زلزله در «سیناجور» صدها ساختمان را ویران کرد
آخرالزمان اندونزی
به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز، زمین‌لرزه ۶/ ۵ریشتری - که در نزدیکی شهر سیانجور، یکی از مناطق حادثه‌خیز در اندونزی رخ داد که باعث فروریختن صدها ساختمان و رانش زمین شد و باعث شد بسیاری از مردم نتوانند به بیمارستان اصلی شهر برسند. کارگران اورژانس و سایرین در طول شب حادثه برای یافتن افرادی که در میان آوار گیر کرده بودند به تکاپو افتادند. هرمان سوهرمن، یک مقام دولتی در سیانجور گفت: «اما تلاش‌های نجات با مشکل مواجه شد؛ زیرا خود بیمارستان آسیب‌دیده و برق آن قطع شده بود.» سوهرمن گفت: «این بسیار زیاد است.» او افزود که بیمارستان برای درمان سیل مصدومان به پزشکان بیشتری نیاز دارد.
او تصریح کرد که بسیاری از مردم نمی‌توانند به بیمارستان اصلی برسند، هرجا زخمی شده‌اند تحت مداوا هستند. با فرا رسیدن غروب، ریدوان کمیل، فرماندار جاوه غربی گفت که ۱۶۲نفر جان خود را از دست داده‌اند؛ اما پلیس در سیانجور گفت که با رسیدن امدادگران به افراد گرفتار، احتمال افزایش تعداد تلفات وجود دارد. رضوان کمیل گفت: «بسیاری از ساختمان‌ها فروریخت و متلاشی شد. ساکنانی هستند که در مکان‌های دورافتاده به دام افتاده‌اند. بنابراین ما بر این فرض هستیم که تعداد مجروحان و کشته‌شدگان با گذشت زمان افزایش خواهد یافت.»
به گفته کارشناسان، موضوع نگران‌کننده این بود که زمین‌لرزه روز دوشنبه بسیار کم‌عمق بود و به گفته سازمان زمین‌شناسی ایالات‌متحده، تنها در عمق شش مایلی زمین رخ داد. زلزله‌های کم‌عمق اغلب می‌توانند مخرب‌تر از زلزله‌های عمیق‌تر باشند؛ زیرا امواج لرزه‌ای مسافت کمتری را تا سطح دارند و انرژی کمتری را در طول مسیر از دست می‌دهند. بازماندگان زلزله، گاهی اوقات فقط از دستان خود استفاده می‌کردند و در جست‌وجوی نشانه‌هایی از حیات، شبانه دست به حفاری زدند. یک ویدئوی تلویزیونی نشان می‌دهد که امدادگران نمی‌توانند به قربانیان دسترسی پیدا کنند؛ زیرا آنها ابزار لازم برای حفاری و برداشتن آوار را ندارند.
نیروهای اورژانس با برانکارد بیرون از بیمارستان اصلی و در پارکینگ‌ها و فضاهای باز مشغول مداوای مجروحان بودند. به بسیاری از آنها، از جمله کودکان، ماسک اکسیژن داده شد و تحت درمان داخلِ وریدی قرار گرفتند. دولت برای پناه دادن و درمان مجروحان در خارج از بیمارستان آسیب‌دیده چادرهایی برپا کرد. بسیاری از آنها پشت موتور سوار شدند؛ زیرا آمبولانس‌ها و سایر وسایل نقلیه نمی‌توانستند بر اثر رانش زمین که برخی از جاده‌ها را مسدود کرده بود، عبور کنند. با ورود قربانیان بیشتر، کارکنان اورژانس کسانی را که نیاز به درمان فوری داشتند، اولویت‌بندی کردند.
رضوان کمیل گفت که بیمارستان و محوطه چادرهای اطراف آن به اندازه ظرفیت پر شده است و افزود که بسیاری از اعضای خانواده بر اثر زلزله از هم جدا افتاده‌اند. تعدادی از مجروحان از درد در ناحیه کتف و دنده‌های خود بر اثر ریزش آوار شکایت داشتند. در جاکارتا، ساکنان گزارش دادند که ساختمان‌ها تکان خوردند و وسایل خانه به هم ریخت و همین باعث شد مردم برای ایمنی خود به خیابان‌ها فرار کنند. بر اساس گزارش‌های اولیه آژانس ملی کاهش بلایای طبیعی اندونزی، زمین لرزه ۳۴۳ساختمان را ویران کرد و به بسیاری دیگر از جمله برخی ادارات دولتی، مدارس و اماکن مذهبی آسیب رساند.
