برلوسکونی هفته گذشته در حساب کاربری توییتر خود نوشت: «اروپا از ما انتظارات زیادی دارد و ما خود را ضامن دولت بعدی می‌‌دانیم.» تصور برلوسکنی به‌عنوان حافظ دموکراسی ایتالیا برای بسیاری به‌شدت نگران‌‌کننده است. لشکر منتقدان او، سوءاستفاده‌های او از قدرت دولتی برای محافظت از منافع تجاری‌‌اش، شوخ‌‌طبعی تحقیرآمیزش در قبال زنان و فرهنگ ایتالیایی به یاد می‌‌آورند. از نظر منتقدان، برلوسکنی شروری بود که دموکراسی ایتالیا را تحقیر کرد و همکاری‌‌های مشکوک و غیرقانونی آشکارش تضاد منافع واضحی با کشور داشت. درنهایت نیز منجر به شکل‌‌گیری جنبشی از جانب اپوزیسیون پوپولیست‌‌های خشمگین ضد نظام شد و جناح چپ را به سمت فروپاشی سوق داد که هنوز از آن خلاص نشده است.

در صحنه بین‌المللی، او دوست و همراه قدیمی ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه است و تا ماه گذشته همچنان از او دفاع می‌‌کرد. همین امر منجر به بروز اختلافاتی با ملونی شد که از حامیان قوی اوکراین در جنگ با روسیه است. عطش برای قدرت باعث شد تا برلوسکنی در ژوئیه دولت ماریو دراگی را که همواره تحسین می‌‌کرد، به زیر کشد و باعث شورش میانه‌‌روها در حزب خود شود.  در روزگار فعلی ایتالیا با توجه به ترکیب دولت جدید، برخی از تحلیلگران بر این باورند که برلوسکنی ممکن است تنها شانس و دوست ایتالیایی‌‌های طرفدار اروپا، مرکزگرا و دموکراتیک باشد.

بسیاری از مقامات سیاسی بر این باورند که برلوسکنی مانعی بر سر راه ملونی در به خطر انداختن اتحادیه اروپا با بازگشت به سوی متحدان قدیمی خود از جمله ویکتور اوربان، نخست‌وزیر مجارستان و مارین لوپن در فرانسه خواهد بود. ملونی که از نگرانی‌‌ها درباره گذشته ایدئولوژیک خود آگاه است، در نظر دارد تا با انتصاب تکنوکرات‌‌های جریان اصلی در وزارت‌خانه‌های کلیدی، بازارهای بین‌‌المللی را آرام کند. اما کماکان اقدامات او توسط منتقدان رد می‌‌شود.

برخی استدلال می‌‌کنند که بیش از مالیات سنگین یا تخلفات قضایی، ماندگارترین میراث برلوسکنی در سیاست ایتالیا، ممکن است ایجاد یک ائتلاف راست اروپایی مدرن باشد. این احزاب متشکل از افرادی است که قبل از این در رأس قدرت حضور نداشته‌‌اند و توسط افرادی همچون ملونی و سالوینی در حال رهبری هستند. ملونی به نوبه خود از لطف و حمایت برلوسکنی که شامل او شده، قدردانی کرده است. اکنون ملونی به وضوح از موضع بالادست در قدرت برخوردار است؛ چراکه در انتخابات حزب ملونی ۲۶درصد آرا را به‌دست آورد که بیشتر از هر حزب دیگری است. او همواره اصرار داشت که زیر سایه برلوسکنی نخواهد ماند و تنها به کمک حزب او برای تشکیل دولت نیاز دارد، همانند زمانی که در گذشته برلوسکنی به حمایت حزب او احتیاج داشت. در حقیقت اما رژه پیروزی ملونی و جوانان پرچم‌‌داری که هنگام خروج برلوسکنی از صحنه قدرت او را مشایعت می‌‌کنند، به نظر می‌‌رسد همه چیز مطابق با میل و نظر این سیاستمدار کهنه‌‌کار پیش می‌‌رود. با این حال در اولین نشست سنای تازه منتخب، تمام تناقضات تاریخی و سیاسی فعلی ایتالیا به نمایش گذاشته: ایگنازیو لاروسا، یکی از رهبران حزب ملونی که یادگاری‌‌های موسولینی را در خانه‌اش نگه می‌‌دارد، توسط سناتورها به‌عنوان رئیس انتخاب شد.