رشد ۱۰ درصدی بخش امنیتی روسیه
عصر جدید ولادیمیر پوتین
هفته‌نامه اکونومیست شماره این هفته خود را با دو جلد منتشر کرده است: سرمقاله نسخه بریتانیایی اکونومیست به موضوع اتانازی پرداخته و سرمقاله دیگر که مربوط به نسخه جهانی این نشریه است به نقد سیاست‌های پوتین در روسیه اختصاص داده شده است. این مقاله با نقد سیاست‌های پوتین نسبت به متنقدان خود تاکید می‌کند که حدود یک‌سوم از بودجه دولت روسیه به مسائل امنیتی و دفاعی اختصاص دارد که بخش بزرگی از آن معطوف به داخل کشور است.
با کاهش درآمدها و رشد نارضایتی شهروندان روسیه، خدمات امنیتی و پلیسی روسیه هم به‌طور همزمان رشد پیدا کرده‌اند؛ به‌طوری‌که تعداد کارکنان این بخش نسبت به سال ۲۰۱۴ حدود ۱۰درصد افزایش داشته، در شرایطی که تعدادشان بیش از نیروهای نظامی فعال در این کشور است. پوتین قادر نخواهد بود تا رفاهی را که به جایگاه او در ۱۰ سال اول حکومتش کمک کرد، دوباره بازگرداند. درست است اقتصادی که کرملین از سال ۲۰۱۴ آن را توسعه داده، قادر به تحمل تحریم‌هاست، به‌ویژه در زمانی که قیمت‌های انرژی مانند حالا بالا هستند؛ ولی روسیه از پویایی لازم برای ایجاد رشد پایدار و قوی برخوردار نیست. در همین زمان، رابطه روسیه با غرب نیز به دوران تاریکی وارد شده است. پوتین سیاست‌های داخلی خود را این‌گونه توجیه می‌کند که غرب در پی از بین بردن فرهنگ زندگی مردم روسیه است. ولادیمیر پوتین در تعاملاتش با دنیای غرب به یک جنگ سرد وارد شده است؛ رقابتی که رهبرانش باید خود را برای عواقب آن آماده کنند. اکونومیست معتقد است با وجودی که امثال پوتین تصور می‌کنند طرز رفتارشان صرفا یک مساله حاکمیتی است؛ ولی خشونت در داخل، به خارج از مرزهای کشور نیز اثرگذار است. براساس آنچه در این مقاله آمده است، بیشتر مردم شوروی سابق دیگر به مزیت نظام کمونیستی بر سرمایه‌داری اعتقادی ندارند و اکثر روس‌ها نیز به مزایای رویارویی با غرب معتقد نیستند.۸۰درصد از مردم روسیه معتقدند که کشورشان باید به غرب مانند یک شریک و دوست نگاه کند. این موضوع در میان جوانان بسیار متداول‌تر است که خشونت دولت را نپذیرفته و حقوق بشر را ترجیح می‌دهند. اکونومیست معتقد است کشورهای غربی باید به این واگرایی میان مردم و حکومت توجه داشته باشند و تحریم‌های هدفمندتری را ترتیب دهند.
این نشریه با اشاره به اینکه غرب باید زمینه‌های لازم برای عصر پسا پوتین را آماده کند، افزود: موج دانشجویان، روزنامه‌نگاران و اندیشمندان که به دنبال زندگی بهتر از روسیه مهاجرت می‌کنند، در حال افزایش است و کشورهای غربی باید آنها را در خود جای دهند.
