درحالی‌که آرام‌سازی سیاست در قالب یک الگوی سیاستگذاری خارجی مطلوب می‌تواند تنش‌های موجود را کاهش دهد یا سرد کند و با افزایش تحمل طرفین، از یک درگیری و جنگ در نظام بین المللی جلوگیری کند.سیاستگذاری خارجی ایران و ایالات متحده طی چند سال اخیر در الگوی آرام‌سازی سیاست‌ها دنبال شده است. فرآیندی که ایران و آمریکا را از درگیری و جنگ مستقیم دور نگه داشته؛ ولی دشمنی آنان را حفظ کرده است.درحالی‌که بسیاری تحلیل‌ها و کارشناسان ایرانی و خارجی تلاش دارند تا ایران و ایالات متحده آمریکا را در آستانه یک درگیری و جنگ حتی محدود با خسارات پیش‌بینی‌شده تفسیر کنند، سیاستگذاران ارشد دو کشور همچنان در قالب الگوی آرام‌سازی سیاستگذاری خارجی خود حرکت و از تشدید و فراگیری تنش‌های موجود اجتناب می‌کنند.

تخاصم ایران و اسرائیل را که در راستای اهداف راهبردی ایران و دولت افراطی بنیامین نتانیاهو مورد تحلیل قرار می‌گیرد، نمی‌توان با رویکرد آرام‌سازی سیاست خارجی میان ایران و ایالات متحده آمریکا یکسان دانست.مهم‌ترین و جدیدترین جلوه الگوی آرام‌سازی سیاست خارجی ایران و آمریکا را می‌توان سیاست دولت جو بایدن در جلوگیری نکردن از فروش نفت ایران در بازارهای جهانی قلمداد کرد که البته مورد اعتراض سیاستمداران کنگره آمریکا نیز قرار گرفته است.آن‌گونه که سایت خبری «واشینگتن فری‌ بیکن  The Washington Free Beacon» اعلام کرده است: وزارت امنیت داخلی ایالات متحده آمریکا مدعی شده که به‌دلیل محدودیت‌های سیاستی که توسط وزارت خزانه‌داری وضع شده است، به مدت یک سال قادر به توقیف نفتکش‌های حامل نفت تحریم‌شده ایران نیست.واشینگتن فری بیکن ادعا کرده که این محدودیت برای توقیف نفتکش‌های ایرانی یا حامل نفت ایران، تصمیم دولت بایدن است که سبب افزایش ۳۵درصدی صادرات نفت ایران در سال۲۰۲۲ نیز شده است.

هر چند این تصمیم و سیاست دولت بایدن و وزارت خزانه‌داری آمریکا مورد اعتراض گروهی از قانون‌گذاران هر دو حزب آمریکا شده است، اما مهم‌ترین مولفه این تصمیم را می‌توان رویکرد دولت بایدن به آرام‌سازی سیاست خارجی خود با ایران قلمداد کرد.دولت ایالات متحده با وجود تمایل برای احیای برجام، با برخی موانع اساسی داخلی و خارجی مانند انتقاد و مخالفت جمهوری‌خواهان، اعتراض اسرائیل، انتقاد و موضع‌گیری شدید دولت اوکراین علیه ایران روبه‌رو شده است که تصمیم به احیای برجام در سال آخر دولت دموکرات بایدن را سخت و پر هزینه کرده است.در چنین وضعیتی است که هر دو دولت آمریکا و ایران به روند آرام‌سازی سیاست خارجی خود متمایل شده و در سایه عدم احیای برجام، به یک معامله پنهانی و آرام‌سازی سیاست روی آورده‌اند. پرهیز دولت بایدن از توقیف نفت و نفتکش‌های ایران، یک امتیاز بزرگ برای ایران است تا عدم احیای توافق برجام را کمرنگ کند و در افکار عمومی پوشش دهد.

اجتناب از توقیف نفت و نفتکش‌های ایرانی با افزایش ۳۵درصدی صادرات نفت ایران را می‌توان تصمیم مهم دولت بایدن در چارچوب الگوی آرام‌سازی سیاست‌ها برشمرد که البته باید از سوی سیاستگذاران ایرانی مورد تحلیل مناسب قرار بگیرد و از آن به‌عنوان یک مولفه افول و فروپاشی هژمونی آمریکا نام نبرند؛ زیرا این رویکرد یک سیاست آینده‌نگر و خوش‌بینی از سوی دولت کنونی آمریکا به آینده سیاسی خود است.این رویکرد سیاستگذاری خارجی ایالات متحده مقابل ایران را می‌توان کنترل و مدیریت تنش‌های دو کشور یا فریز چالش‌ها دانست تا تکلیف انتخابات۲۰۲۴ آمریکا و دولت آینده این کشور مشخص شود. روند آرام‌سازی سیاست دولت بایدن با این امید از سوی سیاستگذاران ارشد دولتش طرح شده است که جو بایدن در انتخابات ریاست‌جمهوری۲۰۲۴ آمریکا پیروز شده و در ادامه روند آرام‌سازی سیاست کنونی، می‌توان به توافقی جامع با ایران دست یافت. فرآیند آرام‌سازی سیاست که از سوی سیاستگذاران ارشد دو کشور ایران و آمریکا در حال پیگیری است، بیشتر به سود ایران برای گریز از تحریم‌های شکننده و بحران‌های اقتصادی و اجتماعی داخلی بوده است.

اخبار مرتبط