جاده جدید امپراتور
اما وقتی توسعه روستایی هدف اولیه است، این چالشها به توجیهی برای پروژه تبدیل میشوند. در ابتدا دولت سریلانکا تصمیم درستی گرفت. در سال ۲۰۰۳، یک گروه کاری دولتی مطالعه SNC را مورد بازنگری قرار داد و در نهایت آن را رد کرد و آن را بهدلیل نادیدهگرفتن تاثیر بالقوه بندر بر «بندر کلمبو» مقصر شناخت. بندر کلمبو قرنها یک مرکز تجاری بیطرف بود که طی دوره حاکمیت بریتانیا توسعه یافت و سپس نوسازی شد تا کانتینرهای بزرگ را در دهه ۷۰ در خود جا دهد. در سال ۲۰۱۶، این بندر در زمره ۲۵ بندر شلوغ دنیا رتبهبندی شد. این بندر از ظرفیت مدیریت بارهای بیشتر برخوردار است و اگر این ظرفیت تکمیل شود، از فضای کافی و برنامههایی برای گسترش برخوردار است. بزرگترین تهدید برای موفقیت بندر هامبانتوتا همواره از درون سریلانکا بوده است.
ایدهها برای ابرپروژهها میآیند و میروند؛ اما بهندرت از میان میروند. قبل از اینکه کانال سوئز به واقعیت تبدیل شود، ابتدا رویا بود، مطالعه شد و سپس با جانشینی رهبران مختلف از فراعنه مصر تا ناپلئون کنار گذاشته شد. پیشنهادها برای سیستم گسترده آزادراهی در آمریکا هم در اوایل دهه ۱۸۰۰ بهوجود آمد؛ اما تهدید شوروی برای آیزنهاور بود که کنگره آمریکا را به حمایت از این طرح واداشت. پروژهها میتوانند با فوریت جدیدی دوباره ظاهر شوند آنگاه که فناوری امکانات جدیدی را میگشاید، آنگاه که منابع مالی بیشتر ظاهر میشود یا به این دلیل که سیاست داخلی آن را میطلبد. هر پروژه بزرگی نیازمند یک حامی قوی سیاسی است و در سال ۲۰۰۳، بندر هامبانتوتا حمایت کافی نداشت. این ایده مطالعه شد و سپس رد شد؛ اما دفن نشد. وقتی راجاپاکسا در سال ۲۰۰۵ وارد گود رقابتهای ریاستجمهوری شد، او روی دو حادثه سرمایهگذاری کرد: یکی حوادث طبیعی و دیگری حوادث دستساز بشر. سونامی دسامبر ۲۰۰۴ بیش از ۳۵ هزار سریلانکایی را کشت؛ از جمله بسیاری از شهروندان در منطقهای که پایگاه حمایتی راجاپاکسا بود. در شمال، این کشور درگیر جنگ داخلی میان ببرهای تامیل و دولت سریلانکا بود. در روز انتخابات، راجاپاکسا از یک مرکز رایگیری بیرون آمد و دو وعده داد. اول، او وعده «آوردن صلحی شرافتمندانه» به سریلانکا را داد. دوم، او «سریلانکای جدیدی خواهد ساخت.» وقتی آرا شمارش شد، راجاپاکسا بهصورت ناپلئونی برنده شد و فقط اندکی بیش از نیمی از آرا را بهدست آورد. پس از دههها صعود، مرد هامبانتوتا به عرش رسید.