مجمع‌الجزایر پهناور اندونزی، با خط ساحلی طولانی و جزایر بسیار روی حلقه آتش، قوس آتش‌فشان‌ها و خطوط گسل در امتداد حوضه اقیانوس آرام قرار دارد که اغلب توسط زلزله و فوران‌های آتش‌فشانی آسیب می‌بیند. زمین‌لرزه‌های بزرگ و کوچک تقریبا هر روز رخ می‌دهد. سازمان زمین‌شناسی ایالات متحده اعلام کرد که زمین‌لرزه روز دوشنبه در یک منطقه فرورانش رخ داده است؛ منطقه‌ای که یکی از صفحات پوسته بزرگ سیاره، در این مورد استرالیا، در زیر دیگری به نام ساندان می‌لغزد. این روند بسیار کند است - دو صفحه نسبت به یکدیگر با سرعت دو اینچ در سال حرکت می‌کنند. اما مانند تمام مناطق فرورانش در سراسر جهان، این حرکت باعث ایجاد تنش‌های اصطکاکی بین دو صفحه و منجر به زلزله‌های مکرر می‌شود.
بر اساس یک تحقیق، در ۱۵سال گذشته چهار زمین‌لرزه به بزرگی ۵/ ۶ یا بیشتر در منطقه فرورانش در فاصله ۱۵۰مایلی زمین‌لرزه روز دوشنبه رخ داده است. بزرگ‌ترین آن در سال۲۰۰۷ بود که با بزرگی ۵/ ۷ریشتر ۷۰۰برابر انرژی زمین‌لرزه روز دوشنبه آزاد شد. اما این حادثه در عمق ۱۷۵مایلی زمین رخ داد و گزارشی از خسارت یا تلفات گزارش نشد. زمین‌لرزه روز دوشنبه آخرین مورد از سلسله بلایای اخیری بود که بر اندونزی نازل شده است.
در ماه فوریه، زمین‌لرزه‌ای به بزرگی ۲/ ۶ریشتر در استان سوماترای غربی دست‌کم ۲۵ کشته و بیش از ۴۵۰ زخمی برجای گذاشت. در ژانویه۲۰۲۱ زمین‌لرزه‌ای به بزرگی ۲/ ۶ریشتر در استان سولاوسی غربی بیش از ۱۰۰کشته و نزدیک به ۶۵۰۰زخمی برجای گذاشت. بر اساس شاخص خطر بلایای اندونزی، منطقه سیانجور یکی از خطرناک‌ترین مناطق اندونزی است که از سیل، رانش زمین و خشکسالی مکرر و همچنین زلزله، سونامی و فوران‌های آتش‌فشانی رنج می‌برد. در ویرانگرترین فاجعه سال‌های اخیر، زمین لرزه قدرتمند اقیانوس هند در جزیره سوماترا در شمال اندونزی باعث سونامی در دسامبر۲۰۰۴ شد که نزدیک به ۲۳۰هزار نفر را کشت که بیش از نیمی از آنها در اندونزی بودند. در سال۱۸۸۳ آتش‌فشان کراکاتوآ در تنگه سوندا مرگبارترین و مخرب‌ترین رویداد آتش‌فشانی ثبت‌شده در تاریخ بود.
صدای انفجار صدها مایل دورتر شنیده شد و فیلتری به رنگ خاکستری سراسر جهان را پوشاند. حداقل ۳۶۰۰۰کشته به فوران و سونامی پس از آن نسبت داده شد. از آن زمان، نوع جدیدی از آتش‌فشان، معروف به «بچه کراکاتوآ» به جای خود شروع به ظهور کرده است. کری سی‌یه، زلزله‌شناس آمریکایی که اندونزی را از نزدیک دنبال می‌کند، گفت: «تلفات ناشی از چنین بلایایی همچنان در حال افزایش است؛ زیرا جمعیت اندونزی به سرعت به ۲۷۰میلیون نفر افزایش یافته است؛ زیرا شهرها گسترش یافته‌اند و مردم خانه‌های خود را در مناطق پرمخاطره‌تر ساخته‌اند.»
