسطینی و غربی گفتند که برای گسترش و آموزش نیروهای امنیتی در مقیاس مورد نیاز غزه و برای جلب نظر سیاسی از سوی اسرائیل که آشکارا با این طرح مخالفت می‌کند، تلاش‌های زیادی لازم است. یک دیپلمات غربی که نخواست نامش فاش شود، گفت که تقویت نیروهای امنیتی فلسطین از طریق وزارت امور خارجه مستلزم یک ماموریت جدید است. این دیپلمات گفت: «تشکیلات خودگردان آماده رفتن به غزه نیست و به این زودی هم چنین نخواهد شد.»

این سرهنگ ۴۵ساله از خانواده‌ای از پناهندگان فلسطینی است. او که در تبعید در لبنان به دنیا آمد، پس از توافق‌نامه صلح اسلو در اواسط دهه۱۹۹۰، با میانجی‌گری واشنگتن که تشکیلات خودگردان فلسطین را برای حکومت بر یک کشور فلسطینی آینده تشکیل داد، به همراه خانواده خود به کرانه باختری بازگشت. بر اساس این توافق، به این مقام اجازه داده شد که یک نیروی امنیتی محدود به جای ارتش تشکیل دهد. پس از بیرون راندن تشکیلات خودگردان فلسطینی از غزه در سال۲۰۰۷، حامیان غربی آن سرمایه‌گذاری هنگفتی برای اصلاح واحدهای پوشالی و ضعیف آن به یک نیروی منضبط کردند که می‌توانست امنیت را در هماهنگی با اسرائیل تامین کند. در طول سال‌ها، با محو شدن امیدها به راه‌حل تشکیل دو کشور، بسیاری از فلسطینی‌ها این نیرو را بازوی اسرائیل یا شبه‌نظامیان خصوصی می‌دانستند که به رهبران مستبد خود در رام‌الله پاسخگو است.

اکنون این نیرو با ۳۵۵۰۰عضو، آشکارا با مردمی که قرار است به آنها خدمت کند در تضاد قرار دارد. اعضای آن اعتراضات فلسطینی‌ها علیه جنگ غزه را سرکوب کرده‌اند. آنها اعضای ادعایی حماس و منتقدان تشکیلات خودگردان فلسطین را دستگیر کرده‌اند. هنگامی که نیروهای اسرائیلی به شهرها و شهرهای فلسطینی حمله می‌کنند، به نیروهای امنیتی فلسطین دستور داده می‌شود که در خانه‌های خود بمانند. سرهنگ مذکور گفت که مرکز آموزشی اریحا برای اولین‌بار در سال۱۹۹۴ با یک شعبه دیگر در غزه افتتاح شد. سایت فعلی، یکی از حدود ۱۰مرکز آموزشی، در سال۲۰۰۸، در روزهای اولیه تلاش‌های ایالات متحده برای بازسازی، آموزش و تامین مالی نیرو ساخته شد.