جاده جدید امپراتور
«مبارزه سکولار»
در مسیر حرکت با قطار به‌سوی بوداپست، من از شنیدن صدایی مبهوت شدم؛ اولین صدایی که پس از ساعت‌ها می‌شنیدم. زنی اونیفورم‌پوش گفت: «پاسپورت» در حالی که در ورودی کوپه ایستاده و یک دستش بیرون در بود. در حالی که اسنادم مُهر می‌شد، به بیرون پنجره نگریستم و فهمیدم که باید انتظار تغییر چشم‌انداز فیزیکی را داشته باشم. اما پهنه‌های مشابه گسترده بود. برخی از مرزها تقسیمات فیزیکی طبیعی دارند: یک رودخانه، یک کوه یا دریا. برخی دیگر، مانند موردِ میان صربستان و مجارستان کاملا دلبخواه هستند. اما آنها عواقبی برای مردمی دارند که در میانشان گرفتار آمده‌اند. متوسط درآمد در صربستان ۴۰درصد کمتر از مجارستان است. غیر از تغییر مختصر در کارکنان و ظاهر افسران گمرک، توقف در مرز صربستان- مجارستان به‌طور قابل توجه مشابهِ تمام توقف‌های دیگر بود. در هر توقف، یک مقام راه‌آهن از ساختمان محل کار خود با یک دفترچه کوچک خارج می‌شد، با احتیاط حضور قطار را ثبت می کرد و با کنترلچی قطار شوخی‌های مختصری می‌کرد و می‌رفت. در مرز، کل فرآیند کمتر از ۱۵ دقیقه بود و دلیل هم این بود که تعداد اندکی گذرنامه برای مُهر کردن وجود داشت. ما به جلو رفتیم و درنهایت- پس از ۲۴ توقف و ۹ ساعت حرکت – قطار به بوداپست رفت.
برای شرکت‌های ساختمانی دولتی چینی، ورود به اتحادیه اروپا همچنان بسیار مشکل است. بزرگ‌ترین موانع همانا بودجه و مقررات اروپا هستند. چینی‌ها در رقابت برای پروژه‌های اروپایی باید رویکرد ترجیحی خود برای ارائه وام را کنار بگذارند که این مستلزم استفاده از شرکت‌های چینی و رقابت مستقیم‌تر برای قراردادهاست. شرکت‌های چینی در حال تلاش و تقلا و البته آموختن است و با گذشت زمان، بی‌تردید در رعایت مقررات و حفاظت‌های زیست محیطی اتحادیه اروپا و دیگر مقررات بهتر خواهند شد. اما در دسترس بودن بودجه اتحادیه اروپا برای زیرساخت‌ها و نیز سرمایه‌گذاری خصوصی به این معناست که وام‌های چینی چندان جذاب نیستند. در مقایسه با بازارهای در حال توسعه و نوظهور، یعنی جایی که ابتکار «کمربند و جاده» چین بسیار فعال است، چین مانع بزرگ‌تری برای شفافیت و اهرم کمتری برای مذاکره با اتحادیه اروپا دارد. آن مانع می‌تواند حتی بیشتر هم بشود. سرمایه‌گذاری‌های چینی بیشتر رصد می‌شوند و دقیق بررسی می‌شوند به‌ویژه سرمایه‌گذاری‌های مربوط به فناوری و زیرساخت‌های اساسی. دولت‌های اتحادیه اروپا در کنار بررسی دقیق‌تر و سخت‌تر سرمایه‌گذاری خارجی، در حال ملاحظه و بررسی سیاست‌های صنعتی هستند که حامی شرکت‌هایشان در برابر شرکت‌های دولتی چینی باشد که به‌شدت یارانه‌بگیر هستند و یارانه‌های زیادی از دولت چین دریافت می‌دارند. درخواست برای دسترسی مشروط چین به بازار اتحادیه اروپا در ازای دسترسی متقابل اروپا به بازارهای چین هر روز بلندتر از قبل می‌شود. مانعی که در بطن این بحث قرار دارد این است که آیا اتحادیه اروپا هم برای رقابت با چین باید مثل این کشور شود یا خیر. اگر اتحادیه اروپا دست نجنباند، با خطر شکست در آن چیزی مواجه می‌شود که مقام های این اتحادیه آن را «زمین ناهموار و نابرابر بازی» می‌نامند. اگر این اتحادیه واکنش بیخود نشان دهد، اصرار برای محافظت از شرکت‌های اروپایی می‌تواند به قیمت رقابت‌پذیری آنها تمام شود. اتحادیه اروپا همچنان در تلاش برای یافتن توازنی درست است. رهبران فرانسه و آلمان برای رقابت با شرکت‌های راه‌آهن چینی، از ادغام شرکت‌های راه‌آهن خود یعنی شرکت‌های آلستوم و زیمنس حمایت کردند. با این حال، در فوریه ۲۰۱۹، این معامله از سوی مقام‌های ضد تراست در بروکسل با این استدلال که هزینه‌ها را برای مصرف کنندگان افزایش و از رقابت می‌کاهد، متوقف شد. فرآیند ارزیابی ادغام فقط در بازار اتحادیه اروپا صورت می‌گیرد. «مارگارت وستاگر» کمیسیونر اتحادیه اروپا و مسوول سیاست‌های رقابتی می‌گوید: «هیچ چشم‌اندازی برای ورود چینی‌ها به بازار اتحادیه اروپا در آینده‌ای قابل پیش‌بینی وجود ندارد.» با این حال، تصور آن آینده چندان دشوار نیست و دیدگاه جهانی هم متفاوت به نظر می‌رسد. شرکت‌های دولتی چینی از «مقیاس» و «یارانه‌های سخاوتمندانه دولتی» برخوردارند و از BRI برای آموختن این مساله استفاده می‌کنند که چگونه پروژه‌های خارج از چین را به انجام برسانند. ذکر این نکته مهم است که حتی اگر ادغام پذیرفته و تایید شود، بزرگ‌ترین شرکت راه‌آهن چین یعنی « CRRC Corporation Limited» فروش‌های سالانه ای دارد که ارزش آن دو برابر مجموع فروش زیمنس و الستوم است. منافع تجاری اروپا، به‌ویژه فرانسه و آلمان، به دنبال سیاست‌هایی هستند که ادغام را آسان‌تر می‌سازد.
